یادداشت‌های زهرا اکرمی (20)

          
کتاب بندها از دومنیکو استارنونه یه روایت عمیق و تأثیرگذاره از زندگی که زیر بار انتخاب‌ها و سکوت‌ها خم شده. مردی که می‌ره، زنی که می‌مونه، و بچه‌هایی که وسط این جدایی بزرگ می‌شن.

استارنونه نشون می‌ده که بندهای خانوادگی فقط با عشق شکل نمی‌گیرن،گاهی با مسئولیت، پشیمونی، و درد بسته می‌شن. و گاهی یه جمله، مثل پتک می‌کوبه وسط همه چی:

«اگر یادت رفته، آقای عزیز، بگذار یادت بیندازم: من زنت هستم.»
        

          

• کتاب فاضل نظری شامل ٤٠ تا از غزلهای این شاعر سرشناس کشورمان است که در آن به مفاهیمی چون، عشق، زندگی، دنيا، مرگ و انسان پرداخته است.

ضد

اگرچه هم قدم گردباد می‌گردم 
دمی نرفته از یادم که کمتر از گردم 
چرا از سینه من دود آه سر نزند 
که کوهی از غم و آتشفشانی از دردم
نه پرخروش که من آبشار یخ زده‌ام 
نه پرغرور که آتشفشان دلسردم 
فریب خورده عقلم شکست خورده عشق 
من از که شکوه کنم؟ چون به خود ستم کردم
همیشه جای شکایت از خلق بسیار است
ولی برای تو از خود شکایت آوردم

        

          «دلم ریخت... 
پاییز است دیگر همه چیز می‌ریزد!»

این کتاب عجیب  به دلم نشست شاید چون از دل بر آمده بود ... 

        

          «چروکس ... فهمید همه غیر عادی هستند
و اتفاقا همین غیر عادی بودن بهترین ویژگی ماست»

یه داستان جالب و دوست‌داشتنی که قشنگ بهت یاد می‌ده خودتو باور کنی، تفاوت‌ها رو بفهمی و با اعتمادبه‌نفس جلو بری. تصویرسازیاش هم انقدر جذابه که دلت می‌خواد چند بار ورقش بزنی.

        

          یه روایت ساده، اما عمیق از زندگی، عشق و رنج…  
جایی که بقا، خودش بزرگ‌ترین پیروزیه.

در زیستن، با فیوگویی همراه می‌شیم و چهار دوره‌ی پر فراز و نشیب تاریخ چین رو از نزدیک لمس می‌کنیم.  
موقع خوندنش، حس می‌کردم کنار یه پیرمرد نشستم که با صداقت و آرامش، داستان زندگیش رو تعریف می‌کنه…  
داستانی پر از اشک‌ها و لبخندها.


        

          خیلی قشنگ بود،لذت بردم.
        

          
"امروز مادرم مُرد. شاید هم دیروز... نمیدانم."

• این جملهٔ به ظاهر سرد، دریچه‌ای به دنیای مورسو است؛ مردی که جامعه به خاطر امتناع از نمایش احساسات متعارف، او را محکوم می‌کند.

• او برای مادرش گریه نکرد،
• در آفتاب سوزان الجزایر بی‌احساس به نظر رسید،
• و در دادگاه، به جای انکار، حقیقت درونش را فریاد زد...

آیا مورسو واقعاً بی‌احساس بود، یا تنها کسی بود که جسارتِ «صادق بودن» در جهانی از تظاهر را داشت؟

• نکته: این رمان کوتاه اما عمیق، یکی از مهم‌ترین آثار مکتب اگزیستانسیالیسم است که در سال ۱۹۴۲ منتشر شد.
        

          این کتاب روایت مردی است که آرزوهایش را نه برای خودش، بلکه برای ملتش در دل داشت.  
شهید حسن طهرانی‌مقدم، پدر موشکی ایران، مردی بود با رؤیاهایی دوربرد؛ اما نه دور از دسترس.  
هر موشکی که ساخت، نه فقط ابزاری برای دفاع، بلکه تجسمی از امید و ایستادگی بود.  

برای من، این کتاب تلنگری بود به درون خودم...  
به آن بخشی که هنوز امید دارد.  
بخشی که باور دارد می‌توان ساخت، می‌توان برخاست،اگر ایمان باشد.
        

          مثل تمام آثار دیگه ی داستایوفسکی این یکی هم شاهکار بود :) 
        

          این کتاب فوق‌العاده است! از خوندنش لذت بردم و واقعاً می‌توان گفت  تأثیر عمیقی بر نگرش آدم داره.
        

          بسیار از شنیدن این کتاب لذت بردم. (نسخه صوتی را از طاقچه گوش کردم.)
 روایت داستان  از طریق نامه‌نگاری پیش می‌رود و پایانی شیرین دارد. رشادت و ایثار در داستان به‌زیبایی به تصویر کشیده شده است.  
        

          با روایت خاص و متفاوت خود، تجربه‌ای تازه ای رو در این ژانر ارائه می‌کند
        

          این کتاب فضایی احساسی و منحصربه‌فردی داره و مهم‌ترین نکته‌ی آن این است که هیچ اتفاقی در گذشته قابل تغییر نیست.
این باعت میشود خواننده  با واقعیت‌های تغییرناپذیر روبه‌رو شود و به پذیرش سرنوشت فکر کند.
حین خواندن این کتاب، مدام به یاد سریال پنجمین خورشید می‌افتادم
بنظرم هر دو ،مفهومی مشابه از زمان و اجتناب‌ناپذیری اتفاقات را در خود دارند.
        

          داستان بدون هیچ جذابیتی و پیامی بود
        

          روایت روان و شیرین از دهه ۴۰, ۵۰ که با خوندنش متوجه گذر زمان نشدم.
        

          و مسیر حُر در تمام تاریخ ادامه خواهد داشت
        

          عشق در شب های روشن 

فکر میکنم از دلایل ماندگاری این اثر عشق میان راوی و ناستنکا باشد عشقی که ترکیبی از امید و دلشکستگی است.