یادداشت‌های صبا (16)

          نویسنده سعی،کرده   خواننده را خیلی  خواننده را غافلگیر کننه و بیشتر  خواننده احمق فرض کرده 😁
        

          من خیلی،این کتاب دوست داشتم داستان قشنگی داشت و اولین  رمان ایرانی می خوندم که دختر. ملکه زیبای ، درسخون ،  باهوش و خصوصیات ماورایی نداشت و شخصیت پسر هم‌همین طور. این باعث میشد که فکر کنی شخصیت ها یکی از ما هستند 
        

          کتاب  شخصیت های،به شدتت احمقی،داشت ، فقط یک سوم اخری  کتاب یکم غافلگیر کننده بود  و کتاب ها فریدا  اغلاب،مردها و شوهر ها ادما های،عوضی و زن ها در نهایت قهرمان هستند
        

          کتاب آروم قشنگی بود اینکه داستان ها به هم ربط پیدا میکرد خیلی خوب بود  ادم وادار میکرد. یک بازبینی به زندگی خودت داشته باشی 
        

          کتاب از زبان ۳ زن روایت میشه. و‌به هم مربوط هستند. و خوبی کتاب اینکه در مورد بیماری داماس یک اگاهی خوبی به خواننده میده  به نظرم نویسنده می تونست  یکم داستان کوتاه تر کنه 
        

          کتابی ارو  ، قشنگ ، اینکه خر دقیقه از زبان هر کدواز شخصیت ها داستان با روایت تصویر خودشون گفته میشد  قشنگ بود  و پایانش می تونست قشنگ تر باشه 
        

          کتابی که در مورد کتاب کتاب خوندن. داستان اروم دوست داشتنی ،  و یک جاهای هم اشک ادم در می اورد   کتاب در مورد کتاب خوندن ، تاثیر ان روی  آدم های مختلف خوب نشون داد
        

          داستان با یک چرا آغاز میشه برای خواننده مهم میشه چرا دوستای سوکرو اون طرد کردند و خواننده همراه اون به دنبال کشف حقیقت میره پر خلالش یک خرده داستان های کوتاه هم هست من اون بخش،هم خیلی دوست داشتم  در کل سبک نوشتن موراکامی اینجوری،که  فکر میکنی،خوشت نمیاد ولی با خوندن هر صفحه و جلو رفتن داستان  نمی تونی کتاب رها کنی
        

          من با خواندن این کتاب با شخصیت اصلی انگار زندگی کردم جوری،که وقتی انتها داستان  رسیدم حس دلتنگی عمیقی    تو دلم بود. واتانابه به زیبای خاطزلت خودش برای خواننده کتاب تعریف میکنه و شروع کتاب هم حیلی خوب بود 
        

          کتاب داستان قشنگی داشت و نشون می داد یک اشتباه و یک تصمیم زود گذر چقدر  روی زندگی همه اعضای خانواده اثر داره. بدی داستان این بود که شخصیت های زیاد داشت  و روایت پس پیش تعریف میشد. و این باعث می شد خط داستانی را گاهی گم کنی خوب بود ولی مورد علاقه من نبود
        

          از، بقیه کتاب هاب که از هیگاشینو  خوندم کمتر دوست داشتم ولی بد هم نبود. فقط شخصیت ها زیاد. و روایت داستان خیلی جلو عقب می،شد. 
        

          کتاب که با خوندنش یک اگاهی به خواننده میده و بعد از تموم شدنش دوست داری فصل شکوفه گیلاس به ژاپن سفر کنی شیرینی دوریاکی را امتحان کنی 
        

          کتابی که به زیبای  تفاوت فرهنگ  نشان میده و چقدر قلم نویسنده  زیبا روان بود به طوری که به خودت می امدی می دیدی بیشتر کتاب در یک روز خوندی خواننده در همه جای داستان حس،همذات پنداری با شخصیت اصلی عیسی را درک میکرد همراه اون قصه را پیش می برد
        

          کتابی  که تا اخرین صفحه هات شما را در شوک فرو میبره و هرچی،حدس گمان دارید زیر سوال میبره
        

          کتابی که خواندنش واسه هر پدر مادری واجبه  درحین خواندن مدام با خودت  میگی که من مادر یا پدر ناخواسته این جور با بچه هام رفتار میکنم بدون اینکه متوجه باشم آرزو هام توی،بچه ها جستجو میکنم
        

          داستان اوایل یکم سردر گم و سرد پیش،میره ولی بعد رو دور می افته و موقعه خوندن سرنوشت سه تا کارکتر اصلی کتاب برات مهم میشه. در کتاب های الیف شافاک همیشه شخصیت ها یک سر در گمی هویت  هست و من فکر میکنم خود نویسنده در بچگی شهر های مختلف زندگی کرده. به خوبی این سر درگمی و تعلق خاطر به یک جا را خوب نشون داده