این کتاب رو عید ۱۴۰۴ با عیدی‌هام خریدم و دوماه بعد ، درست وسط زنگ عربی شروع به خوندنش کردم.
درباره‌ی صحت وقایع در این کتاب اطلاعات چندانی ندارم؛ اما خواندن این کتاب برای من طعم متفاوتی داشت.
جزئیات بسیار دقیق نوشته شده بودن به طوری که گاهی خودت رو در زمان گم می‌کردی.
و گاهی در رابطه با شخصیت‌ها دچار شک و تردید می‌شدی.
در کل من حین مطالعه‌ی این کتاب لذت بردم 🌟
        

          خام بدم ، پخته شدم ، سوختم

داستانی سراسر  عشق و  زجر عشق 
این عشق و زجر عشق باعث  چندین هزار بیت میشه که زبان فارسی را به اوج رساند


خوشحالم که  شمس و - بیشتر- مولانا را از این کتاب شناختم
نویسنده  با قلمی خوبی که داره شما رو مجاب میکنه کتاب  نسبتا طولانی بدون وقفه بخونی
در میان  داستان از خودت می پرسی 
چقدر از داستان خیال؟
چقدر از داستان واقعیت نوشته؟ 
بخش آخر کتاب به این سوالات جوابی شیرین بهتون میده
بازم  در آینده  برای شناخت مولانا و شمس  از این نویسنده کتاب بخونم

        

          نمیشه از این کتاب به عنوان منبع استفاده کرد در حد رمان هست نه زندگی نامه دقیق و صحیح. 
برای مثال در بخش فوت حضرت شمس از نامعتبر ترین روایت استفاده شده طوری که اصلا از آن بخش کتاب به بعد با عقل جور در نمیاد.
اینکه حضرت مولانا خودش حضرت شمس رو به کام مرگ بفرستن و خودشون بدونن که فوت شدن و بعد مدت زیادی به دنبال ایشون بگردن و به شدت ناراحت و پریشان باشن اصلا با هیچ عقل و منطقی جور نیست.
اصلا چه طور ممکن هستش که حضرت مولانا با آن شدت علاقه‌ای که به حضرت شمس داشت همچین کاری انجام بدن؟؟؟
به هیچ وجه منطقی نیست.
        

          به نسبت همتای ترکیه ای؛ این کتاب زیباتر و جذاب تر است. منابع به نسبت ملت عشق شافاک دقیق تر و محکم ترند و البته که نویسنده هم با استفاده از خلاقیت و دانسته هایش کتاب را جالب تر کرده. توصیفات نویسنده دقیقند و محیط راحت قابل تصور است؛ شخصیت ها جالبند و بهشان خوب پرداخته شده؛ هر چند که در داستان شمس و مولانا هیچ کس به اندازه خودشان قادر به تعریف خودشان نیست. اما واقعا به خواندنش می ارزد!:)