یادداشت‌های مافی (72)

          یک رمان داستانی- تاریخی جاندار و دوست داشتنی
        

          اگر انتظار از این کتاب،سادگی، روانی و قابل فهم بودن باشد، کتاب به این انتظار پاسخ مثبت می دهد. جمع بندی فصل ها مناسب است و مولف کارایی هر کدام از مکاتب در درمان را هم بخوبی توضیح می دهد. 
در میان سایر عناوین کتابهای رشته روانشناسی پیام نور، این کتاب می تواند مصداقی از کوتاهی و گویایی مورد نظر دانشجوها باشد..
        

          دکتر تیجانی بعد از تشیع، چندین کتاب نوشته که عصاره همه شان همین آنگاه... هست. چون بخشی به زندگی اش هم اشاره دارد جذاب است.‌در میان آثار مستبصرین، آنگاه...از بهترین نمونه هاست.
بنظرم خواندنش برای شیعه ها مفیدتر است.
        

          انتظارم بیشتر بود
        

          خیلی وقت پیش خواندم و فقط از داستان اول خوشم آمد
        

          از روی آشنایی اجمالی با حاج آقا حیدری کتاب را خواندم. کتاب خاطرات ایشان از دوران زندگی و اسارت است.
متن به شدت بی نظم و آشفته است. سفارشی بودن از سر و روی متن می بارد. انگار نویسنده هیچ دخل و تصرفی نکرده و راوی همینطور بی نظم و قاعده خاطره های کوتاه تعریف کرده. 
در کل کتاب تنها یکی دو جمله خوب و قابل تامل دیدم و همین! 
اگر با حاج آقا آشنایید که هیچ و الا کتاب را نخوانید ضرری نمی کنید!
        

          کتاب را خیلی سال پیش خریدم و الان خواندم! گمان نکنم این سالها  تجدید چاپ شده باشد. 
کتاب، زندگی نامه سیاسی و مبارزاتی خانم بشاره یک مسیحی ارتدکس و‌ کمونیست لبنانی است . از مبارزات کوتاه در جو گروه های متشتت لبنانی تا اقدام به ترور آنتوان لحود و بعد هم سالهای زندان تا آزادی بعد از ده سال.‌ با این حال کتاب بسیاری از جزییاتی را که می توانسته بیان کند را رها کرده و صرفا به کلیات پرداخته. ترجمه کتاب هم چنگی به دل نمی زند.
حداقل فایده خواندن کتاب این است که می فهمیم داستان لبنان و داستان فلسطین و معضل اسراییل، برای سالها پیش است و چه پدرسوخته ای هستند این اسراییلی ها....
        

          یک اشتباه این است که ما این کتاب بزرگ را فقط با داستان خلاصه و ساده شده کوزت و تناردیه و حاجی ژان والژان از بچه های خوب نظام آباد می شناسیم و دنبال این نسخه اصیل و قطور نرفتیم. انگار کل یوم خلاصه جنگ و صلح و آنارکارنینا همه جا پخش و پلا باشد نه متن اصلی...
        

          کتاب سه جلدی و ماجرای تقریباً واقعی سفر یک جوان انگلیسی-در کتاب نوجوان- با دوچرخه به دور دنیاست. کتاب برای سن ابتدایی مناسب است و برای بیشتر از آن بنظرم خسته کننده است. خصوصا که سوالاتی از قییل منبع مالی، مشکلات فرهنگی، چطوری زبان آموزی، سفر تنهایی و ... بی جواب می مانند و داستان شبیه یک ماجراجویی در اتاق دربسته می شود...
        

          کتاب تقریبا هیچ  اشاره ای از سالها پذیرایی، کمک و یاری ایرانی ها به افغان ها - حتی در زمان جنگ سوریه- نمی کند!
البته غالب کتابهای این مهمانان ناخوانده همینقدر نمک نشناسی و خودمحوری دارد!
        

