بریده‌های کتاب Neen Amiri

انسان مدام باید مشغول کار باشد، سازندگی کند، وگرنه از درون پوک می‌شود و بی‌کاری بدتر از تنهایی است، آدم بی‌کار در جمع هم تنهاست.

آدم‌ها هم مثل درخت‌ها بودند. یک برف سنگین همیشه بر شانه‌های آدم وجود داشتو سنگینی‌اش تا بهار حس می‌شد. بدی‌اش این بود که آدم‌ها فقط یک بار می‌مردند. و همین یک‌بار چه فاجعه دردناکی بود.

مردم این روزها می‌خواهند چیزها را به دست بیاورند ، به محض این ‌که به چیزی فکر می‌کنند می‌خواهند داشته باشندش، ولی من فرق دارم، قدیمی فکر می‌کنم، از فکر کردن به آینده لذت می‌برم، از این‌که همه چیز سروقتش به نتیجهٔ مطلوب برسد.

کاری که می‌کنی، کاری که قبلاً کرده‌ای را مبهم می‌کند!

ولی فراموش کردن چیزی نیست که دست خودت باشد، برایت اتفاق می‌افتد.

متعجب بود که چه اندازه از عمر خود را صرفاً با نگاه نکردن و یا دیدن و توجه نکردن، بر باد داده بود!

چون برای نخستین بار حس کرد که میان او و همهٔ کسانی که دور او بودند گرداب ترسناکی وجود داشته که تاکنون به آن پی نبرده بود. /داستان گرداب/

آیا راست است؟ آیا ممکن است؟ آن‌قدر جوان، آن‌جا در شاه عبدالعظیم مابین هزاران مردهٔ دیگر، میان خاک سرد نمناک خوابیده... کفن به تنش چسبیده، دیگر نه توا بهار را می‌بیند و نه آخر پاییز را و نه رپزهای خفهٔ غمگین مانند امروز را، آیا روشنایی چشم او و آهنگ صدایش به کلی خاموش شد؟ اپ که آن‌قدر خندان بود ...! / داستان گرداب/

- کاری از دستت برنمی‌آید. - نمی‌خواهم کاری از دستم بربیاید، فقط می‌خواهم برسم خانه و به در و دیوار نگاه کنم.

با خودش فکر کرد که بر زبان آوردن کلمه‌ها و عددها، صحبت کردن و ذکر جزئیات به شاخص‌ها امکان می‌دهد قدری دوام بیاورند، همین گزارش رسمی، یا به اختیار خود، از مکان و موقع، همین مرور رعدآسا.

ـ برایم زیاد مهم نیست که بدنم زخمی بشود. ولی اگر مجبور بشوم کس دیگری را زخمی کنم، این خودش زخم دیگری برایم می‌شود که نمی‌توانم تحملش کنم.

دوست داشتن کلمهٔ مطمئنی نیست، دقت و عینیت ندارد. دوست داشتن گردو و دوست داشتن مادربزرگ، این‌ها نمی‌توانند به یک معنا باشند. عبارت اول به طعمی دلپذیر توی دهان برمی‌گردد، و دومی به یک حس.

به ما خوش‌آمد نمی‌گویند، ما طرد شده هستیم، نمی‌توانیم به زور به جایی که ما را نمی‌خواهند برویم، می‌توانیم؟ ما آزاد هستیم به جایی که می‌خواهیم برویم.

آدمی در زندگی خود، لحظات خیلی مهم را تشخیص نمی‌دهد و وقتی تشخیص می‌دهد که کار از کار گذشته است.

در هیچ کاری ایستادگی نداشتم. چرا چنین بودم؟ تقریباً هر کاری که در پیش می‌گرفتم، برایم جالب بود. برخی کارها سخت‌تر بودند، ولی راستی به این جنبهٔ کار اهمیتی نمی‌دادم. حقیقتاً آدم تنبلی نیستم. به گمانم چیزی که براستی در من هست، بی‌قراری است، تنها می‌خواهم همه جا بروم و همه چیز را ببینم و همه کار را در پیش بگیرم. در پیِ یافتن چیزی هستم. راستی همین است. در پی یافتن چیزی هستم.