یادداشت‌های VIOLET (70)

          بیش از اندازه خلاصه شده بود دوست داشتم جزئیات بیشتری داشته باشه 
البته تقصیر خودم بود که متن کوتاه شده رو خوندم 
همه چیش خوب بود و تقد خاصی ندارم که بگم چون یه اثر شناخته شده توی جهانه 
ترجمش هم بخوب بود
        

          میتونست کتابو خلاصه کنه توی یه جمله 
کار امد بود ولی حوصله سر بر بود 
        

          خیلی ها  این کتابو یه کتاب زرد و ناکار آمد میدونن 
ولی خب مثال هایی از گذشتگان داره که واقعا جالب  هستن
        

          دنیای سوفی 
یه کتاب فلسفی. به طور کلی درباره ی دختریه که داره فلسفه یاد میگیره (بیشتر نمیگم اسپویل نشه) 
بخشهایی که درباره فلسفه بودن بعضی جاهاشو اصلا نمیفهمیدم بعضی جاها رو هم خیلی راحت میفهمیدم. اون بخش ها خیلی برام کسل کننده بودن و حتی بعضی ص هارو نمیخوندم ولی داستان برام خیلی جالب بود،  پایانش هم درسته که تخیلی بود ولی به نظرم پایان بسیار خوبی هم داشت.  خوب جمع بندی کرده بود طوری که دیگه برای آدم سوالی نمونه 
واقعا نمیتونم بگم از خوندن این کتاب لذت برم اما خب کتاب بدی هم نبود 
تصمیم دارم بعد از این کتاب چند تا کتاب تاریخی و فلسفی دیگه هم بخونم چون فهمیدم خیلی چیزهارو نمیدونم 
به نظرم کتاب یه کتاب سلیقه ای بود پس تصمیم بر خوندش با خودتونه 
        

          خب« من»  دوست داشتم بیشتر درباره  زمانی که تو زندان بوده مینوشت،  یاکلمه هابیشتر بود و یه چیزی شبیه رمان میشد 
ولی خب بیشتر یه  کتاب روانشناسی بود.  
به نظرم ترجمه اش هم خیلی خوب بود ( یه نسخه دیگه رو خونم)  ( یادم نیست مترجمش کی بود)  
در کل پیشنهادش میکنم 
حتما بخونیدش 
        

          کتاب بدی نبود 
ولی خیلی غیر منطقی بود یه چیزاش جور در نمیومد 
        

          اونقدر که این کتاب خوبه ترجیح میدم هیچی نگم 
فقط برید و بخونیدش 
        

          شاهنامه یه جیز خیلی مهم توی ایرانه برای همین خوبه که بچه هام اون رو بخونن ولی از اونجایی که خود کتاب شاهنامه داستان های بلندی داره و برای کودکان مناسب نیست این کتاب انتخاب بسیار خوبی هست
        

          کتاب خیلی روون بود خوب توضیح داده بود و برای بچه ها مناسب بود 
        

          وقتی بچه بودم این کتابو خوندم و تا اونجا که یادمه عاشقش شدم خیلی خوب توضیح داده و اصلا برای بچه ها سنگین نیست 
        

          من با این کتاب شطرنجو به صورت حرفه ای یاد گرفتم 
و بعد از خوندن این کتاب برای اولین بار بابامو بردم 😭
به صورت خیلی روون و عالی توضیح داده برای یادگیری خیلی خوب هست
        

          من دوبار این کتابو خوندم ولی هیچی ازش نفهمیدم اینکه چی شد اینطوری شد برام سوال بود پیشنهادش نمیکنم راستش داستان سر راست و خاصی نداشت 
        

          کتاب شب های روشن کتاب خوبی بود 
شخصیت پردازی بی نظیری داشت من واقعا احساس میکردم که اینطور شخصیت هایی وجود دارن
انگار که مکالمات واقعی بودن،  زنده بودن
اونقدارم که میگفتن اشکتو در میاره نبود  
بعضی قسمت های کتاب خیلی توضیح داده بود و خسته کننده بود 

        

          کتاب ناتوان: کتاب ناتوان درباره ی قلمروییه که یه مریضی میاد و باعث میشه ادما نیروی های خاصی (مثل: سرعت،  جابجایی اشیا با ذهن، آب،  آتش و.....)  داشته باشن.  ولی بعضی از افراد هستن که نیرویی ندارن...
تا اینجا از نظر من ایده ی عالی هستش موضوع رو جای دیگه ندیدم و میتونست یه کتاب خیلی خیلی بهتر ازش در بیاد،  اما نویسنده تصمیم میگیره ادامه ی داستان شروع کنه به کپی کاری و صحنه های کلیشه ای. 
کپی های خیلی زیادی دیده میشد:  مثلا مسابقه ای که توی داستان برگزار میشه شبیه فیلم بازی های گرسنگی یا همون عطش مبارزه بود،  خطر یه کوچولو اسپویل: یا وقتی  که توی  مهمونی همه باید سبز بپوشن ولی پی دن نقره ای میپوشه؛  که اینو من تو کتاب سنگدل دیده بودم. 
صحنه های کلیشه ای:  اسپویل زیاااد: خیلی این صحنه رو دیدیم که دو نفر اول دشمن هم هستن و با هم لج دارن ولی بعد ها میفهمن که« اوه خدایا من چرا نگرانشم». یا اینکه دو تا بردار همزمان عاشق یه نفر میشن  .  هزاران بار توی کتاب تکرار میشه که موهای پیدن نقره ای و چشماش ابی اقیانوسی و........ 
نویسنده ایده ی اولیه خوبی داشته و هرجوری شده میخواسته بیاردش روی کاغذ ولی انگار وسطای داستان کم اوارده 
شخصیت پردازیش بد نبود.  ولی اخه ترس از ارتفاع؟! این همه ترس! 
پیدن خیلی ضعییف توصیف شده بود طوریکه فقط به کمک کای زنده بود. 
پایان رو هم دوست نداشتم میتونست بهتر باشه 
اون وسط من فقط جکس و اندی رو دوست داشتم 
اگه نظر من رو بخواین ارزش خوندن نداره کتابای خیلی قشنگ تری هستن. 
ـــــ  همه ی اینا فقط نظر شخص من بود ــــــــــ
        

          کتاب به طور کلی درباره ی مرگه اینکه چطور همه در نهایت میمیریم. 
اول که این کتابو شروع کردم فکر کردم نتونم به اون درک عمیق از کتاب برسم (مثل کتاب مسخ) من کتابای فلسفی رو درک میکنم اما نه اونقدر عمیق. 
ولی این کتاب یک چیز دیگه بود.  لئو تولستوی کاملا تونسته بود کتاب رو طوری بنویسه که مطلب سنگین و حتی کمی غیر قابل درکِ مرگ رو به نمایش بزاره. اگه اسم کتاب مرگ ایوان ایلیچ نبود،  حتی من خواننده هم به مرگش فکر نمیکردم.  بعد از تمام کردن کتاب، اونقدر خوب  مفهوم رو برداشت کرده بودم که احساس پوچی کردم یه لحظه فکر کردم که چرامن سر چیزای کوچیک زندگی انقدر سخت گیری کردم.  یا چرا از لحظه های شادی که توی عمرم داشتم اون طور که باید لذت نبردم 
حتما پیشنهادش میکنم✨