در حقیقت این کتاب تجربه امیل فرانکل رو توی اردوگاه کار اجبراری توصیف می کنه که شدیدا اوضاع اسفناکی بود و طریقه کنار اومدن با این اوضاع غیر قابل کنترل رو توصیف می کنه در حقیقت شناسایی همچین پروسه ای درون آدم به آدم این کمک رو میکنه که در خودش این پروسه رو در هنگام مواجهه با درد و اوضاع غیر قابل کنترل تقویت کنه این کتاب نه نظریه قدرت طلبی آدلر رو مطرح میکنه نه لذت جویی فروید بلکه این یه مکتب جدیده بنام معنا طلبی انسان که مکتب خود امیل فرانکل و میگه انسان برای معنا زنده هست و طریقه معنا پیدا کردن توی اون درد و رنج رو نشون میده تفاوت معنا درمانی با روان درمانی اینه که توی روان درمانی شخص رو کاناپه دراز میکشه حقایق دردناکش رو به زبون میاره اما توی معنا درمانی شخص روبه روی روانکاو میشینه و حقایق تلخ میشنوه
        

          کسی که چرایی زیستن را یافته هر چگونگی اش را نیز به جان می خرد 



        

          من چگونه این کتاب را بخوانم 
        

          خب« من»  دوست داشتم بیشتر درباره  زمانی که تو زندان بوده مینوشت،  یاکلمه هابیشتر بود و یه چیزی شبیه رمان میشد 
ولی خب بیشتر یه  کتاب روانشناسی بود.  
به نظرم ترجمه اش هم خیلی خوب بود ( یه نسخه دیگه رو خونم)  ( یادم نیست مترجمش کی بود)  
در کل پیشنهادش میکنم 
حتما بخونیدش