ایمن نکه داشتن خود از شکست در دست خودمان است، اما فرصت شکست دادن دشمن توسط خود او فراهم می‌شود.

«امروز به این نتیجه رسیدیم که در زندگی و برای زنده‌ها باید شجاع بود... اما حیف دیر به این فکر افتادم. بگذارید به جبران این نادانی، در مرگ شجاعها خوب گریه کنیم.»

خدای من، یک دقیقه تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟

مدتها این نامه را می‌خواندم و باز می‌خواندم. چشمانم پر از اشک میشد.

آدم از خود می‌پرسد که تو با این سالها که گذشت چه کردی؟ بهترین سالهای عمرت را کجا در خاک کردی؟ زندگی کردی یا نه؟