بریده‌های کتاب ᴛᴀꜱɴɪᴍ ʙᴀɴᴏᴏ

عاشق نشدن هم کار سختی است، مگرنه؟

هرچند بعضی چیزها وقتی که دوباره تکرار می‌شوند، به‌اندازهٔ بار اول به دل نمی‌نشینند

درضمن مردم به من می‌خندند؛ چون عادت دارم حرف‌های گنده بزنم. اگر توی سرت فکر های بزرگی باشد، مجبوری برای بیان کردن آنها حرف‌های گنده بزنی، این‌طور نیست؟

بهترین سال‌های عمرت را کجا خاک کرده‌ای؟ زندگی کردی یا نه؟ با خود می‌گویی نگاه کن، ببین این دنیا چه سرد می‌شود .

ـ «می‌دونی چرا بعضی از روضه‌ها جای دیگه گیرت نمی‌آد؟» حمید ندانسته بود چرا روضه‌خواندن سیّد موسی با همه فرق دارد. سیّدموسی گفته بود: - «کسی که می‌خونه، داره می‌بینه و می‌خونه.»

سفینۀ اجل بر سر منزل خویش رسیده است و سیارۀ زمین سفینۀ اجل است: سفینه ای که در دل بحر معلّق آسمان لایتناهی، همسفر خورشید، رو به سوی مستقرّ خویش دارد و مسافرانش را نیز، ناخواسته با خود می برد.🌱 ای همسفر، نیک بنگر که در کجایی! مبادا که از سر غفلت، این سفینۀ اجل را مأمنی جاودان بینگاری و در این توهّم از سفر آسمانی خویش غافل شوی. نیک بنگر! فراز سرت آسمان است و زیر پایت سفینه ای که در دریای حیرت به امان عشق رها شده است. ❤️✨ این جاذبۀ عشق است که او را با عنان توکل به خورشید بسته است و خورشید نیز در طواف شمسی دیگر است و آن شمس نیز در طواف شمسی دیگر و همه در طواف شمس الشموس عشق، حسین بن علی(ع). 🙃 مگر نه اینکه او خود مسافر این سفینۀ اجل است؟ یاران! اینجا حیرتکدۀ عقل است و تا «خود» باقی است، این «حیرت» باقی است. پس کار را باید به «می» واگذاشت؛ آن می که تو را از «خویش» می رهاند و من و ما را در مسلخ او به قتل می رساند. . .

چطور ممکن است سکوت آن‌قدر بلند باشد ؟!