یادداشت‌های وحید اسلامی (20)

          تلقین ماجرای عجیبی ست.
ماها دائما در زندگی دچار تلقین هستیم.
عملا اراده ها و عزم های ما از درونمان آغاز می شود و خب یکی از موارد بسیار مهم در انجام یا عدم انجام کارها، همین تلقین کردن هاست.
فلذا اگر بشه آدم به خودش غلبه کنه، تقریبا مانع بیرونی برای شروع کارها نداره و فقط باید‌اول خودشو و تلقین هاش رو شکست بده
        

          این هم شبیه کتاب تهمت از اثرگذاری نگاه آدم در قضاوتش نسبت به افراد حرف میزد با این تفاوت که یک ویژگی دیگری از شخصیت آدمی را اضافه کرده بود.
اینکه اگر آدمی، در این دنیا به چیزهای بیشتری از زرق و برقش برسد و یا حتی مدتی بیاندیشد که به آن خواهد رسید، دیگر رضایت از زندگی کنونی محال خواهد بود.
عملا رضایت از وضعیت کنونی با امید به داشتن امکانات بیشتر، ناممکن است.
        

          پرسش های اصیلی هستند : 
چه وقت برای شروع کار مناسب است؟
چه کسی باید مورد توجه تو باشد؟
چه کاری در اولویت است؟

و جوابها هم جالب است 

اکنون
آنکه الان با او هستی
کار نیک و خیر
        

          از ماست که بر ماست ...
ماها معمولا آدمها رو براساس تفکری که دربارشون داریم قضاوت می کنیم.
این وسط ممکنه شبیه ماجرای کتاب، خودت رو هم از بین ببری ...
        

          داستان کوتاه جذابی بود.
اینکه اگر دنیا و ما فیها را از طرف دیگر ببینی، خودش را طور دیگری نشانت می دهد.
اینکه مرگ یا رهایی از این سختیها می تواند به تو ثابت کند که همه دنیا و دنبالش دویدن ها و رقابت ها و ... برای چیزی است که عملا نیست.
کاری که این جوان کرد، عملا شبیه کارهای مرتاضان است و اگر نیت داشته باشد، شبیه عارفان، همه اینها چون خودخواسته مخالفت با دنیا می کنند، به قدرتهای عجیب و غریبی می رسند.
دنیا جای عجیبی ست
        

          خیلی خوبه این جلال ...
قشنگ کاری میکنه که تا ته ماجرا رو باهاش همراه بشی.
داستان طوری است که کاملا باهاش حس میگیری چون سوژه در اطرافت هست اما از طرفی انتخابی که مادر انجام میده، کنارش در ذهن تو چندین انتخاب دیگر هم خواهد بود اما مادر فقط یک انتخاب داره ...
همینه که تو رو هم حریص میکنه به ادامه و هم منتقد میکنه به شخصیت .
قشنگ باهاش زندگی میکنی ...
        

          این همه صفحه، عملا چند خط که یک صفحه هم نمیشد، مطلب نداشت که تو همه یادداشت هم آمده است.
کلا ارزش خواندن ندارد با اینکه چند دقیقه وقت می گیرد.
        

          بعنوان اولین قلم آقا وحید نمی خوام قضاوت کنم.
گویا ایشان صرفا اصل زمانها را کنار هم چیده و بینش را براساس ذهن خودش چیده و البته مطالب مفید و نغزی را بیان کرده .
ولی این برای موضوعی تاریخی از شخصیتی بزرگ مثل شیخ انصاری، شاید جالب نباشد.

مثلا یکی از موضوعاتش خیلی جالب بود و خنده دار ...
مثلا ازدواج شیخ را طوری ترسیم می کنند که کاملا عاشقانه ست اما یکهو شیخ می رود و فقط ۳ سال در کاشان می ماند و انگار خانواده ای ندارد و این تناقضات در داستان هست چون می خواهد حرفهای خود را در دهان شیخ و باقی افراد بگذارد.
        

          کتابی از زندگی شهید صدر که تقریبا به همه زوایای زندگی این عالم نابغه پرداخته و کلیدواژه های خوبی برای تحقیق بیشتر داره و قلم هم طوریه که آدم رو می کشونه به خوندن ....

