با اشک و آه زیادی خوندمش. این کتاب میتونست یک کتاب مجزا باشه، میتونست شخصیت هایی داشته باشه متفاوت که شروع میشن، تغییر میکنن، اوج میگیرن و در نهایت سرنوشتشون رقم می خوره. به هر حال تصمیم نویسنده این نبود و من به تصمیمش احترام میذارم

اما نیمه ی اول کتاب رو بسیار سخت و بسیار کند خوندم. چون فضاش از کتابهای قبلی بسیااار دور بود و نمیتونستم باهاش ارتباط بگیرم. از نیمه به بعد اوضاع بهتر شد و کم کم از کتاب لذت بردم. مخصوصا اینکه اولین کتاب داستانی بود که وضعیت کانادا رو در دوران جنگ جهانی برام توصیف می کرد
        

          
کتاب ششم از مجموعه ی دل‌انگیز آنی شرلی، به طرز باورنکردنی ای قشنگ بود...تا قبل از خوندنش فکر می کردم کتاب سوم از همه قشنگ تره ولی امروز می‌گم اول کتاب ششم بعد کتاب سوم!📗❤️
《آنی شرلی از جلد دختری سر به هوا و خیال بافت دراومده و تبدیل شده به مادری با تجربه که صاحب شش فرزنده! البته نه اینکه ذره ای از خیال بافیش کم شده باشه... شش فرزند آنی به طرز شیرینی شبیه به مادرشونن، یا خیال بافن و رویایی یا مو قرمز و دوست داشتنی!👩🏻‍🦰🧑🏻‍🦰
این قسمت از مجموعه که درمورد آنی و دکتر گیلبرت بلایت، بچه هاشون که بزرگ می‌شن و قد می کشن و درد سر هایی که هر کدوم ایجاد می کنن روایت می‌شه، واقعا جالب و خوندنیه...》
.
پی نوشت:
خب من فکر می کردم کتاب پنجم از مجموعه آخرین کتابی باشه که تابستون امسال خوندم، ولی اینطور نشد... اول قصد داشتم از سر کنجکاوی فقط چند صفحه ی اول کتاب رو بخونم ولی هرچی جلوتر رفت مشتاق تر شدم و دیدم ای بابا کتاب تموم شد😅😂
خیلی خوشحالم که دفتر تابستون ۱۴۰۲ با این کتاب جذاب و شیرین به آخر می‌رسه و خاطرش تا ابد برام شیرین می مونه...🐈‍⬛🐕❤️📗
        

          باشه ولی من قلبم رو اونجا جا گذاشتم
        

          من یه تیکه از قلبم رو تو فصل آخر این کتاب جا گذاشتم:))
هرجور هم که بهش فکرکنم، از بین تموم شخصیت‌های کتاب‌هایی که خوندم، گیلبرت به تنهایی می‌تونه در مقابل همه‌ی شخصیت‌های دیگه قرار بگیره. 
همیشه فکرمی‌کردم هیچ کدوم از جلدهای این کتاب قرارنیست به پای جلد اول برسن، ولی هرچی که میرم جلوتر، این قشنگی و حس زندگی داره بیشتر میشه
حتی از همین الان هم دلم برای زندگی با خانواده‌ی بلایت تنگ میشه..

«برف در آوریل خیلی غیرمنتظره است؛ مثل یک سیلی وقتی منتظر بوسه‌ای هستی.»

        

          خوندن ماجراها و افکار بچه‌ها توی این جلد خیلی بامزه بود، گرچه دیگه داستانِ آنی نبود و آنی به حاشیه کشیده شده بود.
        

          بالاخره داستان زندگی‌ آنی شرلی بلایت به آخرش رسید:)
این جلد واقعا شاهکار بود،با اینکه چندین بار باعث شد اشکم دربیاد و قلبم درد بگیره ،اما فوق العاده بود،پر از حس خوب و درس های قشنگ:)
        

          کتاب خیلی قشنگیه. همراه شدن با هر کدوم از بچه های آنی حس و حال خوبی داره.  نحوه برخورد آنی با چالش های بچه هاش هم خیلی برام جالبه. 
 سوزان شخصیت مورد علاقمه 😍

        

