بریده‌های کتاب گُردآفرید💙؛

تو مجبور نیستی همیشه خوب باشی.ایرادی نداره بعضی وقت ها غمگین و ناراحت باشی.ایرادی نداره بعضی وقت ها احساس کنی انگار تو تاریکی سرگردونی و گم شدی.تا روز های بد نباشن روزهای خوب به چشم نمیان. روزهای بدن که لذت روزهای خوب رو خیلی بیشتر میکنن.

سخته،ولی درد قوی‌ت میکنه.

اگر نظر من رو بخوای،عشقی که با درد رشد کنه,زیاد دووم نمیاره.

گذر زمان چیزی رو که باید بدونی بهت میگه..

وقتی هدفت برنده شدن نیست،جنگیدن معنایی نداره!

اگر تسلیم بشوم لذت می‌برند،پس این کار را نمیکنم.

احساس اینکه تحت کنترل هستم،باعث می‌شود برای خلاصی از امرش دنبال راهی باشم.

«نمیشه به این امید بود که همیشه کسی هست که دستت رو بگیره یا تو رو روی دوشش بذاره.همیشه وقتی وقتش برسه،تحمل بالا میره.

هیچ اسلحه ای،هیچ شمشیری،هیچ پادشاه و ارتشی نمی‌تواند به اندازه ی کلماتِ یک جمله قدرتمند باشد.شمشیرها میتوانند ببُرند یا بکُشند،اما کلمات میتوانند زخم بزنند و باقی بمانند تا مغز استخوانمان فرو بروند و همان جا بمانند تا جنازه هایشان را به آینده ببریم و تمام مدت تلاش کنیم و نتوانیم آن هارا از گوشت و خونمان جدا کنیم.

«عالی بودن هیچ وقت راحت به دست نمیاد.»

لبش را به دندان کشید و بی اختیار گفت:«اگه به اندازه ی کافی خوب نباشم چی؟»

نمیتونی روی ادم های دیگه حساب کنی که نجاتت بدن، مهم نیست خودشون چی میگن.

«مهم این است که نگاهت به جلو باشد.نباید به عقب نگاه کنی،حتی زبرچشمی.به آینده فکر کن.»

یادت باشه...عشقی که شامل بر صداقت نباشه سزاوار این نیست که اسمش رو بگذاری عشق.

راستش،تئو...یکی از سخت ترین چیزهایی که آدم میپذیره اینه که وقتی بیشتر از هروقت دیگه ای به عشق نیاز داره این عشق بهش داده نمیشه.احساس مزخرفیه...همین درد دوست داشته نشدن.

عشق شامل همه جور احساسی میشه.مگه نه؟هم خوب،هم بد.

هیچ موفقیتی یک شبه به دست نمی آمد.

چهره ی معاون به جای وحشت پر از جسارت بود.گفت:«کاری که امروز در اینجا کردین،به آرمان ما کمک خواهد کرد.گواهی شهدا از کلام زندگان اثرگذارتر خواهد بود.»