موسیقی‌های بی‌کلام، همیشه مانند دامان مادرند. در سکوت جانت را نوازش می‌کنند و بدون یک‌کلمه حرف، بغض به گِل نشسته در گلویت را آرام‌آرام باز می‌کنند. آنقدر که امکان با آسودگی نفس‌کشیدن پدید آید.