          بسم الله الرحمن الرحیم 
.
و توی این ۲۱۰ روز که تقریبا از خوندن اولین جلد آنی شرلی می‌گذشت انقدر واقع بینانه داستانی ازین مجموعه نخونده بودم!
.
اگر اشتباه نکنم این کتاب روایتگر ۶ سال از زندگی آنی شرلی در روستای گلن سنت مری ، در خونه‌ای به اسم اینگل‌سایده ، داستان ۷ سال بعد از کتابِ قبلی روایت میشه و آنی داره کم‌کم دل به روزمرگی ها میده و بخش های داستان بیشتر درمورد بچه‌های آنی و گیلبرته.
.
راستش قبل از خوندن ۲۰ صفحه اخر از این جلد راضی نبودم ، چون من دلباخته‌ی آنی بودم ، ولی مونتگمری داشت از بچه‌هاش برام میگفت. یچیزه جالبی که وجود داره و برام موقع خوندن کتابای مونتگمری به عادت تبدیل شده اینه که ، باید حداقل یه بار طی خوندن کتاب گریه کنم. 
ولی این جلد داشت نگرانم میکرد چون گریه نکردم و این یعنی داستان برام آنی شرلی سابق نیست ، اما ورق برگشت ، اونم توی صفحه‌ی اخر.
.
و جمله‌ای که خوندم این بود " والتر مانند کسی که از رازی سحرآمیز باخبر است در خواب لبخند می‌زد. ماه از میان میله‌های پنجره سربی به بالشش می‌تابید و و سایه صلیبی را روی دیوار بالای سرش انداخته بود ؛ سال‌ها بعد آنی آن تصویر را به یاد می‌آورد و می‌اندیشید که آن صلیب از آینده خبر می‌داده است ، از صلیبی بالای قبری در گوشه‌ای از فرانسه. ولی آن شب این صلیب سایه‌ای بیش نبود فقط یک... سایه."
شاید این جمله برای شما هیچی نباشه ، ولی برای من کافی بود تا گریه کنم به حال آنی که سال ها بعد قراره این صحنه‌ رو به یاد بیاره و والتری که نیست... ، و مشتاقانه منتظرم ببینم آیا این شرح حال از آنی سره قبره والتر توی جلدای بعد گفته میشه؟ و چجوری؟ چجوری از والتره مهربان ، شاعر دل میکنه؟
.
بزارین ازین بگم که چرا ۲۰ صفحه‌ی اخرو دوست داشتم و نظرمو نسبت به کل کتاب تغییر داد ، تو این صفحات به تنهایی از آنی گفته بود ، از زنی که روزگار به سنش افزوده بود و داشت به ورطه‌ی روزمرگی می‌کشید ، گویی توی این صفحات من آنی تمام فصول رو میدیدم در گرین‌گیبلز ، آنی ردموند ، آنی ویندی پاپلرز و...
.
آقا بخونید این مجموعه رو ، اصلا یه بهاره و کتابای مونتگمری!
        

          آنی شرلی + قهوه + لانا دل ری = تراپی😌
        

          ما در اینجا آنی رو داریم که یک مادره و بخش دیگری از شخصیت آنی رو می بینیم.  و باز هم مثل پنج جلد قبلی خوندنش هم سرگرم کننده و هم لذت بخش بود. 
همین طور که گفتم آنی اینجا نقش یک مادر رو داره و ما با شخصیت های بیشتر، با بچه های آنی و... روبه رو می شیم.  خب نویسنده در فصل هایی که تو کتاب هست ما    رو    با شخصیت بچه های آنی و اتفاق هایی که براشون می افته،  طرز تفکرشون، کارهایی که انجام میدن و... آشنا می کنه. 
من خیلی این کتاب رو دوست داشتم و واقعا برام جالب بود که آنی چقدر خوب می تونه بچه هاش رو از کار ها و تفکر های اشتباهشون آگاه کنه، بدون اینکه بهشون بخنده! خب من چند جا سر همین چیزا خندیدم. 
در کل ( البته به نظر من) این کتاب متفاوت بود با جلدای قبلی برای من و چون متفاوت بود من دوسش دارم. 
اما نمی خوام دو جلد بعدیش رو بخونم.راستش میخواستم بعد از جلد شش بخونم اما دوست دارم این دوتا رو نگه  دارم واسه آینده تا هر وقت به کتابخونم نگاه کردم ببینم هنوز آنی شرلی دارم که نخوندم و (چون اگه من یه کتاب رو بخونم فکر نکنم دوباره باز خوانیش کنم.  مگر اینکه خیلی دوسش داشته باشم.) مثل آنی شرلی که تو آینده ممکنه دوباره بخونم. 
خیلی ممنون که وقت گذاشتین و یادداشتم رو خوندین. 
        

