کتاب در حقیقت نصیحت های مادربزرگ شخصیت اصلی است که مدام هر جا که نویسنده لازم می داند بالای منبر می رود و تمام پیامی را که لازم میداند گل درشت و توی ذوق زننده بیان می کند. در حقیقت ما با مجموعه ای از پیامها و حرفهای درست اخلاقی مواجهیم که به بدترین شکل ممکن در قالب داستانی ضعیف روایت شده اند.
        

          تاریخ هرگر نخواهد توانست نقش این زنان را نادیده بگیرد؛تاریخ جهاد و فداکاری  و شهادت،تاریخ علم و فرهنگ و سیاست.این چند صفحه سفید برای ما فقط یک نشانه است؛باید دفتر ها نوشت از نقش آفرینی زنان سربلند و نجیب این سرزمین زن های انسان ساز و تاریخ ساز!
        

          باید بروم... 
باید برویم ... 
باید حرکت کرد ... 
اولین کتابی که از طاقچه خوندم.
        

          کتاب خوبی بود.
با ارجاعات خوبی.
گاهی میشد که انسان را به فکر فرو می‌برد ولی دست گذاشتن ناشیانه روی بعضی موضوعات و پرداختن به آن مانع از این می‌شود که بتوان به راحتی کتاب را به هر دختر خانم جوان یا نوجوانی معرفی یا پیشنهاد کرد!
اگر کتاب رسالت خود را زن در پرتو جنگ تحمیلی می‌گذاشت و برخی از چالش ها در مورد نقش و جایگاه زن در اسلام موفق تر بود 
تا اینکه بخواد مرجع جامعی برای تمام مسائل زنان در جامعه شود
        

          اولین کتاب عاشقانه ای که دوست داشتم این کتاب بود
        

          این کتاب خودش نمونه یکی از مسائل جامعه مذهبی است: درد را می شناسند اما راه درمان را نه. محتوا را می دانند اما فرم را نه. انگیزه دارند اما هنر را نه . روش کار را می داند اما مخاطب را نه و در نهایت گمان می کند خودش تنهایی باید همه کار را بکنند و در همه خاکریز ها فعالیت کنند. این خودش یکی از ویژگی های ناشناخته شهر کرج- شهر نویسنده- هم هست.
کتاب، رمان نیست. بیانیه است در قالب رمان. آموزش و تعلیم است در قالب رمان.‌در حالیکه نویسنده مع الاسف، اصولا قالب رمان را نمی شناسد و بعد از چند کتاب تخصصی حجاب در قالب های مختلف، اینک به رمانی در موضوع حجاب روی آورده. از همان صفحات اول و انتخاب راوی ساده اول شخص و تاکید چند باره بر (من عاشق شدم) می شد فهمید که این کتاب نمی تواند ریزه کاری رمان نویسی و انتقال مفهوم داستانی را رعایت کند.‌
ده ها فیلم هم در سینمای ما ساخته شده که محتوا دارد اما فرم نه و مخاطب هم بالتبع نه. چاپ پانزده و شانزده و ویراست یک و دو دردی را دوا نمی کند وقتی مخاطب، قشر مذهبی دولوکس هست که عینا مثل خانواده فرشته می اندیشد و رفتار می کند.‌..
خانم اسلاملو مدتهاست روی بحث حجاب، تخصصی کار می کند اما این کتاب به من فهماند که ایشان مهمترین بخش در مسئله حجاب را نادیده گرفته است: شخصیت شناسی بدحجابان و علت یابی درست بی حجابی.
برای همین هم طرح مسئله و حل مسئله در کتاب ابتر است و فقط برای یک مخاطب خاص و محدود، جواب می دهد. و برای خیلی کثیری از مردم، نه تبیینی دارد و نه جذابیتی...
و نکته آخر: شاید عجیب باشد اما در شهر کرج بسیاری از کارهای فرهنگی همین طور هستند: محدود، روی انگیزه شخصی، فردمحور، کم بازده، عملگرا، جزیره جزیره، با جامعه هدف گنگ و در عین حال خاص و محدود و در نهایت بلا اثر.‌


        

          اگر بخواهم از باب نقد وارد شوم باید بگویم که کتاب از سیر داستانی جالبی برخوردار نبود و نویسنده تمام تلاشش را کرده بود که هرچه در مورد زن میداند و باید را در قالب این داستان هرطور شده بگنجاند و کتاب سراسر پند های نویسنده برای مخاطب بود... 
        

          ضعیف بود پیشنهاد نمی شود
اما بخش هایی که از شهدا تعریف میشد در اخر کتاب خوب بود 
اما در کل مانند رمان های نوجوان پسند  اینکه شخصیت ها چقدر پیچیده بودند و......
از طرف من پیشنهاد نمی شود و اصلا سلیقه من نبود 
        

          چند داستان هم زمان در جریان است و با این روال، شبیه سریال های تلویزیونی ماه مبارک شده است! ممکن است حتی ابتدای کار توی ذوق هم بزند ولی راستش من هم کمی درگیر کتاب شدم و دوست داشتم بدانم ته ماجرا چه می شود بالاخره! دو تا اشتباه لفظی که در کتاب به عنوان تعلیق ساز استفاده شده بود با اینکه به شدت جذاب بود ولی دلم می خواست سرم را به دیوار بکوبم!
دختری چند خواستگار دارد و عاشق یکی دیگر می شود. همزمان با زنی پرستار و شیمیاییِ دوران جنگ آشنا می شود و آن زن به بازگویی خاطرات زنان در دفاع مقدس می پردازد. بر اساس مستندات. یعنی کتاب علاوه بر این که کتاب داستانی است و تخیلی، از مستندات هم استفاده کرده و آن ها را بازگو می کند. نمی توانم بگویم چند جا، ولی خیلی جاها گریه کردم پا به پای نوشته ها ...
هم مدیریت احساس را سعی می کند یاد بدهد و هم هویت زنانه بدهد. من حتما این کتاب را به دختران نوجوان توصیه می کنم. حتی آقایان هم بخوانند خوب است. 
ممکن است آسیبی که برای کتب شهدا ذکر می کنند اینجا هم وارد شود که ذهنیت برای خانم ها بسازد و جلوی درک واقعیت های جامعه را برایشان بگیرد و توقعشان را بالا ببرد ولی راستش من فایده هویت دهی اش را بیشتر از این آسیب می بینم.
        

          عشق اتفاقی ست ،  و محدودیتی ایجاد نمی کند اگر....
        

          من به ازدواج اعتقاد ندارم،ازدواج ما خانم ها رو محدود میکنه