آدم و حوا انجیری رسیده و شیرین یافته و آن را از وسط دو نیم کردند و به محض این که حلاوت آن به زبانشان رسید،جهان پیرامون خود را متفاوت  یافتند،این همان اتفاقی است که برای تمام افراد آگاه و خردمند رخ می دهد.سپس تصمیم گرفتند با برگ های همان درختی که زیرش ایستاده بودند،خود را بپوشانند. سیب چه می شود؟واقعا متاسفم. اصلا سیبی در داستان وجود نداشت.
        

          قشنگ بود 
درختان قدرت ذخیره خاطرات رو دارن
        

          این کتاب بخشی از منو همراه خودش تمام کرد 
داستان زیبا ی گذشته ی  غمگین جزیره منو در خودش فرو برد این کتاب لیاقت بیشتر معروف شدن رو داشت و برخلاف بعضی از کتاب ها با قلم ضعیف که بی دلیل معروف میشوند قلم بسیار خوب و قوی ای داشت
        

          این کتاب، بی نظیره. عمیق ترین کتاب هست دربارهٔ این که خرافات و تعصب های بیجا مردم رو به کجا میتونه بکشونه، از طرفی خانواده هایی که به فرزندانشون گوش نمی‌دن و درک نمیکنن چه آسیبی به اونها میزنن، و از طرفی این که عشق در ابتدا و ظاهر شاید خیلی لطیف و زیباست اما واقعیتش میتونه دردناک و آزار دهنده باشه ، و البته یک عشق واقعی، و صد البته این که جنگ، چه می‌کنه با دوستی ها و وحدت ها، و عشق های تازه شکفته در دل جوان ها. نمی‌دونم بیش از این چه میشه گفت، فقط این کتاب بی نظیره. قلم این نویسنده واقعا حرف نداره.
        

          یک داستان شاعرانه قشنگ   هم عاشقانه هم  تاریخی  
ادم موقعه خوندنش،مسحور میشه