بریده‌ کتاب‌های سیده حُسنا

مظلوم‌ترین مجروحان، موجی‌ها بودند:)

خسته‌ام، خسته‌ام از اینکه با خودم بجنگم.

"تنها چیزی که توی دنیا میخوام اینه که با تو باشم؛ ولی باید تو را در امان نگه دارم در امان از خودم."

" زندگی همینه ویل، قبل از اینکه بدونیم تموم میشه ‌."

امیدوارم زندگی‌م بی فایده نبوده باشه

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست🤍

آدم اگه بزرگ‌نباشد همنشین آدم های معمولی نمی شود.

و عشق نخستین بحران بشری روی زمین بود:)

چرا آدم ها اینقدر غافلند که برای آدم شدن حتما باید تاوان پس بدهند!

پدر نه، امام زمان دل به کسی بسته باشد و او بتواند از حیطه زمین بگریزد ؟! قلب کسی در دست امام زمانش باشد و قابل ارواح بتواند جان او را بستاند؟ نمی‌شود.

و دیدم که دنیای دیگریست در میان این دو محبوب. دنیایی که عقل آدم‌ها به آن قد نمی‌دهد چه رسد به اسب. دنیا که دنیای عقل نبود، عشق زلال و خالص بود.

و اصلا مگر نه کوثر، مُلک جاودانی پدر و مادر همین پدر است؛

تمام جنگ‌ها، خونریزی‌ها و بدختی‌ها که در دنیا وجود دارد این است که افراد بشر به آزادی دیگران احترام نمی‌گذارند.

بعضی وقتا علم کافی نیست. بعضی وقتا به شعرا هم نیاز داری.

این زندگی‌ست که واقعا اهمیت دارد نه مرگ.

نگاهی به کتابهایی که روی هم تلنبار شده اند می اندازد و ادامه می دهد: اینجا در واقع مجموعه ای از انسان‌هاست نه کتاب ها .