بریده‌های کتاب محمدپارسا اشرفی

این تنهایی که به تلخی دارم از آن شکوه می‌کنم، درست مثل عقل، موهبتی است که برای حفظ اسرار مقدس قلب از نگاه بیگانه به انسان اعطا شده است.

هر یک از ما باید تصمیم بگیرد که چگونه تا آنجا که ممکن است، تمام و کمال با شادمانی، اخلاقی و با معنا زندگی کند.

سرگردانی فکری و تعصب نسبت به طرز تفکری که سوال را روا نمی‌دارد، خطرات نشسته در کمین تفکر نقادانه تمام ما هستند.

درست است که ما همواره در قامت پیروز میدان ظاهر نمی‌شویم، اما لااقل قادریم دریابیم که چرا پیروزی از آن ما نبوده است.

در این هنگام به معنای بزرگترین رازی پی بردم که بشر و اندیشه و ایمان بشری باید آن را آشکار سازد و دانستم که "نجات بشر در عشق و با عشق است."

میدونی خالد. از آدم تو دنیا، فقط یه بدی می‌مونه و یه خوبی.‌.. همه باید سرشونو بذارن رو سنگ لحد. هیچ کسم از یه کفن بیشتر نمی‌بره‌. اگه ما آدمای یه لاقبا به همدیگه کمک نکنیم، کی به دادمون می‌رسه؟

ترکیب موسیقی و زبان ( که در ترانه‌های عاشقانه به بهترین شکل تجلی می‌یابد) بهترین نوع ابراز عشق است.

رابطه‌ی طولانی، رابطه‌ای است که ما را از رویای عشق رمانتیکِ بی نقص با شخص آرمانی بیدار می‌کند و تازه کشف می‌کنیم که با شخصی "نسبتا خوب" در ارتباطیم.

به قول پاسکال، دل دلایلی دارد که عقل آنها را نمی‌شناسد. منطق در همه‌ی شئون زندگی و ساحت‌های وجودی ما کارساز نیست.

عشق انسانی در قالب صمیمیت، مراقبت و آزادی تجلی عینی می‌یابد.

می‌توانم به شما بگویم چرا کتاب‌ها را مثل اکسیژن تنفس می‌کنم؛ بابت این یکبار زندگی شکرگزارم اما ترجیح می‌دهم هزاربار زندگی کنم و کتاب‌های محبوبم به من اجازه می‌دهند چیزهایی را لابه‌لای صفحاتشان تجربه کنم که فراتر از زندگی واقعی است.

آخر هیچ چیز دیگری در دنیا از این کارآمدتر و مفیدتر نیست که کسی تمام خودش را وقف بقیه کند تا آنها هم درست مثل او شخصیت های صاحب حق و سعادتمندی بسازند.