یادداشت‌های هدانه (43)

          
باعث شد یادم بیفته چه جهان پرقدرتی توی ذهنم دارم، چه قدرت جادویی عجیبی در من وجود داره. تصور و خیال. فراموش کرده بودم کی هستم. ممنون هری.
        

          من این کتاب رو بیشتر از پنج‌بار خوندم. هیچ‌وقت روایت شیرینش برام تکراری نمی‌شه. از سیاوش و دانیال تا کبلایی و آقا یوسف، تک‌تک کاراکترهاش دوست‌داشتنین
        

          سوژه‌ی خلاقانه و دوست‌داشتنی، روایت  ملال‌اور.


*چندماه پیش تمومش کردم. امان از باگ*
        

          یک جرعه شجاعت، یک جرعه آرامش و یک جرعه اعتماد به نفس، دمنوش زندگی برای یک خواب خوب آماده‌ست.

می‌تونست جذاب‌تر باشه. به امید جلد دوم.
        

          Green ;)
        

          چه بد وضعیتی‌است وقتی دلت گیر کسی می‌شود و گیرت دل دادن به او
        

          لوکاس به این نتیجه رسیده که بهتر است مانند گیاه شوید باشد. نه مثل ریحان که گیاه حساس و بسیار لطیفی است. اما گشنیز بودن هم خوب نیست، چون گشنیز گیاه دردسرجو و خل‌وضعی است‌. شوید باش. کسی به شوید اهمیتی نمی‌دهد، یا کسی تابه‌حال به شوید اهمیتی نداده است.  

" پاسخ منفی است" ابلهانه‌ترین داستان کوتاه دنیاست. جوری که شما از حجم مسخره بودن موقعیت، با دهن باز، هی می‌زنی صفحه‌ی بعدی تا با موقعیت ابلهانه‌ی دیگه‌ای سورپرایز بشی و هی با خودت بگی "باورم نمی‌شه!" و اون‌قدر بهش بخندی که لپ‌هات درد بگیره. 
روایت شیرین فردریک بکمن هیچ‌وقت تکراری نمی‌شه. این مرد پادشاه طنز موقعیته بی‌شک و بسیار باهوش و نکته‌بینه و اینو توی همه‌ی نوشته‌هاش به رخ کشیده. 
 با این کتاب هشتاد صفحه‌ای می‌شه چندساعتی رو از شدت مسخره بودن همه‌چیز خیلی خوش گذروند و لذت برد‌. 
واقعا عاشقش شدم و از خوندنش خوشحالم :]


پ.ن
من این کتابو ۱۶ فوریه ۲۰۲۵ تموم کردم. بخاطر باگ گودریدز مجبور شدم دوباره ادش کنم
        

          فکر می‌کنم خودش بود...
تک‌ستاره‌ی آسمون کویر خالی زندگی من :)
        

          عشق ارزشمندتره و یا سال‌ها دوندگی و ماندگار شدن توی ذهن بقیه؟  
جواب هوشمندانه‌ی بکمن توی این کتاب به این سوال، باعث شد من عاشقش بشم و این قصه تبدیل به یکی از موردعلاقه‌‌هام بشه :)
        

          با اینکه از اول تا آخر داستانش رو می‌دونستم ولی بازم با اشتیاق خوندمش و خیلی چیزهای دیگه‌ی مربوط بهش برام روشن شد. دوستش داشتم. بیشتر بخاطر اینکه هدیه‌ی عزیزی بود :)
        

          آخرین خطش، سینه‌مو درد اورد.
        

          کائنات بزرگ‌تر از آن است که با آن بجنگی، اما برای همراهی کردنش، یک عمر زندگی را در اختیار داری. 
آره نوآ نوآ  :)♡
        

          من عاشق جلد یک این کتابم چون باهاش خیلی خاطره دارم و برام خیلی زیاد خاصه. 
و جلد دوم؟ 
فقط می‌دونم خیلی بی‌رحمانه‌تر بود. و متاسفانه... حقیقی‌تر! 
دلم برای سیاوش تبریزی و دوستاش، کربلایی مش غفور مرد آبادی، دانیال بهاری، رستم و سهراب، علی و حسین نجفی، اکبر خراسانی چاخان، رضا گیلان‌پور خوش‌خواب و بهمن حسن‌لوی خوش‌خنده تنگ می‌شه. دلم برای همه‌شون تنگ می‌شه.... دلم برای اسماعیل دریا هم همین‌طور :)
        

          دلنشین. 
زندگی سخته ولی مطمئن باش کسی دوستت داره.
        

