کتاب‌هایی که داستان داستان نوشته شده‌اند اصولا تندخوان هستند. این کتاب هم جز همینها بود. سهمش مطالعه در مترو و اتوبوس بود و تقریبا کمتر از دو هفته تمام شد.
اما درباره شخصیت دکتر شهریاری؛ بنظرم لازم ترین و کارآمد ترین شخصیت‌ها برای این روزهای کشور مثل ایشان هستند.
انسان هایی که بی‌توقع  و فقط برای رضای خدا و سربلندی کشور حتی در تاریک ترین روزها تلاش میکنند.
بقول دکتر چمران این آدمها شاید نتوانند تاریکی را از بین ببرند اما میتوانند با نور کم فرق بین تاریکی و روشنایی را بفهمانند.
مورد دیگری که از شخصیت دکتر برایم جالب و واقعا تحسین برانگیز بود شخصیت چند بعدی ایشان بود که با تلاش و خودآگاهی روی همه ابعاد زندگی شخصی، اجتماعی، دینی وقت می‌گذاشتند.
علی رغم اینکه از جهت علمی رتبه خیلی بالای داشتند اما بر این عقیده بودن درس همه چیز نیست. شاید بتوان گفت این مساله ای است که باید این روزها خیلی‌هامان بوقت غفلت از ابعاد دیگر و درگیر درس شدن به خودمان یادآوری کنیم.
بماند به یادگار از روزهایی که دوبار زیارت مزار ایشان در امامزاده صالح نصیبم شد و کتابی که در راه‌های طولانی تهران مرا عمیقا به فکر فرو می‌برد.

شهریور ۱۴۰۲
        

          برای خیلی حرفه ها نسخه انسان کامل رو با "جزئیات همون حرفه" نداریم. انسان کامل مرد اگر برای مرد علی ع و محمد ص و ائمه اطهار و برای منِ زن فاطمه زهرا س هست، در قالب حرفه و شغلی که من نوعی توش هستم به شکل ه؟
مثلا انسان کامل در قالب یک مکانیک چه شکلی ه؟ با تمام جزئیاتش
انسان کامل در قالب یک پزشک چه شکلی ه؟ با تمام جزئیات سبک زندگیش
انسان کامل در قالب یک مجری تلویزیونی چه شکلی ه؟ با تمام جزئیاتش

حالا همین سوال رو اگر درمورد یک استاد دانشگاه بپرسید
من میگم شاید این کتاب بتونه بهتون بگه که انسان کامل در قامت یک استاد میتونه چه شکلی باشه با بخشی از جزئیاتش.
کتابی که یه فرد دانشگاهی اعم از استاد یا دانشجو و حتی نه فرد دانشگاهی به معنای درحال درس خوندن در دانشگاه بلکه هر فرد پژوهشگر میتونه نت برداری کنه که بهتر زیستن در ساحت علم چه اسلوبی داره.
        

          واقعا جذاب بود و یک ایراد مهم که قبلا تو گزارشم گفته بودم . 
لطفا کسی که خاطره را نقل کرده آخر نقل نگذارید اگر طولانی باشید و ندانیم از چه کسی هست هی باید بریم جلو ... )
        

          شهدای هسته ای همیشه برایم خاص بوده اند. داستان هرکدامشان را که میخوانم با زوایایی از زندگی شان آشنا میشوم که برایم تازگی دارد.
غمگینم از اینکه این شهدا را چه در زمان حیاتشان و چه بعد از شهادتشان کم شناختم. 

بعضی کتاب ها آنقدر موضوعشان کشش دارد که دیگر قالبش برایت مهم نیست. دیگر اهمیت ندارد که نویسنده چگونه روایت کرده باشد. زندگی نامه ی شهدا برای من اینگونه است.
کتاب شهدا را در هرقالبی که باشد دوست دارم چون شخصیت و ویژگی های خود شهید آنقدر جذاب است که در حین خواندن درگیر قالب کتاب نمیشوم و تماما محو داستان هستم.
هرچند کاملا موافق این هستم که هرچه قالب کتاب قوی تر باشد، آن کتاب بهتری خواهد بود.
 
استاد را خیلی دوست داشتم. دقیقا در روزهایی که فکرم مشغول ادامه ی تحصیلم هست خواندن این کتاب برایم مانند معجزه ای بود. او مثل یک استاد فانوسی را برای راهم روشن کرد تا بتوانم قوی تر از قبل به مسیرم ادامه دهم.
اما افسوس که بعد از خواندن هر روایتش به خودم رجوع کردم و از خودم پرسیدم چقدر فاصله دارم با افرادی چون او  ….
        

          کتاب را در دو نوبت تمام کردم:)))
وقتی میخواندمش متحیر می‌شدم ، با خودم فکر میکردم من هم باید اینطوری بشم و واقعا دلم میخواست من هم یه همچین استادی داشته باشم.
برام هم جذاب بود، هم اینکه از خوندنش خسته نمی‌شدم. 
        

          برای بعضی آدم‌ها، علم حجاب می‌شود ولی برای دکتر نور بود ...
روایت‌هایی از زندگی شهید دکتر شهریاری از زبان همکاران و دانشجویان و خانواد‌ه‌اشون.
تو سبک کتاب شهید علم بود ولی کامل‌تر. چقدر دوست‌داشتنی بود و چه تلنگرهای به جایی داشت. 

«استاد» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/67663