جورج و لنی دو کارگر کوچنده‌اند. دوستانی با شخصیت‌هایی بسیار متفاوت که رویایی واحد را در سر می‌پرورانند. رویای مزرعه‌ای کوچک و خانه‌ای از آن کوچک‌تر که نیاز به کار زیاد نداشته باشد. و مزرعه پر باشد از خرگوش تا لنی بتواند آنان را لمس کند. لنی، که بسیار قدرتمند اما کم‌هوش است، به لمس چیزهای نرم علاقه دارد.
موش‌ها و آدم‌ها داستان انسان است. امیدها و رویاهایی که به زندگی معنا می‌بخشد. و دست و پا زدن و چنگ انداختن بشر(در اینجا به خصوص طبقه‌ی کارگر) به هرچیزی برای ادامه دادن و همواره باختن در بازی زندگی. قلم استاین بک در روایت این داستان کیفیتی خاص دارد. در عین سادگی زبان و از خلال شخصیت‌هایی بسیار انسانی، به مزامین عمیق روان‌شناختی می‌پردازد. و از سوی دیگر با استفاده از طنزی تلخ دغدغه‌های اجتماعی زمانش، همچون تبعیض نژادی و زیست کارگری، را نیز بازتاب می‌دهد. 

          

            کتاب خیلی جالبیه، علی رغم ساده بودنش پیام های مهمی درش نهفته س ، نکته ی جالب اینه که به یه برهه ی خاصی از تاریخ امریکا پرداخته که کمتر بهش پرداخته میشه، و تصور ها رو از این که امریکا همیشه سرزمین رویاها بوده تغییر میده، وقتی که حتی سفید پوست های جامعه امریکا استثمار میشن و افراد به اصطلاح سطح پایین جامعه زیر فشار های حکومت امپریالیستی امریکا له میشن و سقف ارزو هاشون اینه که یه مزرعه ی معمولی داشته باشن که به واسطه ش بتونن امرار معاش کنن و دیگه زیر دست نباشن. انگار که  نویسنده یه تصویر بدون سانسور و روتوش از امریکایی ها ارائه داده که حتی این نکته رو میشه در شخصیت پردازی ها هم متوجه شد، سبک ادبیاتی سطح پایین کسایی که توی اون مزرعه کار میکردن و حتی اون پسر رئیسشون( متاسفاته اسمش رو یادم نیست) یا رفتار های سبکسرانه و جلف همسر این اقا که به رسوایی هایی هم منجر شد...
          

            داستان به قدری جذاب بود که توی همون فصل اول من رو به خودش جذب کرد. شخصیت لِنی فوق العاده برای من واقعی و باور پذیر بود. 
البته درباره پایان بندی میتونم بگم خوب بود، ولی موقع خودنش اذیت کننده بود. که البته کتاب با موخره ای که سروش حبیبی نوشته بود بیشتر برام مفهوم شد. خصوصا اینکه درباره سبک ناتورالیسم کتاب نوشته بودن که طبیعت در نهایت بر انسان چیره میشه، فارغ از اینکه انسان چه تلاش هایی میکنه.
          

            .
آن روزها که برای اولین بار در کلاس مکتب شناسی با واژه ی #ناتورالیسم آشنا شدم و دانستم که 
#طبیعت_گرایی ای که  مدنظر آنهاست چیزی جز #جبرگرایی نیست چرا که همه چیز را نتیجه‌ی  پیامد های ارثی و شرایط محیطی میدانند و هرگونه اراده و اختیار را نفی می‌کنند که همین یأس می آفریند هیچ گاه نمی‌خواستم سمت رمان های با این محتوا بروم اما خب #موش_ها_و_آدم_ها کمی فرق داشت ؛ #جان_اشتاین_بک اندکی تخیل را بین مکالمات و آرزوهای مشترک جورج و لنی وارد کرده بود و هم دردی با شخصیت هایی مثل مرد سیاه پوست داستان را فراموش نکرده بود اما خب در نهایت یک اثر ناتورالیستی بود و پایانی تلخ و زننده داشت و به نظرم پایان آن چیزی جز تنازعی برای بقا نبود .
 موش ها و آدم ها صد بار شرافت دارد به نمونه های خود رئالیسم اجتماعی پندار ایرانی که چیزی جز یک اثر ناتورالیستی نیستند ( در فیلم های سینمایی ذهنتان جست و جو کنید )
          

