بریده‌های کتاب ‌آوای‌گمشده‌درورق‌های‌فراموشی؛

فقط یک گناه وجود دارد، فقط یکی. آن هم دزدی است. همه‌ی گناهان دیگر از این گناه سرچشمه می‌گیرند. اگر کسی را بکشی، تو زندگی او را دزدیده‌ای. حق همسر او را از داشتن شوهر می‌دزدی. پدر فرزندانش را می‌دزدی. وقتی دروغ می‌گویی، حق کسی به دانستن حقیقت را می‌دزدی‌. تقلب کنی، حق بازی عادلانه را می‌دزدی.

برداشت ما از هر آدمی بر اساس تصویری است که خودمان از او ساخته ایم.

گفت: من این همه یادگاری به تو داده‌ام، زلفم را، خون تنم را؛ تو به من چه یادگاری می‌دهی؟ گفتم اول که من به تو یادگاری داده ام تعجب کرد_ چه یادگاری؟ - دلم را..:))))))

ساکت و مبهوت، مثل مجسمه ایستاد تا بناگوش سرخ شد و زیر لب گفت:‌ بنازم قلم نقاش طبیعت را:)))

دل می‌رود ز دستم، صاحب دلان خدا را دردا که راز پنهان، خواهد شد آشکارا:))

شجاعت بدون قدرت هیچ ارزشی ندارد.

وقتی آدم رنج می‌کشد، یک لحظه، برایش ابدیتی است.

دلم می‌خواهد حرفش را باور کنم. دلم می‌خواهد همان‌طور ببینمش که قبلا می‌دیدم، اما فراموش کردن دفعاتی که ناامیدم کرده، برایم سخت است.

عزت معانی زیادی دارد. قدرت، شرف، غرور. ولی در یک قرن گذشته معنی مشخصی پیدا کرده: آزادی.

بهترین دروغ ها ریشه در حقیقت دارند.

حس می‌کنم دیگر خودم نیستم. انگار هرگز خودم نخواهم شد.

زندگی از هزاران لحظه تشکیل شده که هیچ معنای به خصوصی ندارند. بعد یک روز، یک لحظه‌ی تنها از راه می‌‌رسد تا به هر ثانیه ای که پس از آن می‌آید، معنا ببخشد.

آن قدر سوراخ سوراخ و تکه پاره ام که دیگر هیچ چیزی زخم هایم را خوب نمی کند.

تمام آدم ها نیاز دارند که عاشق کسی باشند، کسی که وقتی شب ها چشمانشان را می بندند او را با قلبشان حس کنند. این تنها چیزی است که باعث می‌شود فکر کنند آن قدر ها هم تنها و بی کس نیستند.

این ذات انسان است که آدم ها را به بهتر و بدتر تقسیم بندی می کنند .

من عاشق موهاتم . هروقت خواستی منو به زانو در بیاری یا توی بحثی برنده بشی ، موهات رو باز کن . هر کاری بگی میکنم .