بریده‌های کتاب خار و میخک

با تشدید فعالیت‌های انتفاضه و تداوم آن، و ناراحت‌کنندگی آشکار آن برای اشغالگران، اسحاق رابین، وزیر دفاع اسرائیل تصمیم گرفت تا اجرای سیاست استخوان‌شکنی را آغاز کند. به موجب این سیاست، اگر سنگی به سمت گشتی از ارتش اشغالگر از میان انبوه مردم پرتاب شود، کل جمعیت با مجازات خشونت آمیز مواجه خواهد شد تا این جمعیت یاد بگیرند که چگونه از مبارزه جلوگیری کنند..

منع رفت و آمد یک هفته‌ی کامل ادامه داشت‌. ما این مدت فقط با تخم مرغ و عدس و لوبیا و زیتون سر کردیم و با اینکه می‌ترسیدیم، این‌ها جزو خوشمزه‌ترین غذاهایی بود که از زمان شروع اشغال خورده بودیم؛ چون همه تحت حمایت تفنگ‌های مقاومت احساس غرور می‌کردند.

قصه ما، قصه فلسطینی تلخی است که فقط برای یک عشق جا دارد.

به این ترتیب حرف ها به این نتیجه رسید:《به خدا یک دقیقه زندگی باعزت و کرامت از هزار سال زندگی مثل قیرِ کف پوتین سربازان رژیم اشغالگر بهتر است.》

اکثرا معتقد بودند باید مقاومت کرد، مگر ما چه داریم که از دست بدهیم؟ به این ترتیب حرفها به این نتیجه رسید: به خدا یک دقیقه زندگی با عزت و کرامت از هزار سال زندگی مثل قیرِ کفِ پوتین سربازان رژیم اشغالگر بهتر است.

«به خدا من میبینم که روزهای آینده تمام زمین ما زیر پای اشغالگران آتش گرفته است. من آنها را میبینم که به خودشان لعنت میفرستند که امروز پا به خاک ما گذاشتند و مقدساتمان را اشغال کردند.»

و[مادرم] هشدار می‌داد مزاحم ناموس مردم نشوید چون مردم مزاحم ناموستان می‌شوند، حتی اگر کسی فکر کند خودش باهوش‌ترین آدم است.

- جنگ تموم شد... بیایین بیرون... اول مادر و زن عمو بیرون آمدند و بعد ما را صدا زدند که برویم بیرون....

ابراهیم می‌گفت : عجب از این مردم! اینها چه می‌خواهند؟ می‌خواهند رژیم ما را بکشد و ما هیچ کاری نکنیم جز نالیدن، بالا بردن پرچم‌های سفید و التماس به قصابی که رحمی ندارد!

کسانی که می‌گویند ملت ما خسته شده، مشتی صاحب منفعتان سیاسی یا اقتصادی هستند و تعدادشان کم است، ملت صبور ما آماده است تا هر چه دارد را در راه عزت، کرامت و مقدساتش فدا کند.