بریده‌ کتاب‌های samira.ghanbary.nik

لطیف نباشی، هم‌جواری دوست ممکن نیست. عطر حرم هم کارش همین است. آینه در آینه، انگار همه جا انعکاس اوست. اینجا قدری درنگ می‌باید. فقط دیدن و حل شدن. وقتی یارش شدی، کنار ضریح و زیر زمین را توفیری نیست.

راضیه ساکتی؟ تو می‌خوای چه کاره بشی؟ راضیه که در حال بازی کردن با جلد کتابش بود سرش را بالا آورد نفس عمیقی کشید و به اطرافش نگاه کرد و بعد دوباره به کتابش چشم دوخت. _خانم من... من دوست دارم یکی از یاران امام زمان بشم.

عشق وخنده وترس و درد ارز رایج تمام دنیا هستند

لازم نیست زندگی رو درک کنی، فقط باید اون رو زندگی کنی!

میخواستم برم جایی که دیگه روحش رو حس نکنم، ولی حقیقت اینه که فقط یه کم اثر داره، می دونی؟! همه جا مثل همدیگه‌ست و خاطرات هنوز هستن و زندگی هنوز همون گُهیه که بود.

علی که همهٔ سخنانش برایم درس و نکته بود، با بغضی که به گریه تبدیل شد، گفت؛ «دلم می‌خواد قبر نداشته باشم، ولی اگه داشتم، رو سنگ قبرم بنویسن: نمی دانیم کیست؟! گمشده‌ای دربقیع ایران، در حسرت گمنام ماندن؛ مثل گمنام بقیع!»

درست آن لحظه که سختی و رنج تو را فرا می‌گیرد، یک پرسش اضطراب آمیز مثل علفی خودرو از دل ناشکیبا سر بر می‌آورد:« آیا این انتخاب به رنجی که در پی دارد می‌ارزد؟!»

_عشق مهم‌تر است یا معشوق؟! _عشق مهم‌تر است، دریا! فراق معشوق طاقت‌سوز و جانکاه است ولی فقدان عشق مرگ است. عاشق بدون معشوق می‌سوزد و عاشق‌تر می‌شود، اما بدون عشق حیاتی نیست که درباره چیستی آن حکمی بکنیم.

_شک هم مخلوق خداست یونس؟! _ بی‌شک! _چرا خدا شک را خلق کرده؟! _چون یقین را هم خلق کرده و یقین بدون شک بی معناست. _حالا که مجسمهٔ یقین از میان ما رفته، من حق دارم شک کنم؟! _ گمان می‌کنم شک مثل جانور مرموزی کُنج و کنار قلب پنهان می‌شود تا به وقت خواب‌آلودگی ایمان سر برآورد. به گمان من شکِ بعد از یقین صد چندان مخوف‌تر از شکِ پیش از یقین است. شک پیش از یقین به جلو می‌راند و شک پس از یقین زمین‌گیر می‌کند. #ارتدادص99

هم صحبتی با حمید به حدی برایم شیرین بود که متوجه گذر زمان نبودم مطمئن بودم این جاده بدون حمید به جایی نمی‌رسد. خیالم راحت بود که بودنش یک بودن همیشگی‌ست تکیه‌گاه محکمی است که مثل کوه پشتم ایستاده و عشق بی‌پایانی که تمام درهای بسته را برایم به آسانی باز می‌کرد فکر می‌کردم عشق ما هیچ وقت شبیه قصه‌های کودکی نمی‌شود که کلاغ قصه به خانه‌اش نمی‌رسید! ماه عسلی که زیر سایه امام رضا نقطه آغاز زندگی ما شد. سفری ساده و فراموش نشدنی که تک تک لحظاتش برایم عزیز و نجیب بود.

دوم آبان، عید غدیر سال نود و دو، روز برگزاری جشن عروسی ما بود. با حمید نیت کردیم برای اینکه در مراسم عروسیمان هیچ گناهی نباشد، سه روز روزه بگیریم.

با مردمان پراکنده جان، پریشان چشم و خشکیده ذوف، تاریخ به پیش نمی‌رود. انقلابی که آفاق را دگرگون کند، عزیمت‌گاهش اعماق قلب منقلب شده‌ی انسان‌هاست. انقلاب در آفاق، میوه انقلاب در انفس است.

بلا را ما انتخاب نمی ‌کنیم، بلا غالبا خودش سرزده می‌آید و ماهیچه‌های کرخت و خواب‌آلود تاریخ را به تحرک وا می دارد. بلا می آید تا تاریخ زخم بستر نگیرد.

فتنه ترفند خداوند است برای ورق زدن تاریخ، برای زیرورو کردن همه چیز.

دریغا که در همراهی هر امام حقی، رنجی نهفته است که سیاه لشکر حامیان را با این پرسش ناگهانی ِ دهشتناک می‌آزماید:«آیا این انتخاب به رنجی که در پی دارد می ارزد؟!»