کتاب بسیار  خواندنی و دلنشینی برایم بود. نویسنده با قلم روانی که داشت مرا جذب جملات و سوژه داستان کرد به قدری که صبح یک روز کاری اندکی مانده بود تا ایستگاه مدنظر را رد کنم.  آنقدر در کتاب غرق بودم که لحظات آخر با صدای بلندگوی مامور ایستگاه که مدام "میرزای شیرازی" را تکرار میکرد خود را با کتاب از درب قطار به بیرون پرتاب کردم. کورسرخی اولین کتاب بی نظیر سال ۱۴۰۱ بود. داستان، روایت روزهای زندگی زنانی بود که مرزنشین بودند و از تبار افغانستان.....
          

            خدا از سر تقصیراتم بگذره اگه بخوام بگم اتفاقات و تاریخ افغانستان (و حتی کل خاورمیانه) چیزیه که نیاز به رمانتیزه کردن داشته باشه، اما این کتاب بیش از حد رمانتیزه شده‌ست. خود جنگ به قدری تلخه که صرفِ نوشتن از جنگ، نوشتنِ خشک و خبرنگاری از جنگ، و روایتگریِ محض از جنگ (بدون هیچ سانتی‌مانتالیسمی) کافیه برای برانگیختن حس درد و همدلی. ولی کیفیت متنهای این کتاب با نثر ناملموس و تصنعیش، فرسنگها دورتر از هر کتاب "ادبیات جنگ" دیگه‌ای بود که تا قبل از این خوندم.
          

            کورسرخی با عنوان فرعی «روایت‌هایی از جان و جنگ» اثری است از «عالیه عطایی»، نویسنده‌ی اهل افغانستان که آثاری از جمله‌ چشم سگ و کافورپوش راهم در کارنامه‌ی خود دارد. این کتاب شامل نه خط داستانی مجزاست که بین سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵ اتفاق افتاده و به نوعی به زندگی خود نویسنده مربوط است. داستان‌ها از کودکی تا بزرگ‌سالی و زندگی کنونی عالیه عطایی را شامل می‌شوند. نویسنده بر خاطرات خود و نقد اجتماعی بر موضوعاتی نظیر هویت، جنگ، مهاجرت و مرزنشینی در کنار معنا و مفهوم وطن تمرکز دارد.

دوماه‌نامه‌ی آگاهی نو، ویژه‌نامه‌ی نقد و بررسی کتاب: «کتاب‌نامه؛ در نقد و بررسی آثار، جلد یک»، شماره‌ی پیاپی 05، پاییز 1400.
          

            روایت‌هایی واقعی و عینی نویسنده توی این کتاب واقعا شوکه‌کننده و دردناکن. اینکه زندگی برای یک ملتی به واسطۀ سیاست چقدر می‌تونه پیچیده بشه.
اینکه نداشتن یک جغرافیای ثابت امن برای زندگی چقدر می‌تونه توی عمیق‌ترین معانی و مسائل هویتی تاثیرگذار باشه، خیلی تکان‌دهنده بود.
داستان‌های کوتاه و واقعی کتاب خیلی پرکشش و دردآور بودن. همه می‌دونیم که همسایه‌های هم‌زبانمون مشکلات زیادی دارن ولی با خوندن کتاب از خیلی نزدیک باهاش مواجهه می‌شیم.
قلم عالیه عطایی خیلی شیرین و بدون جانبداری بود. یه جاهایی حتی خود مردم رو هم به صراحت مقصر می‌دونست.
خیلی خیلی پیشنهاد میشه. کتاب کوتاه، خوش‌خوان و واقع‌گراییه.
          

            افغاستان خوب نمادیست برای بازار آشفته خاورمیانه. روی دیوارها و خانه‌هایش رد خونِ جان‌های زیادی مانده. درد، ترس، عزا، خون و غم سنجاق زنان افغانستان است. مهاجرانش در پی هویت خود می‌گردند و ساکنانش در پستوهای خانه‌شان تا دم مرگ سوگوارند. سوگوار صلح و جان‌های عزیزشان. شنیدن روایت‌های زنان افغانستانی گاهی چنان سخت می‌شود که آخرین دانه‌های طاقت شنونده را طاق می‌کند. این کتاب‌ هم از جنس همان روایت‌هاست. روایت‌هایی که زنان قهرمان‌ و خسته روای آن‌ها هستند.
نویسنده از جنس همین زنان است‌‌؛ اما به قول خودش بخت با او یار بوده تا مثل تار مویی بارها از دهان مرگ بیرون کشیده شود. 
این کتاب را یک نفس نخوانید. غم آن ویرانتان می‌کند.
          

            بیشتر رویدادها و اتفاقات این کتاب  در منطقه مرزی ایران و افغانستان رخ داده است. 
قسمتی از کتاب 
پدرم روزی ۸تا قرص میخورد، تا اینکه در ۵۷سالگی بالاخره قلبش از رسوب ۳۰سال مصرف داروهای سنگین اعصاب و روان از حرکت ایستاد. چهره اش اینقدر آرام بود که فکر کردم رفتن جان از بدن برای همه هم بد نیست. 
          

