بریده‌های کتاب Mika

"مردم می گویند عشق کمیاب است. من خیلی مطمئن نیستم. به نظر من آنچه کمیاب است عشق نیست، بلکه چیزی بهتر از آن است. درک متقابل"

"آن قدر دوستت دارم که نیازی ندارم تو هم مرا دوست داشته باشی"

"شاید فقط زمانی میتوانستم تک تک حرکات قلم موی مرگ را تحسین کنم که خودم نقش بوم را ایفا میکردم."

"ترس وقتی در آغوش گرفته می شود، سفت تر و تیز تر میشود. که به خشم تبدیل میشود. بعد به قدرت تبدیل میشود. حاضر نبودم اینجا بمیرم. اجازه دادم خشمم منفجر شود."

"به نظر تو کاخی که نتونی ازش بیرون بری فرقی با یه قفس و زندون داره یا نه؟"

"الان، همه چیز همان جوری بود که همیشـه بود: مثل پوشیدن لباس دوست داشتنی اش بود، لباسی که فکر میکرد توی کمدش گم شده و می فهمید دقیقا مثل قبل کاملا مناسبش است."

"و مرگ را سلطه ای نخواهد بود. هرچند در دریا غرق شوند دوباره بر می خیزند، اگرچه عاشقان از دست می روند عشق ماندنی ست." «کتابی که اینجوری شروع بشه؟»

"فهمید که روح هم گاهی اوقات به بیراهه می رود."

"هرچـه زندگی به تو می دهد، قبول نکن. همه چیز را بخواه. همیشه غیر ممکن ها را امتحان کن. شجاع باش."

"ولی لازم است روی زمین سینه خیز پیش رویم تا آن که محل کوچکی بیابیم، جایی که خورشید گاهی می درخشد و می توان خود را کمی گرم کرد."

"هر شهر پر از رمز و راز است و وقتی بچه ها در تاریکی شب درباره این رازها حرف بزنند، به قصـه ها تبدیل میشوند. این رازها پخش میشوند و تغییر میکنند. گاهی اوقات، در شرایطی خاص قصه ها تبدیل به افسانه میشوند. افسانه هایی که بنا به تقدیرشان ماندگار میشوند."

"خواندن داستان بخشی از ذهنم را اشغال می کرد، حتی وقتی که بخش دیگر ذهنم با وحشت پر شده بود. "

"نامرئـی. باز همان کلمه. این همان احساس من است. همان حالی که در این یک ساله داشته ام. دنیا از کنارم گذشته و من یک جورهایی اصلا در این دنیا نبودم."

"شاید ایزولدی به روزهای گرم و روشن روی عرشه ی کشتی، و شب های آرام در تختخواب های ننویی زیر عرشه آن فکر می کرد. شاید رویای این ها را داشت. شاید رویای مرا داشت. "

"زندگی غذا نیست که برات حی و حاضر توی بشقاب بیارن."

"این مهم نیست که آدم از چه خانواده ای باشه، مـهم اینه که خودش چطور آدمیه."

"روح کجا قرار می گیره؟" "وقتی کوچک بودم، فکر میکردم توی قلبه." "اما بعضی ها می گن توی مغزه" "شاید همه جا هست."