پلاتش جالب بود ( قابل حدس زدن هم بود ) 
نسبت به بقیه ی کتابای دیگه ی اگاتا ضعیف تر بود در کل تا ۲۰۰ صفحه ی اول انگار یک رمان عاشقانه ی کلاسیک بود
        

          به نسبت سایر نوشته‌های آگاتا کریستی این کتاب بیشتر یک داستان کلاسیک بود با پایان بندی روایی و جنابی. 
 پایان داستان قابل حدس بود اما  باز هم شیرینی قلم کریستی من رو تا انتها  با خودش همراه کرد.
        

          خیلی تعریف قلم این نویسنده رو شنیده بودم ولی این کتابش خیلی ساده ، قابل حدس و کند بود ... شاید بقیه اثار ایشون قوی باشن 🤷🏽‍♀️
        

          گویی درون گوی شیشه ای بودم که نویسنده مرا تکان تکان میداد  و تکه های برف روی صورتم پراکنده می‌شدند ...
ولی یک آن گوی متوقف شد و صدای دلنشین موزیکی نجوا کنان قلب و روح مرا تسخیر کرد ... دقیقا این کتاب همین حس را برای باقی‌ گذاشت 
آه... واقعا خارق العاده بود ..🦋🔮
        

          ی کتابِ آبکیِ به تمام معنا
فقط چون آپشن دیگه ای واسه خوندن نداشتم، خوندمش
رسما تا صفحه ٢٠٠ هیییییچ اتفاقی نیفتاد، تازه بعد اون یکم داستانش شروع شد که اونم به چرت ترین حالت ممکن تموم شد. 
خلاصه که ١ درصدم ارزش خوندن نداره 

شروع: ١۴٠۴.۵.١٢
پایان: ١۴٠۴.۵.١۶