بریده‌های کتاب مبینا🌴

هیچ چیز بدون درد به هشیاری نمی آید.

زرنگی از ما نیست ومعبر با لطف خدا باز می شود.

ای همه هستی چه می‌‏جویی عدم‏ وی همه دریا چه خواهی کرد نم‏ تو خوشی و خوب و کان هر خوشی‏ تو چرا خود منّت باده کشی

ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن می گوید: هیچ دینی به اندازه‌ی اسلام پیروان خود را به قوت و نیرومندی دعوت نکرده است.

نصف استکانی چای نوشید، با خود فکر کرد چه مایع دلپذیری در عرض پنج دقیقه درست می شود.

نه هرگز دیگر حتی در آستانه به خواب رفتن هم معرورانه با خود زمزمه نخواهم کرد که هیچ چیز دیگر نمی تواند مرا متعجب کند.نه! یک سال گذشت، و سال دیگر فرا رسید سالی که به اندازه سال اول عافلگیری خواهد داشت. این بدین معنی است که می بایست همچون سر سپرده ای فقط آموخت.

خواب چه چیز خوشایندی است.

مونتنی در رساله اش در باب مرگ پرسیده:《 چرا از آخرین روز زندگی ات می هراسی؟ بیش از روز های دیگر در مرگت سهیم نیست. آخرین گام خستگی نمی آورد، تنها خستگی را آشکار می کند.》 خیلی حق بود!

او همان طور که چشم هایش کم کم گرم می شدند، فکر کرد چه کیفی دارد که نیمه شب بیدار شوی و بعد از شنیدن صدای زوزه های اولین طوفان زمستانی، خودت را زیر پتویت مچاله کنی و دوباره به سرزمین خواب و رویا برگردی.

تعارض اگزیستانسیال اصلی تنشی ست که میان آگاهی از اجتناب ناپذیری مرگ و آرزو‌ی ادامه‌ی زندگی وجود دارد.

غرایز دو گانه(غرایز ایگو در برابر غرایز لیبیدویی یا در دومین تظریه اش اروس در برابر تاناتوس) در مقابل هم قرار دارند؛ غرایز با خواسته های محیط و دیر تر با خواسته های محیط درونی شده یا همان فرامن(سوپر ایگو) در تضادند؛ کودک باید میان فشار درونی برای کامرواییِ فوری و اصل واقعیت که خواهان به تاخیر انداختن کامروایی است تعادل برقرار کند. به این ترتیب، فردی که غریزه به جلو می راندش در بحبوحه‌ی جنگ با دنیایی ست که کامیابی را از اشتیاق جنسی و پرخاشجویانه‌ی درونزاد دریغ می کند. این شد روان پویه شناسی فرویدی🤲🏻

و من فکر می کردم که مادربزرگ بودن خیلی لذت دارد، آدم با بچه ها بازی می کند و از وجود آنها لذت می برد بدون اینکه زحمت بیدار شدن ساعت شش صبح را تحمل کند. 😁

برای هر ملتی امکان ترقی هست به شرط این که گذشته‌ی عظیمش را فراموش کند. تاثیرگذار بود!

گناه آن ها نیست اگر متعدد و فقیر هستند و تنها اتاق مشترکشان آشپزخانه است.

اما افکارم مثل مورچه ها در جهات مختلف حرکت می کنند و مثل آنها بار های کوچکی بر دوش دارند؛ همانطور که مورچه ها معمولا ساقه یک برگ یا دانه شنی را دنبال می کشند؛ افکار من نقشه های خیلی کوچکی از زندگی آینده مرا بر پشت دارند. اما خیلی زود بار ها را بر زمین می ریزند چون من شامپانی خورده ام و نمی توانم افکارم را متمرکز کنم. پ.ن: منم همینطور اوژنی البته من بدون خوردن شامپانی!

غروب در خانه فرود آمد. هوا تاریک شد. اما تاریکی را تو با دل روشن می توانی ببینی. وقتی دل تو از شب هم تاریک تر است، دیگر چه رنگی می تواند داشته باشد شب؟ بگذار تاریکی بدمد‌. نفوذ کند. بگذار شب بیاید. دیگر چشم چشم را نمی بیند. دیگر کس کس را نمی بیند. این خود بهتر!

حتما نباید کسی پدرت را کشته باشد تا تو از او بیزار باشی. آدم هایی یافت می شوند که راه رفتنشان، گفتنشان، نگاهشان و حتی لبخندشان در تو بیزاری می جوید.