بریده‌های کتاب مثل خون در رگ های من: نامه های احمد شاملو به آیدا

آیدا تو بهار منی و من خاک و مزرعه ام ... باید بیایی و کنار من بمانی تا من سرسبز شوم ، برویم و شکوفه کنم . من بی تو هیچ نیستم ، هیچ نیستم ، هیچ نیستم ..

آن آینه که من می‌جستم تا بتوانم نقش وجودم را در آن تماشا کنم تویی.

هر مرد موفق، زن فهیم و دل سوزی در خانه دارد.

روزی که من تو را از دیروز کم تر دوست داشته باشم؛ آن روز آفتاب طلوع نخواهد کرد.🌞🏖️

دیگر نمی‌خواهم کوچک‌ترین لحظه‌یی از باقی عمرم را بی تو، دور از تو و دور از احساس وجودت از دست بدهم؛ به کسی که هیچ وقت هیچ چیز نداشته است حق بده! و به من حق بده که تو را مثل بچه‌ها دوست داشته باشم.

زیبایی ظاهر اگر،ابا آن تابندگی و درخششی که انعکاس روح است توأم نباشد،نخواهد توانست قلب انسان را به خود جلب کند.

ای بیگانه که خلوت ما را می‌شکنی! همچنان که در خانه ما به روی تو باز است، تو نیز بزرگواری کن و ما را از شنیدن عقاید خویش معاف دار. ما از دوزخ بیگانگی‌ها گریخته‌ایم، تا از برخورد با هر آنچه خوشایندمان نیست در امان باشیم.

به خانه ای می اندیشیدم که در آن محبت ، پاداش اعتماد است و بامش بوسه و سایه است ...

تو خون منی🥹💕🌷

تو را دوست دارم ؛ و این دوست داشتن ، حقیقتی است که مرا به زندگی دلبسته میکند .

«... تو طلوع کردی و عشق باز آمد، شعر شکوفه کرد و کبوتر شادی بال‌زنان بازگشت، تنهایی و خستگی بر خاک ریخت. من با توام، و آینه‌های خالی از تصویرهای مهر و امید سرشار می‌شوند.»

چشم های تو ، زیباترین چشم هایی است که آدم میتواند ببیند . و نگاهت همه آفتاب های یک کهکشان است ؛ سپیده دم همه ی ستاره هاست .

تا هنگامی که هنوز کلماتی دارم تا عشق خود را به تو ابراز کنم، زنده ام.

اینک مهر توست، نبردافزاری تا با تقدیر خویش پنجه در پنجه کنم.

یادم آمد آن جمله یی را که دوست داری من همیشه برایت تکراکنم، تو حتی یک بار هم به من نگفته ای! طلب من!