با این کتاب خیلی اشک ریختم
۵ ستاره براش کمه.این کتابو باید ستاره بارون کرد
شاید چون خودم یک مادرم، تونستم با عمق وجودم و تک تک سلول های بدنم این کتابو درک کنم.
        

          داستان مادری که متوجه میشه چند ماه بیشتر از زندگیش باقی نمونده و حالا می‌خواد به فرزندش بگه، چطور بعد از رفتن مادرش، زندگی کنه…
از خوندنش پشیمون نیستم اما احتمالا به کسی هم توصیه‌اش نمی‌کنم؛
گاهی من رو مجبور به فکر می‌کرد اما به فکر فرو نمی‌برد.
ایده‌های مادر برای مواجه با مرگ برام جالب بود اما داستان درگیرم نمی‌کرد، نه از نظر احساسی که من نگران مادر و بچه‌اش نشدم و نه از نظر داستانی؛ که البته از اول باید حدس می‌زدم که توی ۲۰۰ صفحه چه اتفاقی قراره بیوفته.
        

          این کتاب داستان زندگی و مرگ است.
مادری که در آخرین روزهای زندگی‌اش داستان تخیلی درباره سفر به سیاره‌ای دیگر می‌سازد و برای فرزند خود تعریف می‌کند و با رویا پردازی مرگ نابهنگام را برای کودک خود رویایی  و زیبا توصیف می‌کند.
داستان از زبان کودک روایت میشود.. در زمان کودکی  و ندانستن حقیقت و هنگامی که در کنار همسرش خاطرات را مرور میکند.
جالب بود، نه آن‌طور که داستان پر تعلیق و کششی داشته باشد یا شخصیت پردازی منحصر به فرد، اما احساسات در این کتاب حرف اول را میزد
        

          این کتاب اشک منو درآورد🥲
پیشنهاد می‌کنم اگه تو وضعیت روحی مناسبی نیستین سراغش نیاین🥲 چقد صفحات پایانی و دوست داشتم. اینکه اون پسر بلاخره بعد از گذشت ۲۰ سال تونست به مادرش حق بده و درکش کنه🫠
قلبم بابت تمام کودکانی که مجبور بودن تو سن کم با غم از دست دادن عزیزشون کنار بیان گرفت💔