          به پایان رسوندن جلد ششم، برام همراه با کمی غصه بود :(
تصور اینکه فقط دو جلد دیگه تا پایان این مجموعه بی‌نظیر مونده برام سخت و کمی دردناکه🥺
 به نظرم جا داشت  کمی بیشتر شخصیت‌پردازی بشه، اما خب باز هم شخصیت‌های جدید هر کدوم به نحوی دوست داشتنی بودن، البته که جم برای من از همه جذاب‌تر و دوست‌داشتنی‌تر بود😊



        

          مثل بقیه‌ی جلدهای آن‌شرلی، نیمه‌ی اولش کسل‌کننده بود و کند پیش رفت، و نیمه‌ی دومش خیلی بهتر بود :)
‌
‌من دوستش داشتم. و جالب بود برام که در مورد ماجراهای بچه‌های آن‌شرلی بخونم. دای، نن، ریلا، جم، والتر و شرلی. شخصیت‌پردازی همه‌شون خوب در اومده بود؛ فقط تنها نکته‌ی عجیبش این بود که علی‌رغم بقیه‌ی بچه‌ها که یکی دو فصل به خودشون اختصاص داشت، از شرلی تقریباً هیچ مطلب خاصی گفته نشد! 
‌
نقش ‌خودِ آن‌شرلی توی این جلد به پررنگی جلدهای قبل نبود و حضور کم‌رنگی داشت. مادر مهربون و عاقلی که خیلی خوب می‌تونه به صحبت‌های بچه‌هاش گوش بده و بهشون محبت کنه :)
‌
‌تقریباً باورم نمی‌شه که آن‌شرلی توی این جلد، همون آن‌شرلی یازده، دوازده ساله‌ی بازیگوشِ جلد اوله. چقدر شگفت‌انگیزه که از کودکی تا میانسالی با آن‌شرلی همراه بودم. و مشتاقم که دو جلد باقی‌مونده‌ی این مجموعه رو هم به‌ زودی بخونم.
        

          پایان مجموعه‌ی آنی شرلی!
پایان عصرها و شبهای دلنشین در کنار آنی شرلی و خانواده دوست داشتیش.....
امروز چهاردهم خرداد که من این کتابو تموم کردم سیلی از احساسات به سراغم اومده که نمیتونم به خودم اجازه بدم که همچین کتابیو نقد کنم!
اشک های من در فصل به فصل این کتاب با اتفاقاتی که افتاد هیچوقت قرار نیست از یادم بره و برای من تکرارنشدنی باقی میمونه..
این کتاب یک دید جدید و متفاوتی نسبت به جنگ داد.
خانوم هایی که معشوقه، برادر و همسرهاشون رو در این راه فدا میکنند و چه سختی هایی که در این مدت میکشند و چطور نهایت تلاششون رو می‌کنند تا بتونن دووم بیارن و یک کمکی به تکه های وجودشون در راه های دور و شرایط سخت در دل جنگ بکنن.
من معنی واقعی فداکاری ، ترس ، اندوه ، ناامیدی، شجاع بودن و مهم تر از همه امید داشتن در عمق تاریکی رو با این کتاب با پوست و استخونم درک کردم... 
ای کاش نی زن هیچوقت باز دوباره تو این کره خاکی پیداش نشه تا داغ دسته گل هایی که تو این راه پر پر میشن رو به دلمون بزاره....
و کلام اخرم به مناسبت تموم شدن این مجموعه:
خلاصه و کوتاه ؛ خدا قطعا منو خیلی دوست داشت که نمایشگاه کتاب سال ۱۴۰۱ در غرفه قدیانی دستم رفت سمت آنی شرلی در گرین گیبلز و این کتاب رو انتخاب کردم و با خودم به خونه آوردم!
        

          چه کسی فکرش را می‌کرد که آنه‌ی کوچک رویاهایمان، صاحب پنج تا کوچولوی قد و نیم‌قد شود؟ آن هم کوچولوهایی که واقعا با بچه‌های دیگر فرق دارند و هر کدام یک جور خاص هستند. جم، والتر، نن و دای، شرلی و ریلاکوچولو که تقریبا نصف داستان را در صفرسالگی می‌گذراند.

آنه دیگر یک زن کاملِ بزرگسال با روحیات لطیف و شاعرانه است. دیگر از شخصیت زودجوش و شیطان دوران نوجوانی‌اش خبری نیست. همان شخصیتی که باعث می‌شد در روی خانم لیند بلند بگوید تو چاقی!... اما حالا بچه‌هایش هرکدام نسخه‌ی کوچکی از شخصیت او شده‌اند. سادگی آنه را دای به ارث برده، غرور بی‌حد و مرز او را نن، روحیه ی شاعرانه ی او را والتر (که احتمالا تنها پسری در گلن و شعاع ده کیلومتری آن است که شعر می‌گوید) و... 

