بریده‌های کتاب ملیکا🌱

کسی که در جست‌وجوی حق بوده ولی خطا کرده، همانند کسی نیست که در جست‌وجوی باطل بوده و به آن دست یافته است. -امیرالمومنین

اسرائیل نمی‌خواهد در این مملکت دانشمند باشد؛ اسرائیل نمی‌خواهد در این مملکت قرآن باشد؛ اسرائیل نمی‌خواهد در این مملکت علمای دین باشند؛ اسرائیل نمی‌خواهد در این مملکت احکام اسلام باشد... روح‌الله خمینی / ۱۳خرداد ۱۳۴۲...

یک‌بار از رسول خدا خواهش کردم که برای من دعا و از خداوند طلب مغفرت کنند. فرمودند: برایت دعا می‌کنم. سپس برخاستند و به نماز ایستادند. هنگامی‌که دست خود را برای دعا به درگاه الهی بلند کردند، شنیدم که چنین دعا کردند: بار پروردگارا، به حقِ بنده‌ات علی، مغفرت خود را شامل علی کن! عرض کردم: ای رسول خدا، چرا این‌گونه دعا کردید؟ فرمودند: آیا نزد خدا کسی گرامی‌تر از تو وجود دارد که برای اجابت دعا، او را شفیع قرار دهم؟!

عشق به یک "امام مجهول" -هرچند این امام، علی باشد- هیچ اثری و سودی یا زیانی در بَر ندارد. نظام صفوی و دستگاه تبلیغی‌اش، می‌کوشد تا با تلقین و وعظ و پند و اندرز و شعر و نثر و تکرار و مدح و منقبت و تجلیل و تقدیس، محبّت امام را در دل‌ها برافروزد، امّا معرفت امام را از مغزها خاموش کند...

سرمایه‌ی هر کسی به‌اندازه‌ی حرف‌هایی‌ است که برای "نگفتن" دارد...

و دیدم که به برآوردن تنها یک حاجتِ این زن، می‌ارزد که کعبه قرن‌های قرن هم‌چو دیوارِ ندبه‌ای تکیه‌گاهِ هر سرخسته‌ای باشد، برای این بشریتِ تنهامانده‌ی درمانده به فقر و ظلم و نابسامانی...

از من پرسید چه مذهبی داری؟ گفتم دلم می‌خواست مذهب مسلمانان صدر اسلام را داشته باشم... :)

ارزش انسان به کمال مطلوب‌هایی است که جست‌وجو می‌کند.

توحید به‌عنوان زیربنای اخلاقی، یک قدرت جهانی و یک تکیه‌گاه وجودی به‌ فرد می‌دهد و به‌این شکل است که به‌قول بودا "هر فرد یک اقلیم مستقل" می‌شود. بر خلاف حالا که هر فردی یک موجود متزلزل نوسانی است که همیشه دنبال تکیه‌گاه و پناه‌گاه می گردد.

از یک آرامشِ طولانی، به همان اندازه که از "مرگ" می‌ترسند، فراری بود...

چه فسادی بالاتر از بی‌شعوری و انحطاط فکر است؟ در بی‌شعوری هیچ ارزشی نمود ندارد. آدم باشعور ارزشش، ارزش واقعی است، درحالی‌که آدم حتی از پاکی فرد بی‌شعور بدش می‌آید، پاکی‌اش هم از ضعف، پفیوزی و بی‌عرضگی است. آدمی‌که در خط نیست، در معرکه و درگیری نیست، پاک‌ماندنش ابداً معنی ندارد. اصولاً آدم باید در تلاطم ساخته شود...

روشن‌فکر مترقّی و آگاهی که "می‌داند و عمل نمی‌کند"، با منحط جاهل خواب‌آلودی که نمی‌داند که عمل کند، مساوی است...

با وضع خودمان امیدی نیست مگر به توجه غیبی، ان‌شاءاللّه تعالی. لکن ما نباید در ادای وظایف منتظر نتیجه قطعیه باشیم. اگر در محضر مقدس حق تعالی عامل به وظیفه معرفی شویم، همین "نتیجه" است.

اگر به بدبختی‌هایی که دیگران بر شما تحمیل کرده‌اند تمکین کنید، در حقیقت خودتان آن بدبختی را به دست خویش فراهم آورده‌اید و این خودتان هستید که بخاطر این "تحمل" و "تمکین"، کیفر می‌بینید!

از مشخصات روان‌شناسی عوام این است که اولاً حرف تازه را، حتی اگر فقط زبان و تعبیر و استدلال تازه باشد و عقیده همان عقیده‌ی عموم، نمی‌توانند تحمل کنند و ثانیاً هر فرقه‌ای (البته به استثنای کسانی‌که علم و انصاف و شعور را باهم دارند) به مجرّد این‌که در سخنِ کسی حرفی شنید که با مذاقش جور نیامد و یا دید غیر از مکررّات همیشه است، به سرعت و قاطعیت او را منسوب به فرقه مخالف خود می‌کنند.

ترک قیام برای خداست که روزگار ما را سیاه کرده. قیام برای نفس امّاره و نفع شخصی است که مصائب مختلف را بر جامعه اسلامی وارد کرده.

عشق همیشه اول قصه است. مهم‌ نیست که قبل از عشق، هستی‌مان چطور درهم و برهم است؛ عشق آن‌را از سیاه به سفید می‌برد، به رنگی هیجان‌انگیز، زیبا و الهام‌بخش.

هرگونه گردآوریِ ثروت در دوره‌ی حکومت، صدارت و وزارت، سرقت است. فرمان‌روایی، به‌معنای سوءاستفاده از امکانات و موقعیت‌های خاص برای وَرَم کردن از همه‌سو نیست، بلکه فقط و فقط به‌معنای خدمت کردن به مردم است و لذّت بردن از این خدمت و اندوختن گنجی برای آخرت.