          بامداد خمار در عین فروش بالا و داستان مخاطب عام ایرانی پسند ( هرچه بدبخت تر، بهتر!!) ، معمولا به بی کیفیتی قضاوت می شود. به همین دلیل، کسانیکه خوانده اند، افتخاری به خواندنش نمی کنند و فرهیختگانی هم که نخواندند، چندان پاپی خواندنش نیستند.‌
من هم سالها کتاب را در قفسه داشتم و به همین دلایل نمی خواندم تا الان...
اما متوجه نشدم که این چه عیبی است که بر این کتاب گذاشته شده! کتاب خوش خوان است و قوت قلم نویسنده، که در پنجاه سالگی آن را نوشته، زود نمودار می شود. پیرنگ داستان چندان قوی و گیرا نیست اما در عین حال توصیفات مناسب و گفتگوها، کامل و دقیق است.‌ 
کتاب خیلی زود مخاطب را با خودش همراه می کند. نویسنده زود سر اصل مطلب می رود و متن را نه می پیچاند و نه طول و تفصیل می دهد)جز سی چهل صفحه آخر). احتمالا بخش های دارای اطناب در ویراست قبل از چاپ حذف یا کم حجم شدند.‌
درست است که ضعف هایی در روایت و داستان پردازی وجود دارد اما اگر به این بهانه، آن را عامه پسند بدانیم به آن جفا کردیم. 
داستان در زمان پهلوی اول می گذرد. دختری از خانواده سرشناس که عاشق شده( هرچند عشقش خوب از کار درنیامده) و بر خانواده اش می شورد تا همسر او شود اما گرفتار دورویی و بدطینتی مرد و مادرش می شود و بلاهای زیادی-که بیشتر ناشی از اختلاف طبقاتی و فرهنگی دو خانواده است، را تحمل می کند تا اینکه...
هرچند در طول کتاب این حس به وجود می آید که نویسنده صرفا می خواسته بگوید که به بهانه یک عشق خیالی، مناسبات خانوادگی را نادیده نگیرید و عقل و هوش را کنار نگذارید اما باز در داستان-خصوصا با توجه به انتخاب زمان داستان و راوی اش، خوب گام برداشته...
نهایتا خواندن کتاب را پیشنهاد می کنم. توصیفات کتاب و ترسیم خوب فضای اجتماعی سالهای اول قرن قدیم، به همه نقدهای منفی کتاب می ارزد.
        

          کتاب خوب و مناسبی بود. بن مایه کتاب، تغییرات مردم در زمانه قیام امام حسین علیه السلام است. جناح بندی ها و مناسبات آن دوره را به نسبت خوب نشان داده و شخصیت پردازی هم مناسب انجام شده. در فقر کتابهای مناسب عاشورایی، به جد پیشنهاد می شود‌ 
        

          انتظارم بیشتر بود.
        

          ۱- عنوان کتاب، غلط انداز و به نسبت متن،گنگ است
۲- تصویر روی جلد بد نیست اما با پایان کتاب معنی اش را می فهمید.
۳- قلم خوب و خط داستانی گیرا، غافلگیر کننده و متاسفانه با کمی کشسانی(بقول اهل فن: اطناب ممل) خصوصا در اواسط کتاب، همراه است. یک چهارم آخر کتاب جذاب تر است اما سریعتر بیان می شود. 
۴- نویسنده ظاهرا نذر کرده فرهنگ آمریکایی داغونش را با ربط و بی ربط در همه صفحات یادآوری کند.
۵- نویسنده سعی کرده که یک نوع تقوای بی مایه و بی ربط را در کتاب بگنجاند و آن را در ارتباط ایمی و ایان محور قرار دهد اما با اینحال به وضوح، شهوت تام در همه کتاب خصوصا نیمه دوم، پراکنده و ملموس است. نویسنده هم بعضا از بیانش نمی هراسد. 
۶- با اینکه شاید (دین) می توانست نقشی در کتاب داشته باشد، اما بی دینی، پیرنگ رمان شده است. نویسنده با تمام توان از دین- هر دینی- فرار می کند تا بی دینی یا دین بی خدا و بی کنش، را بازسازی کند.‌
۷. بعد روانشناختی داستان جذاب است اما باز هم دلیل فرار کردن از دست فیل به نظرم خوب از کار درنیامد. همچنین منبع پول ریزی های زیاد توماس.( اصولا یک چهارم پایانی در عین جذابیت، خیلی سریع پیش رفت و بخشی از معماها حل نشد و  به جای آن دو چهارم میانه کُند و خسته کننده شد)
۷. از نظر شخصیت پردازی فقط از لوکاس(جیمز) خوشم آمد و بس. 
۸. نهایتا اگر پیرنگ ترویج تقوای بی دینی نبود و با داستان روانشناختیک- جنایی صرف طرف بودیم، پیشنهادش می کردم.

