بریده‌های کتاب آرمان کاظمی

آیا کافی نیست قصه و افسانه؟ نخیر، کافی نیست؛ ما به قصه نیازمندیم تا جان به در بریم.

نمی‌میرد آدمی اما چندان از زندگی باقی نمی‌ماند هرگاه یاد و خاطره بر جای نباشد.

امیر نیز به استعاره از مادر رویا سخن گفته بود: نگینی سیاه در دل ظلماتی که هیچ زنده‌ای در آن نزیسته بود مگر آن که از نخست کور بوده باشد؛ پس عالم را بی‌اعتنا به احوال خویش یافت و سالیان دراز به احوال آن بی‌اعتنا ماند.

این واقعیت را از نگاه مردی دریافت و ناسزای زنی که می‌گذشت.

مادرم گفت: "پرستار حق دارد. هر کس خبر دختر دار شدن کسی را بدهد، چهل روز پیش خدا رو سیاه می‌شود." پرستار این خبر را به من نداد و با این حال سیاه‌سوخته بود. و خواهرم در بستر مثل گلی سفید زیبا بود.

... یادم می‌آید وقتی دختر خواهرم در بیمارستان به دنیا آمد، ترسیدم زنده به گورش کنند. اولش نمی‌دانستم بچه خواهرم دختر است یا پسر... پرستار چندین بار از جلو من رفت و آمد و لام تا کام حرف نزد. دلواپس شدم. رفتم جلو و پرسیدم: "دختر است یا پسر؟" جوابم را نداد... عقل از سرم پرید. پریدم توی اتاق عمل و از پزشک پرسیدم. گفت: "دختر است." خبر را به گوش مادرم رساندم. گفت: "پرستار حق دارد. هر کس خبر دختر دار شدن کسی را بدهد، چهل روز پیش خدا رو سیاه می‌شود.".

دوستم گفت پدری دخترش را زنده به گور کرد، چون دختر مثل ماه بود.

(من [دختر]) باید یک روز به دنیا آمده باشم. درود بر روزی که چشم به جهان گشودم. اما مادربزرگم می‌گوید من مرده به دنیا آمده‌ام، چون پدر پدربزرگم قرن‌ها پیش زنده به گورم کرد.

این طور که پیداست، گلوریا-زکیه خواب خواب است. اکنون در دل مرداب‌های جنبان و مرموز خواب و کابوس دست و پا می‌زند، مرداب‌هایی لبریز از ارواح آشنا و غریبه. شاید هنوز نمی‌داند همه‌ی کسانی که در خواب می‌بیند و نمی‌شناسدشان ارواح آدم‌های واقعی هستند.

هنوز نمی‌داند ما هر جا برویم، ارواحمان را هم همراهمان می‌بریم و او هم هرجا برود و به هر کسی هم که پناه ببرد، باز در امان نخواهد بود.

با این وجود، عشق یک کالای مصرفی است نه پس انداز کردنی.

"وازگن با این همه کار فرصت ترجمه کردن هم پیدا می‌کند؟ تو چرا کتاب ترجمه نمی‌کنی؟" چند لحظه نگاهش کردم که با لبخند نگاهم می‌کرد. مادر گفت "وقتش کجا بود؟ شش ماه بیشتر است پرده اتاق‌ خواب‌ها را نشسته."

دیگر این را یاد گرفته بودم که وقتی با بحرانی رو به رو می‌شویم...، بهترین کار این است که اول مشکل را شناسایی کنیم، بعد وضعیت را تثبیت کنیم، و بعدتر واکنش نشان دهیم.

(مادر) همیشه به ما می‌گفت: "جوری وارد یه جا نشین که انگار می‌خواین بخرینش، جوری وارد شین که انگار صاحبش‌این"

عادت‌های خوبی خلق می‌کنم و برده آن‌ها می‌شوم.

وقتی فرانسوی‌ها دو قرن و نیم پیش برای خودشان دیوانه‌خانه ساختند اسپانیایی‌ها گفتند "این فرانسوی‌ها همه‌ی دیوانه‌های‌شان را گرفته‌اند و یک جا انداخته‌اند تا ثابت کنند خودشان عاقل‌اند!" کاملا هم درست است!

وقتی مرتکب جنایت شدند، عدل و داد را اختراع کردند، و برای حفظ عدل و داد کتاب‌های قطور قانون نوشتند، و برای اجرای این قوانین نیز گیوتین به پا کردند.

در زمین ما، فقط با رنج و از طریق رنج می‌توانیم واقعاً عشق بورزیم! راه دیگری برای عشق ورزیدن نمی‌شناسیم. عشق دیگری نمی‌شناسیم.

گمان می‌کنم همه چیز وقتی در اوج زیبایی به نظر می‌رسد که لذت ما از دیدن آن با سایه‌ای از اندوه یا هراس همراه باشد.

از وعده دادن و نقشه‌های دور و دراز کشیدن گریزان بود. وقتی آزادی آینده‌اش با برنامه‌ای مقید می‌شد، احساس اسارت می‌کرد.