کتاب ششم مجموعه‌ی آنه شرلی، یک روال و داستان مشخص ندارد. بیشتر شبیه چند داستان کوچک و کوتاه است که به هم ارتباط پیدا می‌کنند. داستان‌هایی پیرامون اتفاقاتی که در اینگل‌ساید، خانه‌ی جدید خانواده‌ی بلایت می‌افتد و کودکان آنه در آن نقش بسیاری دارند.

قلم خانم مونتگمری، واقعا قلمی انعطاف‌پذیر بوده است. او با قلمش می‌توانسته هم از دریچه‌ی یک کودک نگاه کند و بنویسد، هم از دریچه‌ی نگاه یک نوجوان، هم از دریچه‌ی نگاه یک دختر جوان متاهل و هم از نگاه یک مادر. هر کدام از رمان‌های مجموعه‌ی آن شرلی در یک دوره‌ی خاص از زندگی او اتفاق می‌افتند؛ اما قلم خانم مونتگمری در خم و چم این دوره‌ها کوچک‌ترین نقصی نداشته است. او نوجوانی آنه را به بهترین نحو نوشته بود و البته این اتفاق برای همه‌ی این دوره‌ها افتاد؛ از جمله دوره‌ی مادری آنه.

فرق این کتاب با تمام کتابهای دیگر مجموعه، این است که ماجرا، همزمان هم در دنیای مادرانه است و هم جهان کودکانه. همین نکته باعث می‌شود که این کتاب، کتاب خاصی باشد. در مسیر سفرتان به این هشت‌گانه، با خواندن آنه شرلی در اینگل‌ساید نوع دیگری از لذت را با آنه تجربه می‌کنید.

نویسنده‌ی مرور: زهرا اله‌وردی
        

          این جلد خودش به تنهایی یک شاهکار بود پر از لحظه های تلخ و شیرین و اشک و خنده هایی به فاصله چند خط :)
        

          این کتاب از زبان دختر آنی (ماریلا یا ریلا) روایت میشه و اتفاقات جنگ رو بیان میکنه.
        

          در این جلد بیشتر داستان بچه های آنه است و دیگر آنه در متن داستان قرار ندارد همین در ذوق شما میزند اما نگاه کودکانه و عاشقانه که در جلد یک داشتید را یادآوری میکند و به زور این جلد را تکمیل خواهید کرد چون جلد اول یک چیز دیگه است
        

          پرستار وارد شد و نَن شنید که می‌گفت به نظر او بحران، آن شب از راه می‌رسد. او از دای پرسید: بحران چیه؟
دای محتاطانه گفت: فکر کنم همان چیزی ست که پروانه از آن بیرون می‌آید، بیا از جِم بپرسیم.
.
ماجرای این کتاب بیشتر درمورد بچه های آنه و گیلبرته؛ درمورد جِم، والتر، نَن، دای، شرلی و ریلا.
درمورد روابط، تخیلات، آرزوها و دل‌زدگی های بچه هاست. غم هاشون که با یک آغوش، شنیده شدن و کمی روشنگری محو میشه مثل ساحل مه گرفته بندر فورویندز بعد توفان.
*او خوب می دانست خراب شدن یک رؤیا، چه طعم تلخی داشت.
آنه: قدرت خیالبافی، قدرت بزرگی ست... ولی مثل همه قدرت های دیگر، ما باید آن را تصرف کنیم، نه اینکه اجازه بدهیم آن ما را تصرف کند...
باید یاد بگیری که مرز بین خیال و واقعیت را گم نکنی. فقط در اینصورت می‌توانی موقع سختی ها به دنیای زیبای خیال هایت پناه ببری. خود من، همیشه بعد از یکی دو سفر به جزیره خیال هایم راحت تر می‌توانم مشکلم را حل کنم.
.
دیدن آنه در نقش یک مادر خیلی میتونه دل نشین باشه.
ولی خانم مونتگمری خیلی ظریف داره آنه رو به حاشیه میکشه و جا برای شخصیت های جدید باز می‌کنه ولی انگار حواسش نبوده ما با آنه بزرگ شدیم، نمیتونیم یه بار دیگه با بچه ها این راهو بریم.
.
_ کتاب ششم آنشرلی
.
۰۲/۳/۱۵
        

          کمی در این جلد داستان باورناپذیر میشه و البته از جذابیتش هم کم میشه ولی جلدهای بعدی دوباره خوندنی میشن