بریده‌های کتاب فاطیما

She'd heard it all. romance novels arent real literature. why don't you read something useful? what a waste of paper. As if the book that made Margot believe in hope after her parents happily ever after shattered wasn't worth its weight in gold.

How do you look for love? you don't. love comes to you.

She'd try everything. she tried to fit into a box_any box she could find. she'd given them her everything until her everything inevitably wasn't good enough. Quitting was easier than admitting she was worthless at some thing. being wrong.

"There are worst things in life than not being liked.people are going to come to their own conclusions." he said." what people think usually says more about them than about you."

چرا مادرها می‌میرند؟ اصلا نمی‌توانم بودنم را بدون او، بی دلداری هایش و دلگرمی‌ دادن هایش تصور کنم...

-"افسردگی وقتی سراغت میاد که تو از خودت و زندگی‌ات راضی و خوشحال نیستی و چاره ای هم برایش پیدا نمی‌کنی." آلیسا می‌گوید:"نه." ولی خیلی هم سفت و سخت نمی‌گوید. حالا چون یک وقتهایی از زندگی‌اش راضی و خوشحال نیست دلیلی ندارد افسرده بشود. فقط وقتهایی متوجه افسردگی می‌شود که به آن فکر میکند؛ که زیاد هم اینکار را نمی‌کند. بیشتر ترجیح می‌دهد به این فکر کند که چه کاری از دستش برمی‌آید تا حال مادر بهتر شود. تا اشکها ناپدید شوند؛ و غصه ها.

آشپزخانه تاج سر خانه است. گرسنه که باشی هیچ جا بهتر از آشپزخانه نیست؛ همراه یک عدد مامان که خالی کردن خوراکیهای یخچالش را ایراد نداند.

آن وقت ها هر کس سعی می کرد شاد بماند که سختی های زندگی را فراموش کند . آن وقت ها...

آنچه استقلال تغییر داده بود ، مردم بودند. میتوانستی این تغییر را در شیوه ایستادن و جلو دادن سینه ها ببینی؛ گویی بالاخره توانسته بودند به خودشان اجازه بدهند نفس بکشند.

باید دست از اینکه به خودم انگ ناکافی بودن میزنم بردارم. من هنوزم فرصت دارم ، نه ؟ فرصت اینکه مهربون باشم ، که با مهر و محبت صحبت کنم . حتی یه آدم ناامید مثل من هم میتونه گاهی آدم خوبی باشه. این ایده بهم قدرت میده و به روزای پیش رو امیدوارم میکنه...

- داری با کی حرف میزنی ؟ + با خودم او یقین داشت حداقل یک نفر صدایش را می‌شنود. همیشه در حمام یک مشاوره عالی به خودش می‌داد. درست مثل اینکه یک تراپیست کوچک در مغزش دارد که جواب هر سوالی را می‌داند.

اگر مردم با واقعیت شغل یک کارآگاه آشنایی داشتند دیگر نیازی به اینهمه کتاب و برنامه تلویزیونی نبود. این افراد فشار کاری زیادی متحمل می‌شوند ، نوعی خلا که ابتدا معلوم نیست ولی در دراز مدت روی آنها تاثیر می‌گذارد. ساعت های طولانی منتظر نشستن ، زیرنظر گرفتن ، خوردن غذاهای مزخرف کنار یک همکارغیرقابل تحمل و آزاردهنده. درنهایت هم کلی پرونده ، سرنخ های بدرد نخور و پایانی مرگ‌بار...

خوشحالی واقعی هیچوقت به قیمت از بین بردن خوشحالی یکی دیگه به دست نمیاد.

گاهی نخوت و تکبر سبب زمین خوردن آدمیست. معمولا من هیچوقت دشمن را حقیر نمی‌شمارم ، زیرا تجربه نشان داده است هروقت این چنین اشتباهی کردم فورا چوبش را خورده‌ام.

لاینوس بیکر می‌دانست زندگی آخر سر به چیزی می‌رسد که خودمان از آن می‌سازیم. زندگی به انتخاب ها بر‌می‌گردد. چه بزرگ و چه کوچک...

زندگی چه فایده ای داره ، اگه فقط جوری باشی که بقیه ازت انتظار دارن ؟

خنده ، قضیه مهمی‌ست. انسان از هیچ چیز مانند خنده نمی‌ترسد. انسان از ترس خنده دیگران از دست زدن به کارهایی خودداری می‌کند که تحت هیچ نیروی دیگری حاضر به صرف نظر کردن از آنها نبود.

View your mistakes as occasions for learning. not for shame.

هیچ زندانی به اندازه زندانی که برای خودمان ساخته‌ایم ، مستحکم نیست.

ترس و آگاهی از جهل همواره داروهایی شفابخش برای غرور جاهلانه اند.