            این کتاب برام یاد آور چندتا چیز خیلی مهم تو زندگی بود که فراموششون کرده بودم. خیلی وقت پیش ها یه کتابی خوندم که الان اسمش رو فراموش کردم اما تو یه بخشی از کتاب چیز جالبی نوشته بود که هنوز خیلی خوب یادم مونده. نوشته بود : ما آدم ها صاحب تمام اون چیزهایی هستیم که بهشون نگاه میکنیم. کافیه سرت و رو برگردونی و به خونه ی بزرگ و زیبای اونور جاده نگاه کنی و بعد توی ذهنت تصور کنی که صاحب اون خونه هستی .اونوقت چه کسی می تونه جلوت رو بگیره و بگه که داری اشتباه میکنی.همم...؟

گاهی اوقات خوبه که بی خیالِ این دنیا و همه ی خبرهای بد و غم انگیزش بشیم و فقط زندگی کنیم. خوبه که برای خودمون یه فنجون چای بریزیم و راحت و آسوده کنار پنجره بشینیم و چای مون رو سر بکشیم و بگیم اصلا بی خیال این دنیا، بی خیال اینکه نتوستم دور دنیا سفر کنم، بی خیال اینکه نشد تو خونه ی رویاییم زندگی کنم، بی خیال اینکه نتوستم به خیلی چیزها تو زندگیم برسم. عوضش چشم هام رو که می بندم صاحب قشنگ ترین و دوست داشتنی ترین خونه ی دنیا هستم، صاحب تمام اون چیزهایی که همیشه دلم می خواست داشته باشم و نشد، هستم . توی رویا به همه جای دنیا سفر می کنم بدون اینکه دیگه نیازی به پول و ویزا و اجازه ی کسی داشته باشم و دائم بخوام غصه ی بالا و پایین رفتن قیمت ارز و دلار رو بخورم
^^
اصلا یه وقت هایی خوبه که آدم خودش رو به نفهمیدن بزنه و بگذره . یه وقتایی اونایی که هیچی از دور و برشون نمی فهمن، اونایی که اتفاقات بد زندگی زود یادشون میره، اونایی که تمام زندگیشون خلاصه میشه تو دوست داشتن یه گلوله ی پشمالوی پنبه ای، همونا خوشبخت ترین و خوشحال ترین آدم های این دنیای خاکی هستن. خوبه که گاهی اوقات به حال این آدم ها غبطه بخوریم و بدونیم که همیشه بیشتر دونستن نمی تونه ما رو خوشحال تر کنه، که اصلا خیلی وقت ها با خبر بودن از همه ی خبرهای دنیا، درد و رنج بیشتری برامون داره. اکثر اوقات درد و رنج از همون دری وارد میشن که پیش تر، آگاهی و حقیقت اونو به صدا در آورده بودن. 

----
یادگاری از کتاب
آدم واسه اینکه خوب باشه شعور نمی خواد، گاهی به نظر من میاد که آدم شعور نداشته باشه بهتره. یه آدمی که واقعا باهوش باشه خیلی کم اتفاق میافته که خوب هم باشه!

----
ترجمه ی آقای "داریوش" رو اصلا به کسی توصیه نمیکنم. گویش روستایی وقتی شنیده میشه قشنگه اما وقتی نوشته میشه ، موقع خوندن به یه فاجعه تبدیل میشه.

تاریخ خوانش : 2018/09/21
          

            به نام او
اولین اثری که از استاین بک خواندم یک داستان فوق العاده و تکان دهنده بود
موشها و آدمها به مانند بیشتر آثار استاین بک روایتگر زندگی کارگری اقشار قرودست آمریکاست، داستان لنی و جورج که برای پیدا کردن کار به مزرعه ای میرسند  و درذ آنجا اتفاقاتی برایشان می افتد
بیش از این توضیح نمیدهم حیف است داستانش را لو بدهم.
موشها و آدمها را بخوانید و از دنیایی که استاین بک برایتان میسازد لذت ببرید
          