            #کورسرخی

در یک اقدام متهورانه غروب هم کتاب صوتی «کورسرخی» را با صدای نویسنده کتاب گوش دادم.کتابی که در آن نویسنده ۹ برش از زندگی واقعی خودش را روایت کرده است.کتابی که گویی تاریخ پر از جنگ و خون و کشتار و مظلومیت افغانستان را بیان میکند.درد و غم بی وطنی و بی خانه بودن و مهاجرت را.زمان گوش دادن به کتاب فقط چهار ساعت است که من چون از قلم نویسنده و بیانش خوشم آمد با همان سرعت معمولی گوش دادم.با سرعت بیشتر خیلی سریعتر هم میتوان گوش داد.کتاب پر است از توصیف ها و عبارات تاثیر گذاری که عمق غم ریشه دوانده به جان مردم همسایه مان را نشان میدهد.روایت ها در فاصله زمانی سالهای ۶۵ تا ۹۵ اتفاق افتاده اند.از پنج سالگی تا سی و پنج سالگی نویسنده.

آنچه که بیشتر از همه در خلال این نه روایت منتقل میشود دردیست که افغان ها در زندگی پر از نا امنی و به دنبال خانه شان دارند.بچه هایی که در خاکی غیر از خاک وطن می بالند و حتی به برگشت به وطن هم نمی اندیشند.دیگر وطن برایشان معنایی ندارد.زن هایی که همسر مردانی غیر افغان میشوند.جمله ای از کتاب دائم در سرم تاب میخورد:«حال هر سرزمین را باید از حال زن هایش شناخت»


#کورسرخی
#عالیه_عطایی
#کتاب_صوتی
#چهاردهم_فروردین_۴۰۲
#دو


🌸سایه🌸


@sayeh_sayeh
          

            #معرفی_کتاب_کورسُرخی
(هفتمین کتاب سال۱۴۰۰📖) 
کتاب رو‌ که دیدم همان اول جذب طرح جلد زیبایش شدم.اگر در زیر عنوان کتاب ننوشته بود "روایت هایی از جان و جنگ" ،محال بود با دیدن اسم کتاب به ماهیتش پی ببرم.
کور سُرخی درباره مردم رنج کشیده و ستم دیده افغانستان است و شامل نه روایت تکان دهنده است از تجربه های تلخ و اندوه بار نویسنده از مهاجرت، مرزنشینی، جنگ، جنگ و جنگ؛از خون هایی که شوروی در افغانستان ریخت تا جان هایی که طالبان گرفت.
از خانواده هایی که حتی سالها بعد از جنگ،بیماری و زمین گیری اعضای خانواده را همچون تقدیرشان پذیرفته بودند،از مادری که سر نداشت و تا آخرین لحظه زندگی اش برای نجات جان فرزندش می دوید، از دختر جوانی که سایه مرگ بر سر معشوقش فرود آمد و پیکر بی جانش طعمه خاک شد،از مهاجرانی که از وطن تنها نامش برایشان مانده،از مرزنشینان،از کمونیست، از جنگ، از خون، از خشم و از اندوهی که پس از سالها هنوز بر سینه هایشان سنگینی می کند و تسکینی برایش نیست.
این کتاب روایت هایی است از جان و جنگ(جانی که دیگر نیست و حتی اگر باشد دیگر.....).

نویسنده که اصالتی افغانستانی دارد این نُه جستار را از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵ روایت میکند،روایت هایی که خود شاهد، ناظر و یا شنونده شان بوده است.مخاطب این جستارها بعد از خواندن شان چیزی در خود احساس می کند که قبلاً با او نبوده،چیزی مثل هُرم واقعیت هایی که فرصت خوانده شدن پیدا کرده اند.

از متن کتاب: وقتی جنگ عشقی را از میان می برد، انگار تا ابد گلوله است که به قلب ها شلیک میشود💔.

▪️این کتاب را بخوانید اگر:
به ادبیات جنگ علاقمند هستید.
به آثار مستند داستانی علاقه دارید.
دنبال کتابی کم حجم، روان و خوشخوان هستید.

🌿شروع:یکم خرداد
پایان:چهارم خرداد۱۴۰۰🌿
          

            چقدر یه زندگی میتونه غم داشته باشه آخه
البته یه زندگی نه؛ هزاران زندگی...
این کتاب شامل داستان‌های کوتاهی از غم و رنج مهاجرین افغانستانی هست که غم و رنج آوارگی رو به دوش می‌کشن و ...
          

            آخ چه بیزارم از شما که ما را کشتید و می‌کشید. بیزارم. از شما بیزارم که خاکمان را میراث‌دار درد و رنج کردید. شما که چشم‌هاتان چنین بینا به خود و نابینا به ما بود و دشت در دشت و کوه در کوه، ردِ سرخِ خون را بر خاکِ ازدست‌شدۀ ما ندیدید و این یک باره عمر را حرام کردید. شما… شما که سال‌هاست در تماشای ذبح ما کورسرخی دارید. (از متن کتاب)

.
کتاب از نُه جستار روایی و ضدجنگ تشکیل شده‌است که نویسنده در آن با قلمی توانا، صادق و صریح به مفاهیمی چون جنگ، مهاجرت، مرزنشینی، عشق، آوارگی، بی‌هویتی و رنج بی‌پایان مهاجران جنگ‌زده می‌پردازد‌.

پ.ن: این کتاب با صدای خود نویسنده در طاقچه موجود است که شنیدن آن خالی از لطف نخواهد بود.