بریده‌های کتاب ترجمه الغارات: ‏‫سال های روایت نشده از حکومت امیرالمومنین (ع)

ای مردم! جهاد دری از درهای بهشت، که خداوند آن را به روی اولیای خاص خود گشوده است، جهاد لباس تقوا و زره محلم الهی و سپر مطمئن اوست. هر کس جهاد در راه خدا را ترک کند، خداوند لباس خواری و ذلت بر او می‌پوشاند، و غرق در بلا می‌ماند، و به قلبش شک و شبهه می‌آید و حقیر و ذلیل می‌شود، و به سبب ضایع کردن جهاد حق او گرفته می‌شود، و محکوم به خواری، و محروم از انصاف می‌گردد.

ای‌کاش مرگ من فرا برسد- که فراخواهد رسید- و میان من و شما جدایی بیفتد، که من از همراهی با شما بیزارم. [درخطاب به کوفیان که امر حضرت را اطاعت نمی‌کردند]

اسلام و عظمت آن باید شما را از ظلم و بدگویی نسبت به هم باز دارد و شما را باهم متحد کند. بر دین خدا، که جز آن از کسی پذیرفته نمی‌شود، و بر کلمه اخلاص، که قوام دین و حجت خدا بر کافران است، پایدار بمانید. به یاد بیاورید زمانی را که تعداد کمی مشرک پراکنده بودید و با هم دشمنی می‌کردید، و خداوند به وسیله اسلام بین شما الفت ایجاد کرد؛ پس تعدادتان زیاد شد و متحد و دوست هم شدید. بعد از اتحاد متفرق نشوید و بعد از دوستی با هم دشمنی نکنید! هر وقت مردم از هم جدا شدند و بینشان دشمنی افتاد و عشیره‌ها و قبیله‌ها را به یاری خواندند، با شمشیر با بزرگانشان بجنگید تا به خدا و کتاب او و سنت پیامبرش رو بیاورند. آن تعصب و خشمی که برای خدا نباشد، از وسوسه‌های شیطان است. از آن دوری کنید تا رستگار و پیروز شوید.

به خدا قسم که اجتماع آنها بر باطل، و پراکندگی شما از حق، دل را می‌میراند و هم و غم را به سوی انسان می‌کشد و غم را شعله ور می‌کند. قباحت و زشتی و غصه بر شما باد! خود را هدف پرتاب تیر قرار داده‌اید، به شما حمله می‌شود و حمله نمی‌کنید، با شما می‌جنگند و نمی‌جنگید، خدا معصیت می‌شود و شما راضی هستید، به شما تجاوز می‌شود ننگتان نمی‌آید و به غیرتتان برنمی خورد! _امیرالمومنین علیه السلام، خطاب به مردم کوفه

شما حاضرید، اما انگار غایب هستید. گوش دارید اما انگار ناشنوایید. برای شما سخن حکمت‌آمیز می‌گویم و . . . اما هنوز صحبتم تمام نشده است که می‌بینم متفرق شده‌اید.

ابوصالح حنفی می گوید:علی(ع)را دیدم که قرآن را بر سرش گذاشته بود و می فرمود:((خدایا!مرا از آنچه در این کتاب است منع کردند،تو آنچه در این کتاب است بر من عطا کن. خدایا!من از آنها(مردم کوفه)بَدَم می آید،آنها هم از من بدشان می آید،من از آنها خسته شده ام و آنها هم از من خسته شده اند.آنها من را به کارهایی وامی دارند که خلاف خُلق و طبیعت من است؛اخلاقی که برای من ناشناخته بود. خدایا!بهتر از آنها را به من بده و بدتر از من را به آنها بده. خدایا!دلشان را آب کن،آن چنان که نمک در آب حل می شود. خدایا!من آنها را نمی خواهم،آنها هم من را نمی خواهند.خدایا!مرا از دست آنها راحت کن و آنها را از من.))

کار شما و شامیان شگفت آور است امیر آنها از خدا سرپیچی می کند اما آنها از او اطاعت می کنند و امیر شما از خدا اطاعت می کند و شما از او نا فرمانی می کنید

به خدا قسم که مرگ در راه حق برای من ناخوشایند نیست؛ چون پس از مرگ، هر خیری باشد برای کسی است که بر حق باشد... _امیرالمؤمنین علیه السلام