            یه کتاب که در عین کوتاهی خیلی کامله... طوری به ما شخصیت ها رو نشون میده که انگار با یه رمان مفصل رو به روییم
 جورج و لنی که کارگرهای فصلی هستن آرزو دارن یه مزرعه از خودشون داشته باشن ولی فعلا برای جمع کردن پول مجبور به کارکردن توی باقی مزارعند. جورج زیرکه و یه جورایی از لنی مواظبت میکنه و لنی یه عقب مونده ذهنیه که قدرت بدنی زیادی داره
داستان حول این دو نفر شکل میگیره ولی ما حتی توی این کتاب کوچیک بحث نژادپرستی رو هم میبینیم... رفتاری که افراد مزرعه در قبال فرد سیاهپوستی که اونجا کار میکنه نشون از دید کلی مردم به سیاهپوستا داره
داستان تلخه و من آخر کتاب بعد از پایانش چنددقیقه ای مات به صفحه آخر نگاه میکردم... راستش اصلا تصور همچین پایانی رو نداشتم...
          

            داستانی تلخ و جذاب درباره‌ی تنهایی آدمها
_____
بعد از حدود یک سال دوباره خوندمش، این بار به فارسی.. و این بار جذابتر، مسحورکننده‌تر، غم‌انگیزتر.. چه هزینه‌ای حاضریم برای تنها نبودن بدیم؟..


جورج اندکی ساکت ماند، بعد گفت: "آره، ما دوتا فرق داریم.. ما دوتا غیر از همه‌ایم."
"چون که.."
"برا اینکه من تو رو دارم.."
"و منم تو رو. ما همدیگه رو داریم. ما غیر از همه‌ایم."
          

            #موشها_و_آدمهای #جان_اشتاین_بک 
کتاب در جایگاه خودش کتاب خوبی بود ولی نه در حدی که شاهکاری باشد یا مطرح باشد موضوع کتاب داستان #لنی و #جرج، دو کارگر فقیر است. داستان در سالهای بحرانی آمریکا که باعث بیکاری میلیونها کارگر ،شد رخ میدهد. آنها مدام از شهری به شهر دیگر به امید پیدا کردن کار کوچ میکنند ولی مشکلات فراوانی پیش روی آنهاست. مشکلاتی که با قتل که #لنی ناخواسته مرتکب میشود کمی هیجان انگیز می‌شود. 
در این کتاب #موش نماد همین کارگرهاست که با سختی و تهی دستی و تنهایی زندگی خود را طی میکنند و مجبورند مطیع اربابان خود باشند.
اگر کتاب خوشه های_خشم همین نویسنده را خوانده باشید این کتاب برایتان لطفی نخواهد داشت چرا که در کتاب خوشه های خشم به طور مفصل کامل و دقیق به مشکلات کارگران پرداخته است ولی موشها و آدمها به طور بسیار خلاصه ای به آن پرداخته و زیاد با مشکلات آنان آشنا نمیشوید.
پایان داستان کاملا دور از ذهن است و مخاطب با بهت کتاب را به اتمام میرساند.
          

            موش ها و آدم ها
این کتاب الان تموم کردم و باید بگم رمان خیلی خوبیه.
ساختار داستان به این صورت که نویسنده اول مکان می‌سازد و این فضاسازی اندازه‌‌س؛ نه اونقدر زیاد و با جزئیات که حوصله سربر باشه و نه اونقدر کم که اطلاعات‌مون ناقص باشه.
شخصیت های داستان، آنها را با صفات معرفی نمی‌کند. مثلا نمیگه شخصیت x که مهربان و دلسوز هست. با رفتار و نمود خارجی شخصیتها، صفاتشون ما می‌فهمیم و این فوق العاده‌س.
شخصیت‌های خودش به شدت دوست داره و ماهم پس شناختنشون دوستشون داریم. 
چه دوستی میسازه بین لنی و جورج.. فوق العاده‌س
داستانی بود که به دل نشست.
این کتاب به همه پیشنهاد می‌کنم.
          

