بریده‌های کتاب زهره توکلی سراوانی

آرتا به صحرای مقابل نگاه کرد و با اطمینان گفت : " اگر خدا بخواهد ، هر چیزی ممکن و شدنی‌ست ؛ اما گاهی برای بقای حق و حقانیت ، باید بهایی پرداخت ؛ حتی با جان و هر آنچه داریم . با این حال همه چیز در کف قدرت خداست ." حق با او بود . دست خدا بالای تمام دست‌هاست .

نشخوار آدمیزاد حرف زدنه .اگه حرف نزنه ، حناقِ دو پهلو می‌گیره .

نفیر گلوله‌ها ، تق‌تق و ترق‌تروق ترکش هایی که به در و دیوار و دار و درخت می‌خورد ، مثل نت‌های موسیقی پی‌در‌پی و بالا و پایین شنیده می‌شد . دو ، رِ ، می‌ ، سل ، لا ، مرگ . خون بود که در کناره‌ی جوی‌ها جاری می‌شد .

خالو رشید می‌گفت تنهایی خود را شبیه کوه نشان می‌دهد ، استوار و پابرجا ، نظاره‌گر ویرانی بشر از ابتدای خلقت تا کنون .

ترس ! تنها دشمنی که آدمیزاد را از درون نابود می‌کند .

تردید ، حاصل تلاش شیطان است حبیب ، نگذار به دلت راه بیابد . دل قوی دار مرد من !

دوبنو گمان می‌کرد که نژاد فقط نخستین مرحله در تشکیل ملت است که آرام آرام رشد می‌کند و موجودیت فرهنگی-تاریخی واحدی می‌شود . اما نه نژاد شکل نهایی ملت در تاریخ را تعیین می‌کند و نه زبان و سرزمین . ملت را حامل یک فرهنگ معنوی ديرينه تعریف می‌کنند که خود را بازتولید می‌کند و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود .

ملت در واقع یک " قوم-نژاد " است که خاستگاهش گذشته‌ی دور است و وزن آن هویت‌های جمعی زمان حال را تعیین و ترسیم می‌کند .

تصور ما از ظاهر آدم‌ها ساخته می‌شه ؛ غافل از اینکه بعضی آدم‌ها بحران‌ان.

یوست می‌نویسد : " هنگامی که فرزندان اسرائیل از مصر خارج شدند بدوی و جاهل بودند . یهودیان در ایران دیدگاه دینی جدید و زندگی متمدنانه و زبان و علم را از ایرانیان آموختند ."

وقتی صدای چکاچک شمشیرهایشان را شنیدی ، پیش نرو و با آن‌ها رودررو نجنگ که محکوم به شکست خواهی بود ، نخست ، با توهم پیروزی اتحادشان را نابود کن و به شهرشان وارد شو و با غنایم سرگرمشان کن تا به جای تو ، با خودشان درگیر شوند . سپس ، گوش بجنبان و منتظر باش . وقتی که دیگر صدایی از شمشیرها بلند نشد ، بیرون بیا و خنجر کوچکی در پشتشان فرو کن ؛ طوری‌که ندانند از چه کسی زخم خورده‌اند .

دنیا قصه است . قاف اون تبدیل به غین شد و شد غصه .

به قول عارفی که می‌گه ؛ رفتنی‌ها رو رفته بگیر چون خواهند رفت .ماندنی‌ها هم خواهند ماند . جای نگرانی نیست ...

وقتی راه یکی است ، یعنی راهی هست و تکلیف روشن ‌. اما وقتی دوتاست ، مثل این است که اصلا راهی نیست ‌. چون نمی‌دانی از کدامش بروی . به خصوص اگر که این راه‌ها نه موازی هم که خلاف جهت هم باشند .

چیزی که فراموش نشود ،می‌تواند تو را بکشد .

مادر لبخندی زد و گفت : " آدم‌ها وقتی زنده‌اند که این نوبه‌شون با نوبه‌ی قبل فرق داشته باشه ."

سوزان گفت : "صبر مثل مادیانی است که هرقدر هم خسته باشد به راهش ادامه می‌دهد . "

ترس ، دردناک‌تر از دردی است که ما را می‌ترساند . شکسپير

اشغال نظامی فلسطین ، هر سه روند مجزا (یعنی ظهور صهیونیسم ، هزاره‌گرایی پروتستان و امپریالیسم بریتانیا) را با هم به فلسطین وارد کرد و ادغام شدید این سه ایدئولوژی با هم ، موجب ویرانی این کشور و مردمش در طول سه دهه‌ی بعد از آن گردید .