یادداشت‌های سمیه بانشی (45)

 سمیه بانشی

سمیه بانشی

20 ساعت پیش

          این کتاب رو خیلی دوست داشتم و خیلی حالم رو بهتر کرد چون مفاهیمی رو که فراموش کرده بودم بهم یادآوری کرد
من فکر میکنم وقتی اینجوری هست که همه چیز در حال تغییر هست الا ( من یا خود) که به اراده اخلاقی هم نامیده میشه،این یعنی اینکه همه ما فطرتا یک سری از مسائل رو خوب میدونیم و یکسری از مسائل رو بد و این یعنی نقطه اشتراک همه ما آدما در فطرتمون نهادینه شده ،جدا از اینکه همین خوب یا بد بودن هم مراتبی داره و هر شخصی با توجه به حالاتش به یکسری از این موارد توجه میکنه و رشد میکنه و یا جدا از اینکه فطرتا تقسیم به دو دسته خوب و بد میشیم چون خیلیا به بخش خوب فطرت توجه میکنن و خیلیا هم به بخش بد فطرت
اینجوری حس میکنم که وقتی ما داریم به موارد خوب فکر میکنیم یک اتحادی بین ما و تمام کسانی که به خوبی ها فکر میکنن شکل میگیره و به وحدت میرسیم و از این طریق می تونیم از هدایت بیشتری بهره ببریم چون همه اونایی که به موارد خوب فطرت توجه میکنن ،روحشون با خوبترین عالم که امام هست ارتباط میگیره و همه اونایی که به موارد بد فکر میکنن ،روحشون با شیطان که بدترین عالم هست وصل میشه و این وحدت و یکپارچه شدن هر دسته در رشد یا انهدامشون خیلی موثر هست.
        

5