          • چیزی به‌عنوان بزرگ‌ترین اشتباه زندگی وجود نداره. خراب کردن زندگی کاملاً بی‌معنیه‌. الان، می‌فهمم که زندگی یه چیز محکم و سرسخته و نمی‌شه به این سادگی‌ها خرابش کرد. 

شیرین و دوست‌داشتنی
فکر کنم اولین کمدی رمانتیکی بود که خوندم :')
        

          خوندنش ۵ دقیقه طول کشید ولی نیم ساعته از سرم بیرون نرفته. 
تلخ
مشمئزکننده 
حرص درار
افزایش دهنده میل به قتل
        

          دنیا رو نخوریم. همین‌جور که هستیم، خوبه :>
        

          می‌خواستم مرا ببینی، به همین خاطر درخشیدم. 

اینکه فقط انسان هستی و وجود داری تا جهان وجود داشته باشه و لازم نیست هیچ کار اضافی یا هدف خاصی برات وجود داشته باشه و همین و بس. 
همین :)
        

          ● (گفتم: 
 - عشق واقعی به خود فکر نمی‌کند، در عوض روی چیزی تمرکز می‌کند که برای دیگری بهترین است. برای این نوع عشق که ظرفیت قبول کردن و بخشیدن هرچیزی را دارد، هیچ‌چیز غیرممکن نیست. این یک عشق واقعی و متعهدانه‌ است، عشقی که در برخورد با هرچیزی، آن را کامل می‌کند و چیزی را بدون تغییر به‌حال خود نمی‌گذارد. 

 شازده‌ی جوان با عصبانیت جواب داد: 
 - حتی با وجود عشق هم نمی‌توانی هرچیزی را حل کنی! 

 گفتم:
 - اما فراموش نکن که همیشه می‌توانی کاری انجام بدهی. عشق هرگز در هیچ کاری تسلیم نمی‌شود. اگر فکر می‌کنی عشق تنها چیزی است که از خودت به‌جا گذاشته‌ای، خیلی زود متوجه می‌شوی که بهترین کار را کرده‌‌ای. من فکر می‌کنم بدترین چیزی که می‌توانی از آن رنج ببری، این است که دیگر به کسی عشق نورزی. بی‌عشقی درست مانند جهنم است. 

 شازده‌ی‌ جوان گفت: 
 - و چه اتفاقی می‌افتد اگر اشتباه کنی و در عشق شکست بخوری؟ 
 جواب دادم:
 - ما از اشتباهاتمان درس می‌گیریم. به همین خاطر هم‌ من آن‌ها را شکست نمی‌دانم. ولی تو هرگز نمی‌توانی در عشق شکست بخوری چون تنها اشتباه، عشق نورزیدن است... )

● هر انتخابی، یک مرگه. 
هر تغییری، به این معنیه که یک تکه از خودمون رو پشت سرمون جا گذاشتیم؛ این تنها راه رشد و پیشرفته. 

●  در بدترین شرایط ممکن، بهترین قسمت از وجود ما خودش رو نشون می‌ده. 

● متوجه شدم مهم نیست مردم چندبار مرا ناامید می‌کنند، چون که هربار تصمیم می‌گیرم نفر بعدی‌ای که ملاقات می‌کنم سزاوار اعتماد و دوست داشتن من است، انسانی شادتر می‌شوم و دنیا جای بهتری به‌نظر می‌آید‌. 

● خوشبختی از بودن میاد نه از داشتن؛ از تقدیر و قدردانی بابت هر آنچه که الان داری، نه عجله برای به‌دست‌آوردن چیزهایی که نداری. گاهی‌اوقات نداشتن بعضی از چیزها می‌تونه ریشه‌ی خوشبختی ما باشه، چون همین‌چیزها هستن که باعث می‌شن دیگران تکمیل‌کننده‌‌ای برای ما باشن. اگه ما کامل بودیم و همه‌چیز داشتیم چطور می‌تونستیم باهم ارتباط برقرار کنیم؟ از یه نفر شنیدم که می‌گفت این قدرت ما نیست که در مشکلات از ما محافظت می‌کنه بلکه حساسیت و شکنندگی ماست؛ چون همین مسئله باعث می‌شه بقیه از ما محافظت کنن.
        

          درست درمون. با تشکر از بکهیون.