یادداشت‌های مهدیه معصومی (94)

          تصویر و فضاسازی به شدت بی نظیر و عالی
        

          خیلی اهل داستان کوتاه خوندن نیستم،‌ چون آدم رو درگیر نمی‌کنه و تموم کردن کتاب طول می‌کشه اما هر از گاهی برای تنوع هم که شده خوبه.
این کتاب رو خیلی دوست داشتم، کلاً داستان‌نویس‌های آمریکایی و کانادایی در زمینة داستان کوتاه خیلی مورد پسند من هستن چون خیلی خوب حس داستان رو به آدم منتقل می‌کنن. در کل خیلی مجموعه داستان خوبی بود.
<3
        

          نثر جمالزاده خوب و دوست‌ داشتنیه، خواننده رو همراه می‌کنه با خودش. داستان قشنگی بود
        

          فقط داستان سارتر خیلی بهم مزه داد و هنوز هم می تونم فضاش رو حس کنم و با شخصیت هاش ارتباط برقرار کنم. 
 بقیه داستان ها هم بد نبود ولی من دوستشون نداشتم.
        

          great
        

          خیلی کتاب سخت خوانی بود که درصد بالایی از آن به خاطر ترجمه بد و ویراست نادرست جملات بود.
        

          جالب بود، یک داستان کوتاه آموزنده.
        

          نوشته های گلی ترقی مثل عصرونه می مونه، حس بعدازظهر رو میده به آدم.
این کتاب کاملا سیر نزولی داشت، در ابتدا با انرژی شروع به خوندن کتاب می کنی ولی آخر کتاب رو با سختی تموم می کنی.
اعتراف میکنم که داستان آخر رو با عذاب خوندم و چندین سطر رو جا انداختم اما چیزی از داستان رو از دست ندادم.
کلا نثر گلی ترقی همین جوریه، انرژی آدم رو در انتها کم می کنه.
        

          داستان به شدت دوس داشتنی و کلاسیک شروع شد و افت و خیزهای بسیار خوبی داشت.
در میانه راه نمی دونم دچار ویروس دوست نداشتن شدم یا تکرار اتفاقات باعث شد که به سختی کتاب و تموم کنم.
از طرفی طولانی شدن مدت زمان مطالعه هم به این دوست نداشتن دامن زد.
کلا داستان هایی که خیلی ازشون تعریف میشه رو با علاقه شروع می کنم، بعد از مدتی دچار افت میشم و بعد از چند وقت تازه به خوب بودن اون پی می برم، در حالی که نظرم در نکوهش اون کتاب بود.
یك نكته كه كتاب های كلاسیك این چنینی رو یك نفس بخونید تا دچار مشكل من نشید.
        

          ان شالله که گربه است.
        

          داستان خیلی قشنگی بود، با وجود اینکه هیجان خاصی نداشت اما خواننده رو همراه خودش می کشوند.
اما بعضی قسمتها انگار داستان ناقص میشد، جمله در جایی تموم میشد که اصل مطلب رو نمی رسوند و یا انگار بخشی از متن حذف شده بود.
در کل داستان خوبی بود.
        

          غمگین بود پر درد.
        

          ادبیات روسیه رو دوست دارم،‌ یه حس خوب میده به آدم؛‌ اما به این کتاب فقط عادت کردم و دلتنگش نمیشم.
        

          عزیز نسین خیلی خودمونی می‌نویسه، احساس سادگی و صمیمیت داره داستان‌هاش.
این کتابش هم خوب بود و هم دوست داشتنی.
        

          کتاب خوبی بود، حس خیلی خوبی داشت. 
به غیر از داستان جایی دیگر بقیه داستان‌ها رو دوست داشتم.
ترکیبی از احساسات خوب و غمگین و انگیزشی بود. 
در کل کتاب پخته‌ای بود.
        

          کتاب قشنگی بود، ترجمه خوبی داشت،‌داستان عالی و پرکششی بود. سوم شخص و اول شخص شدن راوی رو خیلی دوست داشتم؛‌ اما متن خوب ویرایش نشده بود.
        

          داستان قشنگی بود.
روان بود.
لالایی بود.
غمگین شدم از آخر داستان اما خیلی چیزها یاد گرفتم.
        

          "توصیه نمی‌شود." 
داستان بدی نبود اما من خوشم نیومد.
انگار نویسنده یه داستان کوتاه بیست صفحه‌ای رو کِش داده بود. دربارهٔ مردی که به جرم قتل زنش درگیر مسائل مختلفی می‌شه و دوستانش رو در این راه بیشتر می‌شناسه.
فضای داستان هم خیلی خُشک و امریکایی بود.
 از ترجمه و ویرایش ناامید کنندهٔ داستان هم چیزی نَگم بهتره.
        

          همیشه برای خوندن این کتاب دودل بودم چون فکر می‌کردم یه کتاب با متن سخت و غیرقابل فهم باشه، اما وقتی شروع به خوندن کردم پشیمون شدم که چقدر دیر. کتاب خیلی خوبی بود اگرچه یک مقدار برای من نوسان داشت. یه بخش‌هایی داشت که یه نفس می‌خوندی و اصلا خسته نمی‌شدی اما جاهایی بود که حوصله رو سر می‌برد. در کل کتاب خوبی بود و لذت‌بخش.
        

          شاهکار بود، شاهکار
ویکتور هوگو استاد فضاسازیه و جوری فضا رو توصیف می کنه که انگار من خواننده توی اون دوران و جو قرار دارم.
بسیار عالی بود و از اون کتاب هایی است که دلم براش تنگ میشه.