بریده‌های کتاب ونوس

زنها بدون عشق نور چشمشان را از دست می‌دهند،زنها بدون عشق زنده می‌میرند

تراکم درد امکان ژست و صدای سرسختانه را می‌گیرد

-اولا سراغ سیاست نرو که پدر و مادر نداره. +پس چجوری به وجود آمده اگه پدر و مادر نداره؟

علم چیزی است که از دیگران حاصل می‌کنیم در حالی که معرفت،به رغم حضور راهنما،چیزی است که خود بدست می‌آوریم

انگار زندگیم یه اتاق خفه بود و تو نسیمی هستی که وقتی پنجره باز شد اومد تو

پشیمونی عقب نگهت میداره.زندان هم همینطور «صفحه‌ی دقیقش رو یادم نیست»

مشکلات با یک فنجان چای،کوچک‌تر به‌نظر می‌آیند

که هر انسان جهانی دارد و هر انسانی به گونه یی خاص،خود را با جهان خود تطبیق می دهد

چشم های تو گل آفتابگردانند به هر کجا که نگاه کنی، خدا آنجاست

گاهی گریه یه روش خوب برای کنترل آت و آشغال های ذهنیه

از مردن نمی‌ترسم دست کم میدانم که چند سالی زندگی کرده‌ام

دارم تمام سعی‌ام را میکنم و قول می‌دهم که به سعی کردنم ادامه دهم قول می‌دهم

ویرجینیا واقعا فرد تنهایی نیست بلکه به تنهایی خو گرفته

شاید هم بخاطر حرف زدن،حس کردن،و زندگی کردن متفاوت او بود که دیگران،او را بیمار به حساب می آوردند

دلم مانند یک زنبیل بزرگ خالی است،زنبیل بی اندازه جادار است.میتوان بازاری درونش جا داد.با این همه درونش خالی خالی است

خیلی از آدما دنبال خوشی خودشون میرن اون هم بدون اینکه حتی یک لحظه به خرابی هایی که پشت سرشون بجا میگذارن فکر کنن

ظاهراً به خیلی روش های مختلف میشه چیزا رو نابود کرد. آلمانی ها با خمپاره باس رو کشتن و من و الزابت با کلمات دوستی مون رو کشتیم

گفتم کاپتا: وقتی انسان بدنیا می آید خواه غنی خواه فقیر عریان قدم به جهان می گذارد و در بیماری فرقی بین غنی و فقیر نیست و هر دو رنج میبرند و باید هر دو را معالجه نمود

تنها چیزی که بدتر از این است که نتوانم با او یا در کنار او باشم این است که در دنیایی زندگی کنم که او در آن وجود نداشته باشد علی الخصوص اگر باعثش من باشم

متاسفانه همه ی آدم ها کم و بیش عقده ای هستند و همیشه دوست دارند خودشان را بزرگ و مهم جلوه بدهند و به همین دلیل، تا اسم آدم بزرگ و مهمی مطرح میشود سعی میکنند خودشان را به او بچسبانند و به همین طریق اسم و رسمی هم برای خودشان دست و پا کنند