بریده‌های کتاب امیررضا بیات

با خود گفت من از این چیزها سر در نمی‌آورم. ولی خوب است که لازم نیست ماه و خورشید و ستاره‌ها را بکشیم. کافی است که خوراکمان را از دریا بگیریم و برادران خودمان را بکشیم.

مرد ساده‌ای بود و از خودش نمی‌‌‌پرسید که این فروتنی را از کی آموخته است ولی می‌دانست که فروتنی ننگی نیست و از همت بلند مرد نمی‌کاهد.

خیلی دلش برای رفقایش تنگ شده بود و ، بی‌آنکه ذره‌ای آزرده خاطر باشد، می‌دانست که آنها دلشان برایش تنگ نشده است، چون گوشت تلخی و کم‌حرفی چاره ناپذیرش مانع نزدیکی و صمیمیت بود.

شاید میل به انتقامجو نبودن هم نوعی تفاخر باشد، که من نتوانستم در برابرش مقاومت کنم و تسلیمش شدم.

و اینها هیچکدام به این دلیل نبود که پدر مرا دوست نداشت : او هم مادر و هم مرا عمیقا دوست داشت. مسئله فقط بلایی بود که بر سر شخصیتش آمده بود.

مرگ پرسید: "تو چطور اینجا را پیدا کردی؟ چطور توانستی تندتر از من خودت را به اینجا برسانی؟" مادر جواب داد: "من مادرم" * از داستان کوتاه "مادر" نوشته "هانس کریستین اندرسن"

داستان، مثل یک جمله، فقط می‌تواند به چهار صورت تمام شود: با نقطه، علامت تعجب، علامت سوال یا سه نقطه