بریده‌ کتاب‌های نوید نظری

در سال ۱۹۷۰، ۸۰ درصد کلمات زبان اردو فارسی و اتفاقا فارسی سره است! ورود ممنوع : راه‌ بند! توقف ممنوع: ایستی بند! تشکر: مهربانی! قنادی: شیرین‌کده! اتوبان: شاه‌راه! شلوار: پاجامه! سریع‌السیر: تیزخرام!!! شاید بجای تبلیغ مستقیم زبان فارسی باید اردو را در برابر انگلیسی حفظ میکردیم!!!

زبان، اسامی و ریشه لغات در بلاد اسلامی چند وجهی است به قول اقبال لاهوری همه چمن‌زاریم از یک شاخسار! مثلا این اسامی را دقت کنید ملا محمد گشتاسب، عالم شهیر افغانی یا غیاث‌الدین کیخسرو قلیچ ارسلان، پادشاه سلجوقی عثمانی

پایم از میخ کفش آبله زد! یاد باد روز پا برهنگی‌ها!

دو برادر به رغم حرکت در مسیر‌های یک طرفه و کاملا متفاوت اکنون به میدان‌گاهی کوچکی رسیده‌اند که گریز از یکدیگر ابدا برای‌شان ممکن نیست.

حالا همه آن‌چه که اهالی غزه به آن امید بسته بودند فرو ریخته؛ آن‌ها معلق‌اند بین زمین و آسمان، میان رنج و رنج،‌ مرگ و مرگ. این حال، حال ظهور خداوند است. اینان قوم برگزیده خدایند در همان جغرافیای موعود! آن‌ها رو به راز هستی ایستاده‌اند. بر خلاف همه ابنای بشر که پشت به وجود و رو به خود مانده‌اند. ما همه در آیینه حق، خود را می‌بینیم و آن‌ها در آیینه، حق را...

چیزی در مورد یحیی سنوار باقی است که مرا رها نمی‌کند و مرا در درون به ورشکستگی کامل کشانده است. پس از تصویر تاریخ‌ساز از شهادتش؛ او می‌توانست فقط با باز کردن چفیه‌ش زنده بماند. یحیی می‌دانست زنده او چقدر بدرد اسرائیل می‌خورد؛ او بزرگترین شکار اسرائیل بود؛ تاریخ را برمی‌گردادند. یحیی همه این‌ها را می‌دانست، ولی چفیه را تا زیر چشم‌هایش بالا کشید. من به آن لحظه لاهوتی می‌اندیشم که یک انسان چگونه می‌تواند مرگ را به خود دعوت کند.

تصویری که برای تحقیر سنوار از رسانه‌ها پخش شد احساس جهانیان را در تحسین حماسه او برانگیخت؛ شعرا جان‌دار‌ترین کلمات را فراخواندند و آن‌ها را در نظمی حماسی در کنار هم نشاندند نقاشی‌ها و طرح‌های گرافیکی به فضای مجازی سرازیر شد. نقش‌ها و طرح‌هایی از دو چشم بی‌رمق که به ما می‌نگرد، به نسان و به تاریخ! سنوار هنرمند بود؛ و حالا در آخرین لحظه حیاتش بزرگ‌ترین اثر هنری را خلق کرده به دیوار تاریخ آویخته

پیرزنی تنها که مانده تا بار دیگر فرزندان را به خود دعوت کند. مانده تا نکند فرزند یا نوه‌ای برگردد و پشت در بماند! «خانه» مهم است. یک نفر باید همیشه در خانه باشد؛ تا انتظار معنا پیدا کند؛ تا دلمان برای خانه تنگ شود.

امام موسی صدر سقفی بلند از آرمان بر سر این مردم بی‌سرپناه ساخت؛ سقفی بلند که باید روی پایشان می‌ایستادند و قد می‌کشیدند تا آن را لمس کنند.مردمی که سقف آرمان‌شان کوتاه باشد خودشان هم کوچک و کوتوله باقی خواهند ماند.

گمان دشمن کودک‌کش این است که با ترساندن و قتل‌عام پشت جبهه خط مقدم را از پا در می‌آورد. ترساندن، ابزار شیطان همیشگی شیطان بوده. او ما را از چیزی بیرون قلب‌مان می‌ترساند و خدا ما را به چیزی درون قلب‌مان آرام می‌کند.

آزادی حقیقی در رقم زدن زندگی و ساختن آرزوهاست، نه در مصرف آرزوهای از پیش آماده شده. آن‌ها که می‌گویند از دل جنگ زندگی می‌جوشد بیراه نمی‌گویند. حقیقت انسانی زندگی در مواجهه با تلخی جنگ از دل‌ها جوانه می‌زند

می‌بینم که دیونگان را کری فرا گرفته است! تعجبی ندارد در روزگاری که خردمندان را کوری در برگرفته است!

آرزویم برای ماندن گیرا تر از اراده‌ام برای رفتن است. ببین که هر قدر درخشندگی خورشید شعله‌ور می‌شود، بدبختی ما نیز سایه‌اش گسترده‌تر می‌گردد.

درد بزرگ روزگار این است که کوران را باید دیوانگان راهبری کنند.

ما نخستین مردمانی نیستیم که با نیت‌های پاک اسیر سرنوشت‌ی ناپاک و دهشت آ‌لود می‌شویم.

در جامعه‌ مصرف، کالایی که انسان بیش از هر چیزی مصرف می‌کند خوشبینی است

وقتی دیگر روزها و سال‌ها با آن سرعت وحشت‌آور از جلوی چشم ما نمی‌گذرند و بالاخره وقتی آدم فرصت زندگی کردن دارد،‌از خود می‌پرسم که چه چیز از دست رفته است.

پسر جان! این با ما نیست که بگوییم زنده خواهیم ماند یا خواهیم مرد. آدم برای این زنده است که به زندگی ادامه بدهد. زندگی مثل کار می‌ماند، پس بهتر اینکه آن را به انجام رساند نه اینکه هرجا مشکل شد نیمه‌کاره ولش کرد!

من بدن ورزیده‌ای دارم. هرگز گمان نمی‌کردم جسمی که همه عمر باعث نشاط و لذت من شده است در این آخر کار اینقدر موجب رنج و درد و محنت من شده و خودش کار من را تمام کند! شاید من و جسمم یکی باشیم.

اگر آدم‌ها دائما در تله غرایز جنسی خودشان گیر نکرده بودند برده‌اش نمی‌شدند، به وسیله آن شکنجه نمی‌شدند و فریب نمی‌خوردند، چه آزادی‌ها که می‌توانستند داشته باشند! تنها عامل منفی این آزادی این است که انسان دیگر نمی‌تواند مدعی انسانیت باشد؛ بلکه تبدیل به هیولا می‌شود.