بریده‌های کتاب مردی که می خندد

اشتباه است اگر تصور رود که افکار فاقد رنگ‌اند. افکار بر رنگ صورت منعکس می‌شوند.

آیا نمی بینید که شما در ترازوئی هستید که بر یک کفه ی آن قدرت و بر کفه ی دیگر مسئولیت قرار گرفته ؟

آیا هر خندەای نشانەی شادکامی است؟!

زندگی از دست دادن مدام چیز های مورد علاقه است .

جنایات خود را به دریا افکنیم، این جنایات بر دوشمان سنگینی میکند و در اثر سنگینی آن کشتی در آب فرو میرود. دیگر اندیشه ی غرق شدن را از خود دور سازیم، به فکر نجات ابدی باشیم. ای تیره بختانی که صدای مرا می‌شنوید، اخرین جنایت ما، جنایتی که یک ساعت پیش مرتکب شدیم ،مارا هلاک می سازد. بی شرمی محض است که با ارتکاب جنایت، امید رهایی از ورطه هلاک را داشته باشیم . ظلم بر کودکان ظلم بر خداست .

افکار پریشان نشانه ی شروع مسمومیت و انتحار روح است . رویا انسان را مجذوب و مفتون خود ساخته ، لذت بخشیده و به تباهی می کشاند. تخیل به مانند قمار است. از اغفال شروع و به طراری ختم میشود .

امتیاز زاده کیست ؟ زاده ی تصادف فرزندش چه نام دارد؟ اجحاف بر تصادف و اجحاف نمی توان دل بست

وقتی انسان دستخوش طوفان است، یاس و امید هیچکدام قطعی نیست...

او بر سیب زرین گاز زده بود و اینک خاکستر تف ‌می‌کرد.

مردم بە چیزهای ممنوع علاقەی خاصی نشان می‌دهند و از آنها طرفداری می‌کنند.مردم با سائقەی غریزە بە هر تهدیدی تمایل نشان می‌دهند.چیز ممنوع،اشارەای از میوەی ممنوع بهشت است.با عجلەی هرچە بیشتر برای خوردن آن می‌شتابند‌

اگر عشق را از توهمات برهنه سازند، او را محکوم به گرسنگی ساخته اند

زندگی در نظر او به صورت دیوار های وحشت زایی که از هر طرف احاطه اش کرده باشند ، جلوه می کرد

یک نگاه برای برافروختن آتش عشق کافی است .....

غریق، به نجات خود امیدوار می‌شود، کافی است که شدت موج کمی تخفیف یابد. پیش خود می‌گوید که از مهلکه جان بدر بردم. سپس خطر را فراموش می‌کند و خود را صاحب آنچه که هنوز بدست نیامده‌است می‌پندارد...

از کردار زشت دودی بر می خیزد، تنفس آن برای وجدان خفقان آور است. وقتی شرافت اغوا شد، انسان به سرگیجه ی جهنمی و تاریکی مبتلا میشود هر ماجرا بویی دارد، اشخاص نیرومند از بوی آن هشیار و ضعفا دچار سرگیجه میشوند.....

خواست عجیب طبیعت گویا چنین بوده است که حتی پس از اخرین نفس نیز می توان به طفل شیرخوار شیر داد

صداهای بشر، چون صدای باد نامفهوم است. آن‌ها فریاد برمی‌آورند، ولی کسی آن را نمی‌شنود. فریادشان با سکوت مترادف است و سکوت به معنای خلع سلاح آن‌هاست.