بریده‌های کتاب عارفه

" عادت جاذبه‌ای سنگین و ثقیل دارد. آدمیان را می‌کشاند پایین و می‌نشاندشان سرجایی که پیش‌تر بوده‌اند."

آدم‌ها از ترس وحشی می‌شوند، از ترس به قدرت رو می‌آورند که چرخ آدم‌های دیگر را از کار بندازند.

گفت: " انگار آدم خودش بخواهد که مرض لاعلاجی بگیرد، بعد بنشیند به بدبختی خودش فکر کند. "

عمر باخته‌ها، عاشق عمر دیگران می‌شوند، همان جور که خودشان قربانی شده‌اند، دیگران را هم نابود می‌کنند.

گفتم: " چرا نمی‌کشیشان، اینهمه به خودت زحمت می‌دهی؟" گفت: "خوشیمان را به رنج دیگران نمی‌خریم."

تو را برای آن یک دقیقه‌ی شادی و سعادتی که به دلی تنها و قدرشناس بخشیدی دعا می‌کنم. خدای من، "یک دقیقه‌ی تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟"

" هیچ امیدی نداری؟ و جدا با این فکر زندگی می‌کنی که وقتی مردی، می‌میری و تمام می‌شود؟" گفتم " بله."

دروغ گفتن فقط این نیست که حرفی بزنیم که راست نیست. دروغ گفتن در ضمن، و علی‌الخصوص، گفتن چیزی بیش از آن است که راست است و حقیقت دارد.

اگر محکوم به رنج بردنیم چگونه است که همه یکسان رنج نمی‌بریم؟

" به روز های اندوهباری بیندیش که تسلیم‌شدگی را نفرین خواهی کرد، به روز های ملال، و به روز هایی که هزار نفرین حتی لحظه ‌ای را برنمی‌گرداند. "

" من استاد حرف زدن در سکوتم! کل زندگی‌ام در سکوت حرف زده‌ام و در سکوت تراژدی‌های زیادی را با خودم زندگی کرده‌ام. "

" آدم وقتی سعی می‌کنه چیزی رو واضح و روشن بگه، می‌بینه دلیل روشن شدنش اینه که حرف‌ها رو ساده کرده."

" عشق فقط یه ظرفه که ما همه‌چی رو توش می‌چپونیم. "

جوون بودم، حس می‌کردم جذبت شدم، نمی‌دونستم جذب شدن چه‌قدر چیز تصادفی‌ایه.دیر فهمیدم که بقیه هم وسوسه‌م می‌کنند. کافی بود به اون کنجکاوی اولیه پا بدم، بعدش، کنجکاوی می‌شد کشش، کشش بیش‌تر می‌شد و به رابطه‌ی تن می‌رسید، اون هم که دیگه تمومی نداشت و تکرار می‌شد. تکرار هم می‌شد عادت و نیاز.

" این که صد ساله داریم شکست می‌خوریم دلیل خوبی نیست که دوباره برای پیروزی تلاش نکنیم."

" خداوند بنده‌هاش رو همون‌قدر دوست داره که اونها خودشون رو."