بریده‌ کتاب‌های خار و میخک

با تشدید فعالیت‌های انتفاضه و تداوم آن، و ناراحت‌کنندگی آشکار آن برای اشغالگران، اسحاق رابین، وزیر دفاع اسرائیل تصمیم گرفت تا اجرای سیاست استخوان‌شکنی را آغاز کند. به موجب این سیاست، اگر سنگی به سمت گشتی از ارتش اشغالگر از میان انبوه مردم پرتاب شود، کل جمعیت با مجازات خشونت آمیز مواجه خواهد شد تا این جمعیت یاد بگیرند که چگونه از مبارزه جلوگیری کنند..

منع رفت و آمد یک هفته‌ی کامل ادامه داشت‌. ما این مدت فقط با تخم مرغ و عدس و لوبیا و زیتون سر کردیم و با اینکه می‌ترسیدیم، این‌ها جزو خوشمزه‌ترین غذاهایی بود که از زمان شروع اشغال خورده بودیم؛ چون همه تحت حمایت تفنگ‌های مقاومت احساس غرور می‌کردند.

به این ترتیب حرف ها به این نتیجه رسید:《به خدا یک دقیقه زندگی باعزت و کرامت از هزار سال زندگی مثل قیرِ کف پوتین سربازان رژیم اشغالگر بهتر است.》

و[مادرم] هشدار می‌داد مزاحم ناموس مردم نشوید چون مردم مزاحم ناموستان می‌شوند، حتی اگر کسی فکر کند خودش باهوش‌ترین آدم است.

- جنگ تموم شد... بیایین بیرون... اول مادر و زن عمو بیرون آمدند و بعد ما را صدا زدند که برویم بیرون....

کسانی که می‌گویند ملت ما خسته شده، مشتی صاحب منفعتان سیاسی یا اقتصادی هستند و تعدادشان کم است، ملت صبور ما آماده است تا هر چه دارد را در راه عزت، کرامت و مقدساتش فدا کند.

کار کنید عزیزان. کار کنید که این جهاد، جهاد پیروزی یا شهادت است.

اکثر پسرها و دخترهای اردوگاه اهل رابطه‌های عاشقانه نیستند؛ چون قوانین محلات در اردوگاه می‌گوید با دخترهای همسایه باید مثل خواهرهایت رفتار کنی.

هر هفته انتفاضه گسترش می یابد و مناطق جدیدی را دربرمی‌گیرد که قبلا وارد آن نشده بود، و هر هفته اقشار جدیدی از مردم به آن می پیوندند. تا جایی که در واقع انتفاضه شروع می‌کند به تبدیل شدن به یک سبک زندگی، یا به ستون فقرات سبک زندگی روزمره‌ی فلسطینی، و مردم هر روز به آن می پیوندند. بقیه وقایع و فعالیت‌های زندگي روزمره شروع به انطباق با آن كرده‌اند، به طوري كه به دلیل ضرورتي كه براي زندگي و جامعه دارند، تداوم خود را حفظ مي كنند؛ اما به گونه اي كه با انتفاضه مستمر در تعارض نباشند. بچه‌ها به مدرسه می‌روند، صبح‌ها آموزش می‌بینند و شب‌ها در خیابان‌ها، درگیری ها و تظاهرات فوران می‌کند. تاجران صبح‌ها خرید و فروش می‌کنند و به سر کار خود می‌روند و بعدازظهر اعتصاب عمومی برپا می‌شود...

عماد (نماد مقاومت فلسطین) (در آخرین لحظات نزدیک به شهادتش) لبخند زد و گفت: ای یومی من الموت افر کدامین روز از مرگ بگریزم؟ یوم لا یقدر ام یوم قدر روزیکه مقدر نشده یا روزی که مقدر شده؟ یوم لا یقدر لا ارهبه روزی که مقدر نباشد هراسی ندارم و من المقدور لا ینجور الحذر و روزی که مرگ مقدر باشد ترس و گریز سودی ندارد شعری منتسب به امام علی (ع)