دنیایی بدون مرگ ،که فقط(( داس ها ))حق گرفتن جان ها را دارند.  سیترا و روئن به طور اتفاقی با یک داس برخورد می کنند ،و همان برخورد زندگی آن هارا تغییر می دهد.

این کتاب اثر نیل شوسترمن است و سه جلده که بسیار هم جایزه گرفته است.
          

            من این کتاب را خیلی دوست داشتم این کتاب سه جلدی است:
1ـ داس مرگ
2ـ ابر تندر
3ـ پژواک
من در حال خواندن ابر تندر هستم ولی متاسفانه بهخوان ابر تندر را ندارد. امیدوارم این کتاب را تهیه  کرده و از خواندن آن لذّت ببرید
          

            خیلی کتاب جذابی بود
جذاب ترین قسمتش پایان غیر منتظره اش بود 
کلیییی با پایانش حال کردم 🫀
          

            دنیای پیشرفته بدون فقیر و با عدالت؟، جایی که کسی دیگه از مریضی لازم نیست بمیره
دنیاییه که همه ما آرزوی رسیدن بهش رو داریم
_بعد از به نتیجه رسیدن "ابرتندر" که یک هوش مصنوعی جامع هستش ساختار جهان تغییر کرده، دیگه دولتی وجود نداره.
ابرتندر همه چیز رو تحت نظر داره و به بهترین شکل ممکن مدیریت می‌کنه
اما با رسیدن تکنولوژی به حد اعلا یه مشکلی وجود داره، دیگه کسی هیچ‌جوره نمی‌میره؛ تو خودکشی هم بکنی به مرکز احیا بر می‌گردی و دوباره زنده می‌شه

در این شرایط انسان‌ها برای به تعادل رسوندن کره زمین مجبور شدن تنها یک سازمان داشته باشن که فقط توسط انسان‌ها اداره می‌شه《داس شهر》سازمانی که به رفتار خوشه‌چین‌ها نظارت می‌کنه.
اما سوال مهم، خوشه‌چین کیه؟ خوشه‌چین تنها فردیه که می‌تونه باعث مرگ بشه، تو دنیای امروزه ما به این افراد می‌گیم قاتل، اما خوشه‌چین قاتل نیست، شایدم هست؟



واقعا از خوندن این کتاب لذت بردم، با اینکه اصولا رده سنی کتاب‌های نشر پرتقال یکم برای سنم فکر می‌کردم پایینه (همین نظر رو در مورد هوپا داشتم قبل از اینکه یاغی شن‌ها رو بخونم)

ولی قصه‌ایی که داشت روایت می‌شد روون بود، هم ویراستاری هم ترجمه عالی بودن
اما از همه مهم‌تر ایده داستان بود که قشنگ بود، تو همه دنیاهای پساآخرزمانی که مربوط به هوش‌مصنوعیه هوش‌مصنوعی در نهایت دشمن انسان‌ها می‌شه، اما اینجا واقعا ابرتندر دشمن آدم‌ها نبود، به جز یک مورد خاص دنبال دورزدن دستورات اولیه‌اش نبود.


دیدگاه‌های متفاوت خوشه‌چین‌ها نسبت به کارشون خیلی قشنگ بود، چالش‌هایی که داشتن و در نهایت خوشحالم از خوندنش
          

            پنج ستاره کامل برای تو عزیزم. 

---

بگذارید اول بستری که داستان توی اون اتفاق می‌افته رو شرح بدم:
الان حدوداً سال ٢٣٠٠ است و علم به نهایت پیشرفت رسیده و آدم‌ها به مرگ غلبه کردن. بیماری، جنگ و حکومت‌ها از بین رفتن و یه هوش مصنوعی غول‌پیکر به اسم «ابر تندر» به نظم جهانی احاطه داره و همه چیز رو راست و ریست می‌کنه. اما وقتی کسی به صورت طبیعی نمی‌میره، جمعیت جهان مدام رو به افزایشه و زمین توان گنجایش این حجم از جمعیت رو نداره. (تلاش‌ها برای زندگی خارج از زمین نیتجه نداده.) در نتیجه... گروهی به وجود آمدن به اسم «داس»‌ها که وظیفه‌شون «خوشه‌چینی» (کشتن) تصادفی مردمه. مردم هم این رو قبول دارند و کاملاً باهاش کنار اومدن.
‌
و حالا تازه ماجراها شروع می‌شه...
          