            داستان درباره دو کارگر فصلی به نام‌های جورج و لنی هست که در جست و جوی کار راهی سفر شدن. با این که بین این دو نفر از نظر ظاهر و رفتار تفاوت بسیاری وجود داره، اما مثل دو برادر پشت هم هستن و رویای مشترکی در سر دارن:
داشتن مزرعه‌ای برای خودشون و رهایی از کار برای دیگران
در طول داستان با بخش کوچکی از سختی‌های زندگی کارگران فصلی آشنا می‌شیم. کارگرانی که تمام عمر مشغول به کار هستن بدون این که در نهایت بتونن خونه‌ای برای خودشون داشته باشن. کسانی که می‌دونن روزی که دیگه قادر به کار کردن نباشن محکوم به مرگ در تنهایی و فقر خواهند بود.
با نزدیک شدن به صفحات پایانی کتاب قراره حسابی غافلگیر بشید! اما این اطمینان رو بهتون می‌دم که بعد از اتمام داستان، جورج و مخصوصا لنی هرگز از ذهن و قلبتون بیرون نمی‌رن :)

پیشنهاد: مقدمه مهدی افشار داستان رو اسپویل می‌کنه بهتره نخونیدش! و من اگه به عقب بر می‌گشتم این کتاب رو با ترجمه سروش حبیبی از نشر ماهی تهیه می‌کردم. هرچند این ترجمه رو هم دوست داشتم.
          

            اعتراف می‌کنم  یک سوم ابتدایی کتاب ، خیلی جذبم نکرد. البته که شخصیت‌پردازی، فضاسازی و توصیفات خیلی خوب بودن. اما اون کشش داستان برای من از نیمه دوم کتاب شروع شد و به شکل بسیار متفاوت از اون‌چه انتظارش رو داشتم کتاب به پایان رسید! می‌تونم نمره ۱۸ رو به پایان‌بندی کتاب بدم!😃

کتاب برهه و برشی رو از تاریخ امپریالیسم روایت می‌کنه که کم‌تر بهش پرداخته شده. رویای غم‌انگیز دوتا کارگر روزمزد که ... بهتره نگم! 
این اولین کتابی بود که از جان اشتاین بک خوندم و دوست ندارم آخرینش باشه. 
          

            کتاب موش‌ها و آدم‌ها رمان کوتاه اما عمیق و جذاب
از #جان_استاین‌_بک نویسنده آمریکایی و برنده جایزه نوبل است. 
داستان کتاب در مورد دو کارگر مزرعه به نام جورج و لنی است که در روزگاری که دوستی و با هم بودن برای همه خیلی عجیب به نظر میرسد، دست روزگار آنها را با هم همراه کرده است.

لنی، شخصیتی سبک‌مغز اما بسیار مهربان و دوس داشتنی است که جثه‌ای بزرگی دارد و جورج که برعکس لنی جثه ریزی دارد اما به سبب زیرکی و عاقل بودنش، لنی از او حرف شنوی زیادی دارد. به عبارت دیگر جورج از نقطه ضعف حماقت های لنی برای تسلط بر او استفاده می کند. لنی چیزهای لطیف را دوست دارد؛ از موش، خرگوش، توله سگ گرفته تا پیراهن و موی یک زن. با این حال مشکل اصلی لنی این است که چون قدرت زیادی دارد نوازش‌های شدیدش همیشه جان حیوانات را می‌گیرد.

#موش‌_ها_و_آدم‌_ها یک رمان اجتماعی درباره زندگی سخت کارگران تنها و مورد ظلم قرار گرفته ای است که در رویای داشتن یک مزرعه کوچک کار می کنند اما هیچ گاه صاحب مزرعه نمی شوند و در نهایت پول هایشان را در راه خوش گذرانی هدر می دهند.

بخشی از کتاب:
کروکس به‌نرمی گفت: «شاید حالا حالیت بشه. تو جورجو داری. تو می‌دونی جورج برمی‌گرده. حالا خیال کن هیچ‌کسو نداشتی! خیال کن اجازه نداشتی بری تو خوابگاه با اونای دیگه ورق‌بازی کنی! چون سیایی! تو دوس داشتی سیاه باشی؟ خیال کن مجبور بودی این‌جا قوقو تنها بشینی و فقط کتابتو بخونی. می‌تونسی تا هوا تاریک بشه نعل‌بازی کنی. اما بعد مجبور بودی تنها بشینی و کتاب بخونی. کتاب خوندن کیف نداره، آدم احتیاج داره یکیو داشته باشه. آدم می‌خواد یکی پهلوش باشه!»
با صدایی گریان ادامه داد: «اگر آدم کسی رو نداشته باشه دیوونه می‌شه. فرق نمی‌کنه طرف آدم کی باشه. هرکی می‌خواد باشه! اما پهلوت باشه!» و گریان ادامه داد: «من بت می‌گم. یادت باشه، آدم از تنهایی ناخوش می‌شه!»