بریده‌های کتاب عارفه

چون زنده‌ام‌ صدقه کنم که تو و امثال تو به نوا برسین؟ زنده بودن که کافی نیس. خرچسونه هم زنده‌س. وختی آدم نتونه از زنده بودن خودش بهره‌مند باشه کجای آدم زنده‌س. تو خیال می‌کنی زنده‌ای؟ کجات زنده‌س؟ وختی نفس نمی‌تونی بکشی؟

دو پیشوا نباید بر یک جامعه حکومت کنند. یک پیشوای روحانی و یک پیشوای دنیوی. فقط یکی بس است. در غیر این صورت چندان درگیری و اختلاف پیش خواهد آمد که آن سرش ناپیدا باشد.

در خانواده‌ی لورمیو خدا را با همه‌ی مردم تقسیم نمی‌کردند.

فضا هم ماده‌ای مانند چوب یا سنگ است. اما ماهیتا "بی‌شکل" می‌باشد. شکل بصری، کیفیت نوری، ابعاد و مقیاس آن بستگی کامل به حدودش دارد که توسط عناصر تشکیل دهنده‌ی فرم تعریف می‌شود. وقتی فضا توسط عناصر تشکیل دهنده‌ی فرم شروع به حبس شدن، محصور شدن، شکل گرفتن و سازماندهی شدن می‌کند، معماری بوجود می‌آید.

افسوس که نمی‌تونم حرف بزنم. وختی آدم نتونه حرف بزنه، زبون چه فایده داره تو دهن آدم لق لق بزنه؟ فرق آدمی که حق حرف زدن نداشته باشه با خر و گاو چیه؟ اونام زبون دارن اما نمی‌تونن حرف بزنن.

تا حالا هزارتا سر بی‌گناه بالای دار رفته. این ضرب‌المثل‌ها برای دلخوشی احمقا خوبه.

هیچ زور ورزی نمی‌کرد. عادت داشت. عادت و ترس او را سر جایش میخکوب می‌کرد. گاه حس می‌کرد که میخ طویله‌اش شل است و تو خاک لق لق می‌زند. اما کوششی برای رهایی خود نمی‌کرد.

زنجیری داشت که سرش به دست کس دیگری بود و هرجا که زنجیردار می‌خواست می‌کشیدش. هیچ دست خودش نبود. تمام عمرش کشیده شده بود.

آنها کنجکاو و ترسان و چشم به راه و ناتوان به جهش خون هم‌قفسشان که اکنون آزاد شده بود نگاه می‌کردند. اما چاره نبود، این بود که بود. همه خاموش بودند و گرد مرگ در قفس پاشیده شده بود.

اما هنوز دست و جوجه‌ای که در آن تقلا و جیک جیک می‌کرد و پروبال می‌زد بالای سر مرغ و خروس‌های دیگر می‌چرخید و از قفس بیرون نرفته بود که دوباره آنها سرگرم چریدن در آن منجلاب و توسری خوردن شدند.

تعجب می‌کنم که در این دوران، در قرن روشنایی، با این همه اصرار سرگرمی فکری‌ای را ممنوع کنند که هیچ زیانی ندارد.

واقعا چه کاری بهتر از این که شب‌ها، وقتی که باد به شیشه‌ها می‌کوبد و چراغ روشن است، با کتابی کنار بخاری بنشینیم؟ . . به هیچ چیز فکر نمی‌کنید، ساعت‌ها می‌گذرد. همان‌طور بی حرکت در سرزمین‌هایی می‌گردید که به گمانتان آن‌ها را می‌بینید، فکرتان با خیال جفت‌ می‌شود، سرگرم جزئیات ماجرا می‌شود یا رشته حوادث را دنبال می‌کند، با شخصیت ها یکی می‌شود؛ و انگار شمایید که لباس آن‌ها را به تن کرده‌اید و به تب‌و تاب افتاده‌اید.