            خب واقعا کتاب قشنگیه آدمو جذب میکنه ولی من اونقدر ارتباط نگرفتم من این مجوعه رو بخاطر دوتا از دوستام خوندم ولی واقعا اونقد که تعریف کردن عاشقش نشدم اشتباه نکنید حاضرم دوباره بخونمش(البته اگه اون لیست بلند بالایی که میخوام بخونم رو تموم کردم)ولی بخاطر تعاریف دوستام واقعا یکم انتظار بیشتری داشتم اما خب همه چیز این کتاب عالی بود نگارشش روند داستان شخصیت پردازی  و شخصیت های مورد علاقه ام یعنی داس فارادی و کوری و کیه که از این دو تا شخصیت خوشش نیاد؟
          

            خیلی کتاب عمیقی بود، خیلی متفاوت، خیلی تامل برانگیز،  خیلی پرشخصیت، خیلی فضاسازی خوبی داشت و با همه این ها خیلی کتاب عالی ای بود.
بعد از مدت ها(بعد از مجموعه هری پاتر) می تونم بگم واقعا میخکوب کتاب میشدم و لذت وافری از خوندنش می بردم.
نویسنده دنیای کاملا جدیدی رو ایجاد کرده و روی نقطه کاملا متفاوتی دست گذاشته،  دنیایی بدون مرگ، که از هر مرگی امکان احیا هست اما برای برقراری توازن در دنیا گروهی تحت عنوان داس مرگ، مسئول انتخاب افراد برای مرگ نهایی هستن. و ابر تندری که همه چیز دنیا در اختیارش هست جز دنیای داس ها.
نویسنده خیلی زیرکانه و هنرمندانه مفاهیم عمیق رو در یک جهان متفاوت به شما می فهماند و اگر بگم از بعضی قسمت ها میشد به باور توحید و معاد رسید، گزاف نگفتم. 
حالا در این بین گروهی از داس ها دچار انحرافاتی میشن در حالی که به لحاظ قانونی منع برای رفتارشون نیست، اما به لحاظ اخلاقی رفتارشون کاملا اشتباهه
هرچقدر هم بگم حق مطلب ادا نمیشه
پس حتما بخوانیدش

پی نوشت:ممنون از خانم معصومه توکلی عزیز بابت معرفی و پیشنهاد این کتاب
          

            رمان علمی تخیلی خوب چیه؟ دقیقا همین کتاب. همه چیز به اندازه‌س. عنصر خیال به اندازه ی کافی و خلاقانه استفاده شده، با دنیای واقعی پیوند داره و حتی میشه گفت بعید هم نیست که آینده ی آدمیزاد یه همچین چیزی بشه.
داستان گیرا و خلاقانه ای داره و جدا از اون، با دست خالی هم بر‌نمی‌گردید و جنبه ی اخلاقی هم داره. تا الان ۳ بار این کتاب رو خوندم و دروغ نیست اگه بگم باز هم می‌خونم.
          

            داستانش رو خیلی دوست داشتم و همینطور دقت در توصیف  جزییات و داستان هیجان انگیزی که داشتش اجازه نمی‌داد که از کتابش خسته بشی.
ولی برام جالب بود که اگر واقعا انسان به همچین دنیایی دست پیدا کنه که هیچ شخصی توسط عوامل طبیعی و تصادفی فوت نکنه و همینطور همه به تمام اطلاعات و علوم دست پیدا کنند آن هم توسط چیپ هایی که در ذهن هاشون کار گذاشتن خیلی دنیا یکنواخت میشد که حتی خود داستان هم اشاره کرده بود که می گفت مردم تنها به این دلیلی دانشگاه و مدرسه می روند که فقط یک مدرک رسمی داشته باشند.
          

            اعتراف می‌کنم که اولش یه کم شک داشتم ازش خوشم بیاد ولی حقیقتاً تحت تأثیر قرار گرفتم. ایدهٔ داستان خیلی خلاقانه بود و کلی خوراک فکری می‌داد به آدم. من معمولاً از این جور داستان‌ها که مربوط به آینده‌‌اند خوشم نمی‌آد؛ آینده‌ای که تکنولوژی کلی پیشرفت کرده، هوش مصنوعی جای همه چی رو گرفته، مرگ و بیماری و فقر از بین رفته و بااینکه همه چی فوق‌العاده به‌نظرمی‌آد، همه دچار ملال و بی‌معنایی شدند. اما این فقط بستر وقوع داستانه و اتفاق‌هایی که توش می‌افتند انقدر جالب‌اند که به‌خوبی از کلیشه‌های پادآرمان‌شهرهای آینده جدا می‌شه داستان. واقعاً خوشم اومد ازش و مرسی رعنا که بهم معرفیش کردی و کتابش رو بهم هدیه دادی. مشتاقم زودتر باقی داستان آناستازیا، لوسیفر، ماری کوری و فارادی رو بخونم.
          

