بریده‌های کتاب آنی شرلی در جزیره

《امروز برای ما کسل‌کننده است، ولی شاید برای بعضی‌ها باشکوه و به یادماندنی باشد. شاید امروز کسی احساس خوشحالی کند یا کار بزرگی انجام دهد... یا شعری سروده شود... یا مرد بزرگی زاده شود. و یا شاید قلبی بشکند.》

_ من وقتی بزرگ شوم دیگر هیچ‌کدام از کارهایی را که دوست ندارم، نمی‌کنم. +ولی دیوی! کم‌کم می‌فهمی که در تمام عمرت مجبوری کارهایی را که دوست نداری، انجام بدهی.

انتقام بیش از همه به شخص انتقام گیرنده صدمه می‌زند.

مسلماً زندگی به‌سوی مقصدی عالی‌تر و والاتر می‌رفت؛ پس زندگی بهشتی باید از همین‌جا و روی زمین آغاز می‌شد.

کسانی که میتوانند تا اوج شادی ها پرواز کنند، ممکن است در عمق غمها غوطه ور شوند و طبعی که از خوشی نهایت لذت را می برد، در مقابل سختی ها بیش از همه میرنجد.

گیلبرت نمی‌توانست بین غم و مخلوقی سرزنده و با نشاط که کنارش ایستاده بود، ارتباطی برقرار کند. اما خبر نداشت کسانی که می‌توانند تا اوج شادی ها پرواز کنند، ممکن است در عمق غم ها هم غوطه‌ور شوند و طبعی که از خوشی ها نهایت لذت را می‌برد، در مقابل سختی ها بیش از همه می‌رنجد. آنی گفت :«ولی حتما پیش می‌آید. الان زندگی مثل فنجانی پر از خوشی است که به لب هایم نزدیک کرده‌ام، ولی حتما کمی تلخی هم دارد... همه‌ی فنجان ها همینطورند. این تلخی یک روز زیر زبان من هم می‌آید. فقط امیدوارم موقع چشیدنش مقاومت و شجاعت داشته باشم.»

هر وقت یاد بگیرید به چیزی بخندید که باید به آن خندید و نه به چیزی که نباید به آن خندید،در آن صورت قدرت عقل و درکتان کامل شده.

_خُب، همه چیز را باید کم‌کم امتحان کنیم و مثل انسان‌های عاقل، هم زندگی کنیم و هم به دیگران حق زندگی بدهیم‌.

انتقام بیش از همه به شخص انتقام گیرنده صدمه می‌زند.

_عقلم حرف‌های تو را تأیید می‌کند اما گاهی اوقات عقل، قدرت خودش را برای تأثیر گذاشتن روی من از دست می‌دهد و احساسات نا معقول بر من غلبه می‌کند!؛

"به نظر من بيشتر مشكلات زندگي از سوءتفاهم شروع مي شوند"

او در سرزمین خیالاتش بسیار آزادتر از دنیای واقعی بود؛ چرا که دیدنی ها از بین می‌روند، اما نادیدنی ها جاویدان و فناناپذیرند.

طنز، خوش طعم‌ترین چاشنی در جشن زندگی است.

تواولین دختر در اونلی هستی که قرار است به دانشگاه برود و همان طور که می دانی همیشه انهایی ک در انجام کاری پیش قدم بوده اند به جنون و دیوانگی متهم شده اند.

گیلبرت گفت: «خسته به نظر می آیی آنی!» - هم خسته‌ام هم اعصابم به هم ریخته. خسته‌ام؛ چون تمام طول روز مشغول خیاطی کردن و بستن چمدانم بودم و اعصابم به هم ریخته؛ چون شش زن به اینجا آمده بودند تا با من خداحافظی کنند هر کدام با حرف‌هایشان قسمتی از رنگ و بوی زندگی را از بین بردند. آنها کاری کردند که احساس کنم دنیا مثل یکی از صبح های ماه نوامبر، خاکستری، بی نشاط و کسل کننده است.

آنی گفت: ((در بهار همه چیز تازه می‌شود. حتی هر بهاری تازگی خودش را دارد. هیچ بهاری هرگز شبیه به دیگری نیست و همیشه با تازگی‌هایش، شیرینی خاص خودش را دارد.))

حتی اگر تمام طول شب گریسته باشی ، باز هم دمیدن صبح برایت نشاط‌آور خواهدبود .