یادداشت نرگس

        نثری زیبا و شاعرانه، که واقعا ازش لذت بردم. و از طرفی به قول برخی‌ها روایت دست اولی داره از روز‌های انقلاب ۵۷. ولی کاش عکس‌های مربوط و نامبرده، چاپ میشدن🥲!

شاهنشاه کتابیست که‌ توسط یک روزنامه‌نگار لهستانی در سال ۱۹۸۲ یا همون ۱۳۶۰ خودمون چاپ شده. آقای کاپوشینسکی از نزدیک شاهد اتفاقات و‌ انقلاب ایران بوده و قبل از اون، به مدت ۲۵سال، ده‌ها جنگ و انقلاب رو در جهان سوم، از نزدیک دیده.

خب انتقاد من هم از همین نقطه شروع میشه! کسی که تجربه‌ی دیدن ده‌ها جنگ و انقلاب رو داره، باید روایت و برداشتِ پخته‌تری رو ارائه کنه. انتظاری که خودش در من تقویت میکنه، وقتی که اینو میگه:
🌱 به نظرم اشتباه است درباره‌ی آدم‌ها بنویسی، بی‌آن‌که دست‌کم مدتی در شرایطی زندگی کرده باشی که آن‌ها دارند تویش زندگی می‌کنند.

✨اما جدای از انتقادات خودم، توصیه‌ام به شما اینه که قطعاً خوندنش خالی از لطف نیست و هرکسی زاویه‌ی دید خودش رو داره🤷🏻‍♀️. 

❌⚠️موضوع اصلی این کتاب، تاریخی‌ست که اتفاق افتاده با روایت یک انسان دیگه! ازینجا به بعد نظرمو ریزتر در مورد مطالب کتاب و نوع روایت و نگاهِ نویسنده میگم، پس خوندن ادامه یادداشت رو با آگاهی ازین مطلب، منوط به تصمیم‌خودتون میکنم: ^~^

اطلاعات تاریخی زیاد و ادعایی هم در این رابطه ندارم، اما:
۱.انتظار روایت وقایع رو به صورت کلی و از زبان خودش داشتم؛ اتفاقاتی که به چشم “خودش” میبینه از هر دو طرف، مخالفین و طرفداران شاه، به صورت همزمان.
اما روایات رو از زبان کسانی نقل میکنه که جزو انقلابیون هستن. به جزئیاتشون می‌پردازه، بیش از اندازه کش میده و تأکید میکنه. 
در سراسر کتاب شما از طرفداران شاه هیچ نقل‌قول و صحبتی نمی‌بینید! خب انقلاب دو طرف داره. نمیشه یک‌طرف رو به تفضیل و از زبان مردم بیان کنی و طرف دوم رو خودت قضاوت کنی!

۲.وقتی اعمال و تصمیمات شاه رو بیان میکنه، باید مثل بقیه‌ی کتاب، پیامدهاش رو بگه، نه که نظر خودش رو تحمیل کنه! مثلاً:
خرید اسلحه‌ توسط محمدرضا شاه از کشورهای غربی و آمریکا!
نظر خودش اینه که این فقط برای تکیه به غربی‌ها برای ساخت کشور و حفظ نظامش در برابر مردمه!
ولی به این اشاره نمیکنه که اون زمان، محمدرضاشاه پیش‌بینی جنگ با عراق (صدام) در مورد اروند رود رو داشته، و همین خرید اسلحه، ناو و نمایش قدرت باعث میشه که صدام عقب‌نشینی کنه و از اروند‌رود چشم بپوشه (بعدها که دوباره ایران به بلبشو میفته، ترسش میریزه و مجدد اقدام میکنه و میشه جنگ ۸ساله که بازهم خرید همون f14هایی که از آمریکا توسط همین شاه خریداری شده بود، باعث داشتن دست بالای ما در نیروی هوایی میشه! (و البته جنگی که قبل‌تر خیلی راحت مدیریت شده بود!!) )! 
مثل اینکه مقایسه‌ی زمان و اتفاقات مشابه، در مورد کتاب‌های تاریخی، امری اجتناب ناپذیره😁
ازین قبیل مثال‌ها، مثل اعزام دانشجو به خارج از ایران و تقبل هزینه‌هاشون توسط دولت، و.. زیاد به چشمم اومد!

۳.در انتهای کتاب به انتقاد از افرادِ انقلابی جدیدی که بر سر قدرت هستند، میپردازه و نکوهششون میکنه🙄. کسانی که‌اول کتاب حق رو بهشون میداد و روایات جزئی رو ازشون گفته.
پس می‌تونست بی‌طرف فقط وقایع رو نقل کنه، و قضاوت در مورد هر دو‌نظام رو به منه خواننده منتقل کنه!

خلاصه که سرتون رو درد نیارم.
اما روایت تاریخ از منظری بی‌طرف، واقعاً دُرّ گرانبهاییه که به سادگی نوشته، پیدا و دیده نمیشه!
نکته‌ی جالب و قابل تأمل در مورد کتاب‌های تاریخی، برای من اینه که همیشه اینو ثابت میکنن که ما از تاریخ درس نمی‌گیریم!!😅

این یک یادداشتِ جهت‌دار نیست! طرفداری از نظامی که از بین رفته و شرایط اینو نداشته که در طول زمان ثابت کنه که راهش درسته یا نه، شاید کار درستی نباشه! و در اون زمان، مثل اینکه انقلاب گریزی نداشته چون معتقدم که نمیشه مردم رو با زور و اینکه “صلاح کار در اینه” موافق و همراه کرد.