            چه حس خوبیه که کتاب ایده نابشو به این زیبایی پیش میبره
تورو محو دنیاش میکنه
از کلیشه ها دوره و ذهنیات نویسنده برات مبهمه
و چه زیبا که کلی حرف برای گفتن داره

داس مرگ واقعا تجربه بی نظیری بود.
با مسیرشم حال میکنی نه که فقط بخونی که به تهش برسی. 
هر کدوم از خط های داستانی و شخصیت ها جذابیت خودشونو دارن و غیرقابل پیشبینین.

البته یه ایراد غیر قابل چشم پوشی هم داره که کل مسیر داستان بر اساس همون ایراد پیش میره اونم قوانین اولیه داس هاست
ده حکم داس ها خیلی احمقانه و حفره دار نوشته شده که هرکی میتونه برداشت شخصیشو داشته باشه و هرکاری دلش میخواد بکنه. 
تو دنیایی که بشر تقریبا به کمال رسیده چنین چیزی منطقی نیست.

از خیلی جهات شبیه انیمه سایکو پس بود(انیمه مورد علاقم) و به دوست داران این کتاب هم توصیش میکنم.
          

            مرگ‌ موهبت است اگر عمیق به آن فکر کنیم و اگر زمانی نباشد زندگی چطور خواهد شد. در داس مرگ، نامیرایی مشکلاتی ایجاد کرده و داسها خودشان نقش مرگ‌را ایفا میکنند. آنها انتخاب میکنند چه کسی بماند و بمیرد اما این انتخاب چقدر روی شخصیت و نگاه آنها به زندگی اثر میگذارد. آیا بین یک قاتل و یک داس تفاوتی هست؟
رمان جذابیت بالایی  دارد جزییات دقیق ساخته میشوند. با اینکه تلخی و مرگ و وحشت در رمان وجود دارد اصلا رمان در ژانر وحشت نیست. بیشتر علمی تخیلی است با درونمایه ای فلسفی.
تعلیقی که نویسنده ایجاد میکند پا به پای مفهوم‌از دست دادن انسانیت داسها پیش می آید و این نقطه قوت کتاب است.

          

            مجموعه کتاب داس مرگ، سطحی ترین و آسان ترین کتاب این نویسنده است. نویسنده در اکثر کتاب های خویش، جهانی آخرالزمانی(آینده دور) را به تصویر می‌کشد. در تمامی کتاب های نویسنده، مسائل مورد انتقاد جامعه یا مورد سوال و تفکر در بین مردم را به زیر قلم می‌برد. در این کتاب، به یکی از نکات مهمی که هر انسانی باید بشناسدش اما از او فراری‌ست به چالش کشیده می‌شود. دنیایی که در کنار تمام کثیفی ها و دسیسه ها و اتفاقات، هنوز هم زندگی مردم جهان در حال گذران است.
نویسنده در کتاب نگاهی به سودجویان نیز دارد. افراد تشنه قدرت که سعی دارند همواره حتی از پاک ترین چیزها، با روش های کثیف، سود خود را ببرند. 
کتاب در کنار اینکه فضایی بدون مرگ را مصور می کند، اما باز هم مردم می‌میرند. نویسنده در کتاب سعی دارد نشان بدهد که مرگ فقط برای تعادل جهان نیاز است، اما اگر کمی واقع بینانه نگاه کنیم، در درون هر انسانی میل به مرگ وجود دارد.
          

            فقط میتونم بگم یه شاهکار علمی تخیلیِ مگه میشه انقدر دنیا ساخت و انقدر پایبند بود به قانون هاش و انقدر باورش کنی؟ 
مگه میشه انقدر پرکشش باشه؟ 
مگه میشه انقدر قلمت قوی باشه شوسترمن؟ 
این کتاب رو دوسال پیش خوندم و هنوز که هنوزه تمام شخصیت هاش توی ذهنم نقش بستن