بریده‌ کتاب‌های خاطرات صددرصد واقعی یک سرخپوست پاره وقت

اما مردم فراموشکارند. هم چیز های خوب را فراموش میکندد هم چیز های بد را.

من هنوز دنبال کارم. دائم میگن تجربه کافی ندارم. اما وقتی بهم فرصت نمیدن تجربه به دست بیارم، چه جوری می‌تونم تجربه کافی داشته باشم؟

تنها چیزی‌که به شما یاد می‌دن اینه که تسلیم بشین(به سرخ پوست ها) .

خب زندگی مبارزه‌‌ی دائم بین فرد بودن و عضوی از اجتماع بودنه!

توی رده بندی قرارگاه همیشه پایین ترین نفر بودم. کسی از من انتظار خوب بودن نداشت.این بود که من هم خوب نبودم . اما توی ریردان ، مربی و بازیکنان دیگر از من می خواستند خوب باشم . از من توقع خوب بودن داشتند. به خوب بودنم احتیاج داشتند. نتیجه این که خوب شدم. من می خواستم توقع ها را برآورده کنم. فکر کنم مسأله همین است. نیروی توقع ها.

مسخره است که چطور غصه‌دارترین آدم‌ها می‌توانند شاد‌تربن مست‌ها باشند.

وقتی کوچک بودم، ظرف یک هفته سه‌بار جلوی بابام را به‌خاطرِ "رانندگی در حالِ سرخ‌پوست‌بودن" گرفتند.

یکی می‌میرد و دیگران می‌آیند سورچرونی و بخوربخور. واقعاً که جالب است.

_جهان، حتی کوچیکترین اجزائش پره از چیزایی که من و تو نمی دونیم .ای، چه فکر معرکه ای! هر شهری، حتی اگر به کوچکی ریردان باشد، در خودش رازی دارد. معنایش این است که ولپی نیت، یک شهرک سرخ پوستی و کوچکتر از ریردان هم در خودش رازی دارد. _خب پس هر کدوم از این کتابا یه رازه هر کتاب یه رازه و اگه هر کتابیو که تا حالا نوشته شده بخونی به این میمونه که یه راز عظیمو خونده باشی. جدا از این که چه قدر یاد بگیری دائم یاد میگیری باز چه قدر چیزای دیگه ای هست که باید یاد بگیری.