        

          متن مستندهای روایت فتح...
حتما کتاب را با لحن سید مرتضی آوینی خواهید خواند...
        

          این کتاب خودش نمونه یکی از مسائل جامعه مذهبی است: درد را می شناسند اما راه درمان را نه. محتوا را می دانند اما فرم را نه. انگیزه دارند اما هنر را نه . روش کار را می داند اما مخاطب را نه و در نهایت گمان می کند خودش تنهایی باید همه کار را بکنند و در همه خاکریز ها فعالیت کنند. این خودش یکی از ویژگی های ناشناخته شهر کرج- شهر نویسنده- هم هست.
کتاب، رمان نیست. بیانیه است در قالب رمان. آموزش و تعلیم است در قالب رمان.‌در حالیکه نویسنده مع الاسف، اصولا قالب رمان را نمی شناسد و بعد از چند کتاب تخصصی حجاب در قالب های مختلف، اینک به رمانی در موضوع حجاب روی آورده. از همان صفحات اول و انتخاب راوی ساده اول شخص و تاکید چند باره بر (من عاشق شدم) می شد فهمید که این کتاب نمی تواند ریزه کاری رمان نویسی و انتقال مفهوم داستانی را رعایت کند.‌
ده ها فیلم هم در سینمای ما ساخته شده که محتوا دارد اما فرم نه و مخاطب هم بالتبع نه. چاپ پانزده و شانزده و ویراست یک و دو دردی را دوا نمی کند وقتی مخاطب، قشر مذهبی دولوکس هست که عینا مثل خانواده فرشته می اندیشد و رفتار می کند.‌..
خانم اسلاملو مدتهاست روی بحث حجاب، تخصصی کار می کند اما این کتاب به من فهماند که ایشان مهمترین بخش در مسئله حجاب را نادیده گرفته است: شخصیت شناسی بدحجابان و علت یابی درست بی حجابی.
برای همین هم طرح مسئله و حل مسئله در کتاب ابتر است و فقط برای یک مخاطب خاص و محدود، جواب می دهد. و برای خیلی کثیری از مردم، نه تبیینی دارد و نه جذابیتی...
و نکته آخر: شاید عجیب باشد اما در شهر کرج بسیاری از کارهای فرهنگی همین طور هستند: محدود، روی انگیزه شخصی، فردمحور، کم بازده، عملگرا، جزیره جزیره، با جامعه هدف گنگ و در عین حال خاص و محدود و در نهایت بلا اثر.‌


        

          یک داستان بد با یک ترجمه مزخرف. داستان چند نفر که در گذر ایام به هم نزدیک می شوند اما نویسنده برایش ۵۷۰ صفحه روده درازی کرده. بخش های زیادی را می توان نخواند. گفتگوها بی سرو ته است و اصلا معلوم نیست چه کسی حرف می زند! پر از تکرار روی اعصاب واژه (اُه)، فرانسوی کامل، اصلا کتاب به درد ترجمه نمی خورد. 
کتابهای رمان ایرانی هزار برابر این کتاب می ارزند ...
خواندن این کتاب- خصوصا با این ترجمه- فقط اتلاف وقت است‌ و به دشمنانم هم توصیه نمی کنم!
این امتیاز برای سرش هم زیاد است...
        

          تاریخ به زبان طنز. مدتها در اینکه نجف کتاب را ترجمه کرده یا از خودش دراورده! اختلاف بود اما من حیث المجموع، کتاب بسیار دوست داشتنی است. پر از کنایه ها به سلاطین و پادشاهان تاریخ. 
کتاب را سر کلاس دانشگاه می خواندم و وسط کلاس قهقهه می‌زدم...
کوروش علیانی سالها قبل در سروش جوان عزیز ایرانیزه این داستانها را نوشته بود که آن هم عالی بود و انتشارات سروش با نام همینه منتشرش کرده بود.
        

          داستان واقعی اعتیاد و ترک نویسنده با یک شبه تبلیغ برای کنگره ۶۰!
از یک جایی به بعد را نپسندیدم.‌ احساس کردم قلم از رئالیسم اولیه به سمت شاعرانگی پیچیده.
در کل انگار  ترک نمی کرد جذاب تر بود😅