بریده‌های کتاب Karina

از سرشت خودم لذت می بردم، و خوب می دانیم سعادت جز این نیست؛

اگر، به حکم حرفه یا علاقه، خیلی راجع به انسان ها تأمل کرده باشیم، پیش می آید دلتنگ آدمیان نخستین بشویم.

«هرماینی همیشه همین کارو میکنه. هروقت تردید داشته باشه، می ره کتابخونه» 📚

اگر بخواهیم جامعه و انسان را درک کنیم. لازم است با سوگیری های خودمان روبه رو شویم.

جامعه شناسان هم عضو جامعه هستند. احتمالا آنگونه که ادعا میکنند یا میخواهند کنجکاو و واقع بین نیستند

فرآیند کشف در تعیین یک اندیشه خوب اهمیت دارد

او همیشه در زندگی من بوده، لنگری که بدون او می دانم در دریا سرگردان خواهم شد.

حال آنکه به نظر می رسد مرگ هیچ حد و مرزی نمیشناسد.

از کره زمینی که در آن سکونت داشتیم غافل شدیم و همه چیز را هدر دادیم و هدر دادیم. غذا. آب. منابع...

متشکرم که حتی وقتی خودم هم نمی دانستم کی هستم، دوستم بودی.

همه چیز یه بازیه. به یاد حرف های دختر تک چرخ سوار افتاد. این اتفاق هایی که می افتاد واقعی نبود. اما به نظر می آمد واقعی باشد...

"اینجوری نگاهم نکن. روی من اثری نداره." "برای همین هم هست که بودن کنارت اینقدر خوش میگذره"

تا به حال هرگز تفنگ دستم نگرفته ام اما گمان می کنم هرچیزی یک بار اول هم دارد.

مردم در گذشته امید می خواستند. دلشان می خواست فکر کنند اوضاع میتواند بهتر شود. دلشان میخواست باور کنند می توانند به عقب بازگردند و دوباره دل مشغول شایعه ها و ایام تعطیلات و مهمانی های شنبه شب ها شوند

رون:«شنیدن صداهایی که کسی نمیتونه بشنوه، حتی توی دنیای جادوگر ها نشونه خوبی نیست»

مالفوی پوزخندی زد و گفت:"پاتر، یکی از عکس های امضا شده تو بده به ویزلی چون از تمام خونه و زندگیشون بیشتر می ارزه" (پ. ن: عاشق دیس هاییم که دراکو میده معلوم نیست طرف کیه😂😂)

اگر انقلاب پیروز میشد، چه تضمینی بود که همین انسان های کوچک با مغز های آفت زده، راه انقلاب را کج نکنند؟ -هیچ تضمینی