بریده‌های کتاب فاطمه.

آری حسین‌ع همان سفینه نجاتی است که ساحلش نه بر زمین، که بر آسمان است. در حریم آفتاب، در حضور خورشيد. آن‌جا که به ساحتش راه نمی‌یابی مگر با ذوب‌گشتن و از میان‌رفتن...

امام در کربلا یک‌بار شهید نمی‌شود، او در تک‌تک یاران خویش به شهادت می‌نشیند. هر رخصتی و هر اذن جهادی انگار تکه‌ای است از جگر امام که کنده می‌شود و بر خاک تفتیده «نینوا» می‌افتد.

عمار تا چشمش به ذوالفقار افتاد، زیر لب گفت «لافتی الا علی لاسیف الا ذوالفقار» این شمشیر چه غم‌ها که از دل رسول خدا نزدود، چه قدرتمندانی را که به خاک نیفکند و چه محال‌هایی را که ممکن نساخت. صف‌های پولادین با او بود که می‌شکافت و قلعه‌های مستحکم با او فتح می‌گشت.

من این را می‌فهمم که تو فقط بابای من نیستی، بابای همه‌ی جهانی. پدر همه عالمی، امام دنیا و آخرتی، نوه پیامبری، فرزند علی و فاطمه‌ای، پدر سجادی و پدر امامان بعد از خودی، تو برادر زینبی! من این‌هارا می‌فهمم و می‌فهمم که تو بابای همه‌ کودکان جهانی و می‌فهمم که همه دنیا به تو نیازمند است. اما الان من بیش از همه به تو محتاجم و بیشتر از همه فرزند توأم، دختر توأم، دردانه توأم.

نیازی به کلام نیست. این دختر به زبان نگاه، بهتر می‌تواند حرف‌هايش را به کرسی بنشاند. چرا که مخاطب حرف‌های او حسینی‌ست که زبان اشک و نگاه را بهتر از هرکس دیگر می‌فهمد. :)

هم دوست و هم دشمن، هم اهل زمین و هم اهل آسمان، هم ساکنان امروز و هم ساکنان فردا، همه و همه باید مشک آب را در دست‌های عباس ببینند تا بدانند که هنگام عطش، به کدام دست باید چشم بدوزند. به هنگام نیاز به دامن که باید بیاویزند. بدانند که پیاله‌های سؤال و طلب را به کدام آستان ببرند و آب معرفت و ادب را از دست که بستانند.

موسیقی‌های بی‌کلام، همیشه مانند دامان مادرند. در سکوت جانت را نوازش می‌کنند و بدون یک‌کلمه حرف، بغض به گِل نشسته در گلویت را آرام‌آرام باز می‌کنند. آنقدر که امکان با آسودگی نفس‌کشیدن پدید آید.

اگر ناچار بودم میان مجازات اعدام و حبس ابد یکی را انتخاب کنم، قطعاً حبس ابد را برمی‌گزیدم. زندگی‌کردن به هر نحوی، بهتر از مرگ است.

از رسول خدا منقول است که: «در علی ۹۰ خصلت از خصایل انبیاء وجود دارد که خداوند متعال آن‌ها را فقط در او جمع کرده است.» حال، آیا این بی‌انصافی نیست که چنین شخصیت بزرگواری را در خانه بنشانند و فرد دیگری را بدون دلیل و برهان، بر او مقدم شمارند؟