جاهایی از کتاب مخصوصا غربت شهید در اواخر کتاب با اشک همراه شد و تجربه عجیبی بود که چطور یک رهبر تنها می شود ...
        

          اینبار کاری با قلم نویسنده ندارم اما واقعا موضوعش برام جالب بود و بسیار هم بدردم خورد.

اینکه نگاه و منظر آدم چی باشه راجع به یک موضوع بسیار مهم و تعیین کننده ست ...

امیرخانی  دانسته یا ندانسته به حکمت عملی اشاره دارد. قسمتی از حکمت که به فضیلت فکری معروف است یعنی اینکه ما چگونگی به عمل درآمدن معقولات و دانسته ها را بررسی می کنیم.
 در نفحات نفت جاهایی دقیقا همین مطلب را بررسی می کند.

اما اصل مسئله مشکلات بهره برداری  صرف از نفت است اما گویا زندگی ما هم گاهی همین است که خود را بسته ایم به یک جریان و به غیر آن فکر هم نمی کنیم و سرآخر قدرت تغییر هم نداریم.
        

          داستانش باعث میشد تا  بشه ادامش داد و الا قلم نویسنده زیاد جذاب نبود بنظرم و میشد این داستان جنایی و جذاب رو بهتر هم روایت کرد.
اما در کل خوبه خوندنش و اطلاعات خوبی هم بابت صهیونیسم و داعش میده.
        

          وقتی راهیان بودم این کتاب رو خوندم
شور و شعف عجیبی در دلم ایجاد میشد.
همش امید بود و استقامت در راه آرمانی که داری.
و چه نیایش هایی در اون لحظات ناب جنگ و چه جنگاوری ای دارد این دکتر میدان دیده در لبنان
        

          این کتاب قشنگ به آدم انگیزه پا شدن رو میده ...
خیلی جاها نباید دکتر حسابی ادامه میداد اما صبر کرده و تلاش و اراده را عجین کرده تا وطن دوستیش رو به رخ همه بکشه.

قشنگه 
        

          متن کتاب رو دوست داشتم که ساده بود و برای افرادی که سوالات اولیه از دین دارن خوبه ...
اما خب نحوه پاسخگویی ها می تونست بهتر باشه و شاید اگر شبیه رمان بود تا از حال و هوای محل زندگی بیشتر میگفت، جذابتر بود
        

          اولین نوشته ای که از امیرخانی خوندم و چون قبلش یک سابقه دو ماهه زندگی در یک معدن سنگ داشتم، خیلی خوب ارتباط گرفتم.

داستان می کشید آدم رو .‌..
فکر کنم ۲ روزه خوندمش که هر لحظه اش منو مجذوب خودش کرد از جنگ تا خونه و معدن و بعد هم پایان غیرقابل انتظارش ...

ی عاشقانه غیر زن و مردی
        

          شروع کتاب بدک نبود و لحن خوبی داشت اما رفته رفته قشنگتر شد و آدم رو با داستان همراه می کرد.
البته گاهی نامه ها گویا ربطی بهم نداشت.

در کل لذت بردم ازش مخصوصا اواخرش ...
        

          به قول تقریظی که آقا بر کتاب داشت، در جاهایی گریه کردم و خواندم و این از بخاطر بیان سختی های اسارت است بویژه برای خانم ها...

غیرت عجیبی درونم به جوش می آمد وقتی کتاب رو می خوندم
        

          داستان قشنگ جلو می رود و واقعا خوب روایت شده است.
اما دردناک است و غم انگیز همه دردهایی که اسرا متحمل می شوند.

یک تیکه از داستان جذاب بود، اونم برخورد ایشون با ابریشم چی
        

          داستان های بسیار زیبایی دارد البته بریده بریده است که از خاطرات شهید برونسی جمع آوری شده که شاید بصورت رمان بود، بسیار قشنگتر میشد.

اما خاطرات واقعا ناب است ...
        

          مدل نوشتار به قدری جذاب و هنرمندانه ست که مانند یک نمایشنامه انگار داری زندگی می کنی با شخصیت ها و لوکیشن ها و ....
توصیفات بسیار زیباست 
از طرفی من خودم لحن هم داشتم برای خواندنش و خب همه کتاب را با همین لحن ها ضبط کردم😁