دوستش داشتم. بیشتر به خاطر اینکه مربوط به هری پاتر بود و به جای مرور هزار باره کتاب‌ها و فیلم‌ها می‌توانستم با فیلسوفی همراه شوم و صحنه‌ها و آدم‌ها و کتاب‌ها را مرور کنم. مسائل فلسفی در همان حد مخاطب عام بود و خیلی قسمت‌ها به بهانه هری پاتر. با این حال، تحلیل‌ها ارزش خواندن داشت. مقاله‌ها جالب و کافی بودند و ترجمه روان بود. اینکه آدم‌هایی در این سطح هم هوادار هری‌پاتر اند و می‌خوانند و تحلیل می‌کنند برایم جالب بود. از ما که گذشت، امیدوارم جغدهای شما زودتر برسد و مسافر هاگوارتز شوید. 
          

            موضوع بر سر امید بود.
چیزی بسیار مقدس‌تر از زندگی...




دوسش داشتم. خیلی :)
          

            «بعضی چیزها را نمی‌شود گفت. بعضی چیزها را احسااس می‌کنید. روح و پیِ شما را می‌تراشد. اما وقتی که می‌خواهید بیان کنید می‌بینید بی‌رنگ و جلاست. مانند تابلوئی‌ست که شاگردی ازز روی کار استاد ساخته باشد. عینا همان تابلوست. اما آن روح، آن چیزی که دل شما را می‌فشارد، در آن نیست..» 

با تشکر از آهنگ. و رعنا. :)
          

            من دوستش داشتم. :)

و «جنگی که نجاتم داد» به نظرم دوتا جنگه که در دوجا نجاتشون می ده. یکی در ابتدای داستان، و یکی در انتهای داستان. و جنگ دوم، همون جنگیه انگار که در همون نزدیک های انتها با خودش فکر کرد جنگ اصلیشه. خلاصه تونستم عنوان کتاب رو به دو چیز و دو معنی و اتفاق در ابتدا و انتهای کتاب مربوط کنم و این برام لذت بخش بود:))

و اون وقت هایی که نمی تونست بپذیره خوبی کردن ها و قشنگی ها رو و دیوونه می شد هم، برام از قابل درک ترین حس ها بود. خیلی خیلی قابل درک. قابل درک ترین جای کتاب...