یادداشت‌های نِسیان (4)

          این کتاب رو از دوست بسیار عزیزم هدیه گرفتم.
برای من کتابِ به شدت دلنشینی بود و از خوندنش بسیار لذت بردم.
اوایل کتاب کمی نیاز به حوصله داشت و زیبایی کتاب از اواسط کتاب شروع می‌شد
شخصیت‌ها بسیار زیبا و قابل لمس بودن و همذات‌پنداری با اونها کار دردناک و لذت‌بخشی بود.
و اما شبح اپرای عزیزم که تا همیشه بخشی از قلبم هست و احساساتم نسبت بهش غیر قابل توصیفه.
شخصیتِ خاکستری و نازنینی که نمی‌دونستم باید در برابرش سر تعظیم فرود آورد یا تا ابد نفرینش کرد.
پایان این کتاب هم بسیار غیر منتظره و غمگین و دردآور بود 
در کل خوندن این کتاب برای یک‌بار، خالی از لطف نیست :)
        

          کافکای عزیزم ، منم همینطور ..
        

          فارغ از شخصیت‌پردازی‌هایی که مناسب با حال و هوای اون دوران بوده و اصل موضوع  که قطعا سراسر کلیشه‌ست .. باید قبول کرد که این رمان حال و هوای زیبایی داره
ترکیبی از عشق، حزن و شعر  :))
        

          این اولین یادداشت من در اینجاست .
اگر بخوام توصیفی رو برای این کتاب در نظر بگیرم میتونم بگم "زیبای بی‌رحم".
جذابیت و زیبایی این کتاب به حدی بود که نمی‌شد ازش غافل شد و زمینش گذاشت.
و فضای داستان به حدی تیره بود که روی قلبت سنگینی میکرد.
__________
داستانِ کتاب در واقع مرور زندگی خانواده‌ی اورخانی در ذهن پسر کوچیک یعنی اورهان هست؛ در طول کتاب اورهان از زمان کودکی تا بزرگسالی خودش و خواهر و برادر‌هاش رو به یاد میاره و با خودش تکرار می‌کنه.
راوی هربار تغییر می‌کنه و مثل کتاب سالِ‌بلوا ما شاهد پرش زمانی هستیم.
هر فصل از کتاب " موومان " نام گذاری شده که با اسم کتاب ارتباط داره.
*موومان بخش کاملی از یک اثر بزرگترِ موسیقی هست که به صورت مجزا شروع و پایان داره، آثاری مثل سمفونی از چند موومان تشکیل میشن . اجرای یک موسیقی زمانی تکمیل میشه که تمام موومان‌هاش اجرا شده باشن.
و برداشت من اینه که کارکتر‌های این کتاب هرکدوم موومان های قطعه‌ی زندگی هستن ، با سبک‌ها و شیوه‌های مختلف.
هرکدوم از کارکترها نمادی هستن که در جامعه‌ی امروز هم میشه به خوبی درک و حس کرد.
در کل این کتاب به قدری قابل تامل و زیباست که همه باید قبل از مرگ بخوننش و دردِ هر شخصیت از داستان رو حس کنن:)