بریده‌های کتاب Fatemeh_Helfi

به نظر می‌رسد همان‌قدر که خواب در پیوند نزدیک با شب و سکوت و آرامش است، می‌تواند پیوندی پنهانی با مرگ و نیستی داشته باشد.

گاهی خواب نه‌تنها موجب آسایش و آرامش ما نیست که دلیل رنج و سختی ماست.

جنگجوی بیدار، غافلان را از بین می‌برد و سازش‌کار، خوار و ذلیل می‌شود.

وقتی که تصاویر خواب را برای دیگران بیان می‌کنی خیلی پیش‌پا‌افتاده و بی‌معنا جلوه می‌کند، چون خواب نشانه است و نشانه‌ها در جهان شخصی معنا پیدا می‌کنند، مگر نشانه‌‌هایی که عمومیت دارند؛ مثل افتادن دندان که به از دست دادن برادر معنا کرده‌اند.

حقایق هرگز خودشان به زبان نمی‌آیند، بلکه به روایتی پذیرفته شده در جامعه نیاز دارند که آن‌ها را در خود جای دهد، حفظ کند و به جریان بیندازد.

هیچ انقلابی یهویی نیست.

بعضی آدم‌ها هر جراحتی خواستند به روح و روان و اعصابت وارد می‌کنند و هرچه دلشان خواست می‌گویند و آخرش می‌گویند : (منظوری نداشتما ! دوستت دارم که اینو گفتم.) خب دوست داشتنت بخورد توی سرت!

آن کسی با ادب است که در بدترین شرایط هم قشنگ برخورد می‌کند.

انسان در سجده، نهایت کوچک شدن پیش خدا را تمرین می‌کند.

عبادت به معنای خاص کلمه یعنی از همه کارها دست برداری و جلوی خدا، هر طور که او گفت بایستی، به فکر او باشی، به ذکر او مشغول باشی و تمام حرکاتت در اختیار اوامر او باشد. عبادت به معنای خاص کلمه یعنی نماز.

خوشبختی یعنی چیزهایی مثل ندانستن، نفهمیدن، بی‌فکری، بی‌خبری و از همه مهم‌تر، خواب.

رژیم پهلوی بر محور جدایی میان دین و جامعه بنا شده بود.

بی‌مادری جدایی دوباره از بطن است.

اگر آرامگاه خانوادگی می‌خواهی، باید در زندگی‌ات پیوند محکمی با خانواده داشته باشی.

مهم‌ترین راهِ شناخت طالبان تفنگ است.

ماندگار همیشه با خود می‌اندیشید نفرت‌انگیزترین چیز این است که آخرین تصویری که مقتول در ذهنِ مرده‌ی خود دارد، تصویرِ قاتل است که پیش می‌آید و تا بی‌نهایت تکرار می‌شود.

ترس، انسان را از کارهای بزرگ باز می‌دارد.

جشن ما زمانی است که مسلمانان در سرزمین خود آرامش داشته باشند.

در زندگی موقعیت‌های مختلفی پیش می‌آید که تو مطمئنی که همه چیز ردیف است و با خودت می‌گویی:(( دیگر هیچ مشکلی نیست!)) اما دقیقا در همان موقع، مشکلی مثل پلنگ از پشت بوته‌ها می‌پرد روبه‌رویت و تو را غافل‌گیر می‌کند.

بعضی وقت‌ها کابوس می‌تواند چنان بی‌رحمانه، چنان مهلک، چنان هراس‌آور و چنان مأیوس کننده باشد که نتوانی کاری بکنی جز اینکه هق‌هق گریه و ناله کنی تا کسی بیاید بیدارت کند.